بدون نام

سنجش آثار و اندیشه های آل احمد جای خود ، مانده ام « حجم شعور » را چگونه می شود اندازه گرفت . به نظرم اگر این مفهوم و روش اندازه گیری آن تبیین شود ، جهش چشمگیری در وصف پویش فکری انسان است .

مصداق و دلیل « بی شعوری » کدام است ؟! حد اقل در سایت کتاب و و در جمع کتاب خوانان باید مستند و مدلل حرف زد .

این طوری است که مبلغان « لیبرالیسم » مسئولیت عمل به تحلیل و تجویز خود را به گردن دیگران می اندازند ، کسانی که « بسته پیشنهادی » آنان را کامل به کار نبسته اند و خودشان هم صلاحیت و مهارت عمل طبق بسته تجویزی را ندارند ؛ اما همین حرف ها را از ر

« در مورد نفوذ ترکیه در جمهوری آذربایجان شکی وجود ندارد اما تعمیم آن به کل قفقاز با واقعیت سنخیتی ندارد » : ننوشته ام « نفوذ ترکیه در کل قفقاز » ، نوشته ام : « ... یکه سالاری جهانی آن [ ناتو ] تشدید می شود و تصرف قفقاز از طریق ترکیه ... » .

شاه کشی و وزیر کشی و آزار و کشتار شازدگان و دیگر اعضای خاندان حاکم ، ویژگی گریزناپذیر سلطنت است .

میلیون ها جمعیت شهرنشین و درگیر اقتصاد پولی و تقسیم کار پیچیده ، با شبکه ارتباط و تبادل اطلاعات و هم اندیشی ، و با میانگین سنی فزاینده و بالای سی سال ؛ نتوانند روی هدف و خطوط کلی برنامه جایگزین به توافق برسند و تشریک مساعی کنند و با حد اقل

« روشنفکران نمی خواهم و روشنفکران چه می خواهم » در تعامل با هم منشأ اثر بوده اند .

به نظر می رسد که نگرش رنانی صفر / صدی است : یا دمکراسی است یا نیست ؛ اما واقعیت مدرج است . می شود گفت زیراستاندارد است اما نمی توان گفت در روند دمکراتیک شدن نظام سیاسی ایرانیان دستاوردی نداشته اند . دیگر این که نظام دمکراتیک در کنش و کشاکش

با این حساب نفع ایران در این است که جنگ اوکراین سریع به پایان برسد و روسیه از وضع اضطراری و جنگی خارج شود و شرایط سهل فروش نفت آن کشور تغییر کند . از طرف دیگر ناتو با مرکزیت انگلوسفر پیروز نشود چون یکه سالاری جهانی آن تشدید می شود و تصرف قف

طبق قانون اساسی ، بخش عمده منابع ثروت در ایران « عمومی و در اختیار دولت » است اما « عموم » مالکیت خود را درک نمی کنند و از سازوکارهای موجود و قابل افزایش برای اعمال این حق بهره نمی برند ، امری که علت های مختلف دارد . افزون بر این « اختیار د