داریوش کارگر

(1953 - 2012 م)

داریوش کارگر زرین قلم؛ فرزند دوم یحیی کارگر زرین قلم-کُرد و خدیجه خراسانی-همدانی، در تاریخ هفده دی ماه هزاروسیصد‌وسی ویک در همدان به دنیا آمد. دوران دبستان و دبیرستان را در همدان گذراند. پس از دبیرستان دوره تکنیسین مخابرات را نزد آلمانی‌ها در همدان گذارند و اولین شغل رسمی‌اش را درهمان مخابرات همدان- که اداره تلفن و تلگراف نامیده می‌شد- در سال هزاروسیصد وپنجاه وپنج شروع کرد. در همان سال با گیتی راجی ازدواج کرد که ثمره این ازدواج دو فرزند به نام‌های فروغ و مزدک است. از نوجوانی با علاقه به ادبیات شروع به نوشتن کرد و اولین داستان کوتاهش را در شانزده سالگی نوشت. به خطاطی و نقاشی نیز علاقه داشت و کارهایی از وی به جا مانده است. در همان سال‌ها به فعالیت‌های سیاسی نیز روی آورد، و به همین خاطر دو سال بعد از مخابرات اخراج شد. به تهران نقل مکان کرد و در انتشارات کار استخدام شد. در بیست وپنج سالگی یکی از جوانترین اعضای کانون نویسندگان شد و این عضویت تا سال‌های آخر عمرش در تبعید نیز ادامه داشت و در دوره‌ای یکی از اعضای هیت دبیران کانون نویسندگان در تبعید بود. به‌خاطر فعالیت‌های سیاسی، دوران اشتغال وی در انتشارات کار نیز طولی نکشید. در راهپیمایی بازگشایی دانشگاه تهران دستگیر و زندانی شد. بعد از آزادی از زندان به کار صحافی کتاب و مجله روی آورد. این کار را در خانه انجام می‌داد و بعدها به‌خاطر امرار معاش به مشاغل دیگری از جمله دستفروشی روی آورد. در سال هزاروسیصدوشصت وسه، بعد از اعدام برادر کوچکش اردشیر کارگر زرین قلم در همدان و موقعیت سیاسی‌اش مجبور به جلای وطن شد. به قول خودش به تبعید رانده شد و سال‌ها در آرزوی برگشت به وطن به سر برد. از سن سی‌ویک سالگی تا پنجاه‌ونه سالگی در تبعید زندگی کرد و در نهایت در تبعید به خاک اوپسالا-سوئد سپرده شد. کتاب‌های: تردید در سه فعل(۱۳۵۵)، سفالگری(۱۳۵۶)، تیرانداز(۱۳۵۷)، خسته اما رهرو(۱۳۵۸)، ما صبر می‌کنیم(۱۳۵۸)، اینک وطن تبعید گاه(۱۳۵۹) و زندانی(۱۳۵۹) را در ایران منتشر کرد. در سال‌های هفتاد انتشارات افسانه را سوئد تاسیس کرد که حاصل آن یازده شماره نشریه «افسانه، در گستره ادبیات» به سردبیری خودش و چاپ کتاب‌هایی از بهرام حیدری، رضا دانشور، اکبر سردوزامی، پرویز اوصیا، حسین دولت آبادی، قاضی ربیحاوی، امیر حسن چهلتن و علی‌مراد فدایی‌نیا بود. علاوه بر مدیریت انتشارات افسانه از سال۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰، سردبیری شماره ویژه آفتاب (پنجاه سالگی خودکشی هدایت)، سردبیری شماره ویژه مکث( اسطوره) و مجموعه مقالات بو اوتاس را با کارینا جهانی به عهده داشت. او با مجلات ایران شناسی، مهرگان، نامه کانون نویسندگان در تبعید، کتاب نقطه، آرش، مکث، آدینه، جهان، کبود، باران، قلمک، مفَر، چشم انداز، آفتاب، پاژ، سنگ،باستان پژوهی، نامه بهارستان، فانوس، سیمرغ، بررسی کتاب، نیمه دیگر، ایران نامه، نامه ایران باستان و دایره‌المعارف ایرانیکا نیز همکاری داشت. آثاری که در خارج از کشور از وی منتشر شد: سنگسار(۱۳۶۶)، آواز نان(۱۳۶۷)، پایان یک عمر(۱۳۷۳)، عروس دریائی(۱۳۷۵)، توی این کافه شلوغ(۱۳۷۶)، باغ ، باغ ، باغ ما(۱۳۷۷)، کتاب‌شناسی داستان کوتاه در خارج از کشور(۱۳۷۳)، کتاب‌شناسی داستان کوتاه(۱۳۷۴)، کتاب‌شناسی آقا بزرگ علوی، سالشمار زندگی صادق هدایت و کتاب شناسی هوشنگ گلشیری با همکاری پونه قدیمی.