آنتوان چخوف

(1860 - 1904 م)

ترُفیمُف ( دانشجو ) در گفت و گو با لُپاخین ( تاجر ) و رانِوسکایا ( زن زمیندار ) : بشریت رو به جلو می رود و نیروهای خود را به کمال می رساند . آن چه امروز برای او دست نیافتنی است یک روزی قابل وصول و قابل درک خواهد شد اما باید کار کرد و به آن هایی که در جست و جوی حقیقت اند ، با تمام قوا کمک کرد . امروز در روسیه فقط عده قلیلی کار می کنند . اکثریت عظیم روشنفکرانی که می شناسم در جست و جوی چیزی نیستند و هیچ کاری انجام نمی دهند و در حال حاضر به درد کاری هم نخواهند خورد . آن ها خود را روشنفکر می دانند ولی خدمتکارها را  « تو »  خطاب می کنند ، با دهقان ها طوری رفتار می کنند که با حیوان ها ، همه شان بد تحصیل کرده اند ، به طور جدی مطالعه نمی کنند ، اصلاً کاری انجام نمی دهند ، درباره علوم فقط پرحرفی می کنند ، از هنر هم کم سر در می آورند . همه شان خودشان را  می گیرند ، قیافه شان جدی است ، همه شان  فقط گنده گویی و فلسفه بافی می کنند . حال آن که  در همان موقع و در برابر چشم های آن ها ، غذایی که گیر کارگرها می آید افتضاح است ، در جاهای نامناسب سر بر زمین می گذارند ، سی چهل نرشان توی یک اتاق می خوابندد ، توی ساس و تعفن و گند و رطوبت و ناپاکی اخلاقی می لولند .... پر واضح است که تمام حرف های قشنگ مان به خاطر آن است که به سر خودمان و دیگران شیره بمالیم  .... من از دک و پوزه های خیلی جدی می ترسم ، از شان منزجرم ؛ از  حرف های جدی هم می ترسم  . پس چه بهتر که سکوت کنیم ! )) [ « باغ آلبالو ، کمدی در چهار پرده » ، جلد هفتم مجموعه آثار چخوف ، برگردان سروژ استپانیان از متن روسی  ]

آخرین خبر: بشر رو به جلو می رود و نیروهای انسانی تکامل می یابد. آن چه امروز از دسترس ما بیرون است، وقتی می رسد که قابل وصول می شود. به آن آشنا می شویم و درکش می کنیم. فقط باید کار کرد. با تمام قوا کار کرد. باید به آن ها که دنبال حقیقت می گردند کمک کرد. حالا در روسیه، تن ها عده ی انگشت شماری کار می کنند. تعداد بی شماری از روشنفکران که من می شناسم، عقب هیچ و پوچ می گردند، کاری انجام نمی دهند و به درد کاری هم نمی خورند. خودشان را روشنفکر می نامند. اما همه شان به نوکرهایشان توهین می کنند. با دهقانان مثل گله ی گوسفند رفتار می کنند. همه شان بد درس خوانده اند. جدا و واقعا چیزی نمی خوانند. کاری انجام نمی دهند. راجع به علوم فقط داد سخن می دهند. از هنر کم سر در می آورند. همه شان خود را می گیرند. قیافه هایشان جدی است. حرف های گنده گنده می زنند. مدام تئوری می بافند. در حالی که توده ی وسیعی از ما، نود و نه درصد از مردم، مثل بردگان زندگی می کنند...

صفحه ی پنجاه و هشت نمایش نامه "باغ آلبالو" نوشته ی "آنتوان چخوف" ترجمه ی "سیمین دانشور" انتشارات قطره

تقدیم به دوست گرامی ماهان

البته انتوان چخوف میگه اکثریت.

اکثریت عظیم روشنفکرانى که مى‌شناسم در جست‌وجوى چیزى نیستند و هیچ کارى نمى‌کنند و به درد کارى نمى‌خورند. 

همه‌شان بد تحصیل کرده‌اند، به طور جدى مطالعه نمى‌کنند، درباره‌ى علوم فقط پر حرفى مى‌کنند، از هنر هم کم سر در مى‌آورند. 

همه‌شان خودشان را مى‌گیرند و با قیافه‌ى جدى، گنده‌گویى و فلسفه‌بافى مى‌کنند؛ حال آن که پیش چشمشان کارگرها غذا ندارند و چهل نفرى در یک اتاق نامناسب مى‌خوابند.

پر واضح است که همه‌ى حرف‌هاى قشنگ‌مان فقط براى آن است که سر خودمان و دیگران شیره بمالیم...

 باغ آلبالو

 آنتوان چخوف