پوریم
[quote='aryoua']
شاید نام هامان وزیر فرعون در زمان حضرت موسی که در قرآن از او یاد شده است توسط نویسندگان یهود برای نام وزیر خشایارشا اقتباس و جعل شده باشد.[/quote]
سلام.
اگر هم نام هامان مصری بوده باشد، اسطوره اش ایرانی است. نام هامان ب
پوریم
در نسک آثارالباقیه، جناب بیرونی جدولی را برای روزها طرح کردن که از سیزدهم فروردین با نام سعد یاد می کند و نشان از فرخندگی و نیکی این روز دارد (برگ 359). در بن مایه های ایرانی و خارجی نشانی از شوم بودن روز سیزدهم نیست. گویی کسانی که فاز فرام
پوریم
درود.
این نَسک استر یک رمان تاریخی بیش نیست! به دلیل های زیر:
1. نویسنده ی آن معلوم نیست کیست، و نامی از تاریخ نوشتن آن نیز نیامده. 2. نبود آن در طومارهای دریای مرده که در منطقه ی قمران فلسطین یافت شد. 3. تنها و تنها در منبع یهود آمده و ا
هولوکاست؛دروغ بزرگ یهودیان
درود.
از دید تاریخی، مردمان فلسطین همان بنی اسرائیل هستند که در زمان گسترش اسلام، مسلمان شدن و مانند مصری ها زبانشان عربی شد. چه اینکه افرادی از ایشان همچنان بر آیین ترسایی خود ماندن.
از دید ژنتیکی، نزدیکی چشمگیری میان عرب های فلسطین و
شاهنامه ( دفتر دوم )
سپاس.
شما درست می گویید. همانگونه که گفتید نمی شود رستم را با شاهان سنجید. من این حدس و گمان را نیز دارم که برخی از کارهای دیگران انتزاع و برای رستم واحد روایت شده. مانند همان کاری که داریوش با اسفنداتس کرد.
پیشتر که از مردوک گفتم، کم
شاهنامه ( دفتر دوم )
سلام.
چنان به نظر می رسد که رستم یک تن نبوده، بلکه چند تن بوده اند و استاد آنها را در یک تن گرد آورده. مانند رستم اول که آترادات (= آفریدۀ آتش) است، همان پهلوان مادی ها که آشوریان (= دیوان مازندران) را در هم کوبید، رستم کشنده ی اسفندیار
شاهنامه ( دفتر دوم )
[quote='Khwanirath']
البته این در صورتی است که این-همانیِ آترادات و رستم را بپذیریم. من هنوز در دگردیسی این دو نام به یکدیگر به قطعیتی نرسیده ام. وانگهی، آفریده ی آتش دانستن رستم، هیچ ارتباطی به وی پیدا نمی کند. خصوصا اینکه رستم به دُژدینی
شاهنامه ( دفتر دوم )
با سلام و درود.
جناب Khwanirath بزرگوار،
[b]آگرادات[/b] را می توان از آمیختگی دو واژه [b]آگر[/b] (= در زبان لکی به چم آتش) و [b]ادات[/b] (= کوتاه شده اش داتَ به چم آفریده) دانست و روی هم یعنی [b]آفریدۀ آتش[/b].
در باب [b]آتر[/b] (= آ
تخت سلیمان
درود.
چم «آذرخشِ آذرگشنسب» می تواند ریختی از دو واژه [b]آذر[/b] به چمِ [b]آتش[/b] و [b]خش[/b] که از [b]خشَیه[/b] اوستا است به چمِ [b]پادشاه[/b] باشد. روی هم یعنی [b]آتش پادشاه یا پادشاهی[/b].
و با توجه به گفته ی مسعودی در نَسک التنبیه و
شایست ناشایست
[quote='Khwanirath']ابوکرب در اساطیر یمنی چه ماجرایی دارد که به این نتیجه بتوان رسید؟[/quote]
سلام.
پوزش، الان متوجه ی پیام شما شدم. من به طور پراکنده درباره این شاه چیزهایی خواندم، ولی یادم است که بیرونی در آثارالباقیه از ایشان سخنی چند