ک‍ران‍ه‌ه‍ای ج‍ن‍وب‍ی دری‍ای خ‍زر، یا، اس‍ت‍ان‍ه‍ای ش‍م‍ال‍ی ایران
اردبیل ترکیبی است از دو واژه اَرِتَ یا اِرِتَ (سپند/پاک) و بیل (چشمه)، اِرِتَ-بیل روی هم می چمد محل [b]چشمه سپند و پاک[/b]. اشاره ای است به چشمه اردویسورَ آناهیتا.
درفش کاویانی
درود.
جناب خونیرث گرامی،
جی.سی.کوپر در نپی فرهنگ نمادهای آیینی، ستارۀ چهار پر را نمادِ شَمَش، خورشید-ایزد میان رودانی های باستان، می داند. شمش خدایی جنگجو است، به ویژه در نوشتارهای نو-آشوری.
از این روست که ستاره چهار پر درفش کاویانی
ک‍ران‍ه‌ه‍ای ج‍ن‍وب‍ی دری‍ای خ‍زر، یا، اس‍ت‍ان‍ه‍ای ش‍م‍ال‍ی ایران
[quote='mt1397']امام رافعی نیز از قزوین با نام کشوین یاد می کند: التدوین، پوشینه 1، برگ 38[/quote]
در چاپ دارالکتب العلمیة در برگ 37 قرار دارد:
ملوح لبطن من بنی یافث، و حلوان قیل أنه بناها حلوان بن الحاف و ذکر مثل ذلک فی تفلیس و أران و
ک‍ران‍ه‌ه‍ای ج‍ن‍وب‍ی دری‍ای خ‍زر، یا، اس‍ت‍ان‍ه‍ای ش‍م‍ال‍ی ایران
[b]2[/b]
[quote='Bahram Varjavand']"دیدگاه خود را اینجا بنویسید" منطقی هست درباره خود کتاب باشد نه درباره هرچه که فرد دوست دارد بنویسند،[/quote]
چمارِ نام بخش هایی از سمت شمال آورده شد. آیا با خود نپی پیوندی نداشت؟! البته که داشت. زیرا
ک‍ران‍ه‌ه‍ای ج‍ن‍وب‍ی دری‍ای خ‍زر، یا، اس‍ت‍ان‍ه‍ای ش‍م‍ال‍ی ایران
[b]1[/b]
گویا بنده باید زندگینامه خود و پژوهش هایم را اینجا بگذارم تا کسی متوجه ی سخن من شود. از تابستان 84 اسطوره پژوهی می کنم. در سال های آغازین به اسطوره های رُم و یونان می پرداختم، ولی در گذر زمان به اسطوره های دیگر سرزمین ها روی آور
ک‍ران‍ه‌ه‍ای ج‍ن‍وب‍ی دری‍ای خ‍زر، یا، اس‍ت‍ان‍ه‍ای ش‍م‍ال‍ی ایران
[quote='سپربلوط']ریشه کلمه قزوین را باید در ریشه قوم کاسپین جست همچنین ریشه کاشان را[/quote]
نام قزوین در پیوند با محل پسته است. کاشان (کا-شأن) به چِم محل چشمه است. منظور محل چشمه فین کاشان است.
نام باستانی کارکاشی (کاشان) نیز به همین چِ
گیتاشناسی ایران (جلد سوم): دایره المعارف جغرافیایی ایران
نام نیسایَ در بیستون (نیشایَ سنگنوشته های آشوری) همان نهاوند (نیهاوند در دورۀ ساسانیان) است. قاعدتاً در زبان های ایرانی گاهی س به ه دگرگون می شود. نیسا به نیها و سپس به نها دگردیسی داشته است. و بر آخر آن پسوند دارندگی (ملکی) آمده است. در نق
ک‍ران‍ه‌ه‍ای ج‍ن‍وب‍ی دری‍ای خ‍زر، یا، اس‍ت‍ان‍ه‍ای ش‍م‍ال‍ی ایران
نام سهرورد در زنجان (= محل منسوب به سلاح) را به زبان کُردی "سنگ سرخ" برگردان داده اند. چه این که بخش سرخ درست است، ولی برای ورد می توان چِم گل سرخ (رُز) نیز آورد. سهر از سور زبان پهلوی (همچنان در کُردی و لکی و بلوچی کاربرد دارد) به چِم سرخ
ک‍ران‍ه‌ه‍ای ج‍ن‍وب‍ی دری‍ای خ‍زر، یا، اس‍ت‍ان‍ه‍ای ش‍م‍ال‍ی ایران
برای نام رشت در نسک حدودالعالم دیدگاه هایی آمده است. در میان آنها، می توان چم های سپید کردن و گِل کاری و سفالگری را در چشم گرفت. چنان که این چمار را می توان در جای-نام های قدیمی کوزه گران و ساغریسازان دید. نام اینجا را می توان از واژه اوستا
ک‍ران‍ه‌ه‍ای ج‍ن‍وب‍ی دری‍ای خ‍زر، یا، اس‍ت‍ان‍ه‍ای ش‍م‍ال‍ی ایران
اردبیل را به چِم "شهر سپند" گرفته اند. اما اردبیل را می توان به چِم "محل چشمه سپند" گرفت، که در پیوند با چشمه ناهید کوه هُکَر (سبلان) است. چشمه بیل (به کُردی کانی بل) در پاوه و بیلمان (چشمه بزرگ) نیز می تواند برهانی بر همین چمار باشد.
نام