رسته‌ها

یحیی دولت آبادی
(1241 - 1318 هـ.خ)

شاعر، خوشنویس، نویسنده وقایع مشروطیت و پس از مشروطیت، و از مؤسسان نهادهای نوین آموزشی در ایران
مشخصات:
نام واقعی:
یحیی دولت آبادی
تاریخ تولد:
1241/00/00 خورشیدی
تاریخ درگذشت:
1318/00/00 خورشیدی (77 سالگی)
محل تولد:‌
اصفهان
جنسیت:‌
مرد
ژانر:‌
تاریخ و سیاست
زندگی‌نامه
حاج میرزا سید یحیی دولت‌آبادی (۱۳۱۸ـ۱۲۴۱خورشیدی) شاعر، خوشنویس، نویسنده وقایع مشروطیت و پس از مشروطیت، و از مؤسسان نهادهای نوین آموزشی در ایران چون انجمن معارف مدرسهٔ سادات بوده‌است. وی ازجمله رجال سیاسی عصر مشروطه و دوران پس از آن تا اوایل حکومت رضا شاه به‌شمار می‌آید و پست‌های سیاسی چون چندبار نمایندگی مجلس شورای ملی را در مقاطع متعدد تجربه کرد. وی پس از مرگ صبح ازل رهبری ازلیان را پذیرفت.
بیشتر
ویرایش

کتاب‌های یحیی دولت آبادی
(9 عنوان)

آخرین دیدگاه‌ها

تعداد دیدگاه‌ها:
3

جدا از این بدعت سوگواری و گریه و زاری که به اسلام وارده کرده اند، پیامبر (ص) دربارۀ جلوگیری از گسترش بیماری فرموده اند: «هنگامی که شنیدید در سرزمینی طاعون آمده به آن شهر وارد نشوید و اگر در آن شهر بودید، [برای فرار از طاعون] از شهر بیرون نشوید»

(صحیح البخاری، ج 7، ص 130 ح 5728؛ صحیح مسلم، ج 4، ص1737 ح 2218)


و نیز ایشان راست: «افراد مبتلا به بیماری‌های واگیردار از افراد سالم دور نگه داشته شوند»

(صحیح مسلم، ج4، ص1743 ح2221)


و نیز: «نظافت بخشی از ایمان است»

(الفوائد العلمیة من الدروس البازیة 1136)


و جز اینها.


کو گوش شنوا!


جدا از این بدعت سوگواری و گریه و زاری که به اسلام وارده کرده اند، پیامبر (ص) دربارۀ جلوگیری از گسترش بیماری فرموده اند: «هنگامی که شنیدید در سرزمینی طاعون آمده به آن شهر وارد نشوید و اگر در آن شهر بودید، [برای فرار از طاعون] از شهر بیرون نشوید» (صحیح البخاری، ج 7، ص 130 ح 5728؛ صحیح مسلم، ج 4، ص1737 ح 2218)و نیز ایشان راست: «افراد مبتلا به بیماری‌های واگیردار از افراد سالم دور نگه داشته شوند» (صحیح مسلم، ج4، ص1743 ح2221)و نیز: «نظافت بخشی از ایمان است» (الفوائد العلمیة من الدروس البازیة 1136)و جز اینها.کو گوش شنوا!جدا از این بدعت سوگواری و گریه و زاری که به اسلام وارده کرده اند، پیامبر (ص) دربارۀ جلوگیری از گسترش بیماری فرموده اند: «هنگامی که شنیدید در سرزمینی طاعون آمده به آن شهر وارد نشوید و اگر در آن شهر بودید، [برای فرار از طاعون] از شهر بیرون نشوید» (صحیح البخاری، ج 7، ص 130 ح 5728؛ صحیح مسلم، ج 4، ص1737 ح 2218)و نیز ایشان راست: «افراد مبتلا به بیماری‌های واگیردار از افراد سالم دور نگه داشته شوند» (صحیح مسلم، ج4، ص1743 ح2221)و نیز: «نظافت بخشی از ایمان است» (الفوائد العلمیة من الدروس البازیة 1136)و جز اینها.کو گوش شنوا!

محرم ۱۳۱۰ (۱۲۷۱ شمسی) فرا می‌رسد. مردم به عادتِ دیرین، به عزاداری می‌پردازند. اجتماعات و مراودات فزونی می‌گیرد. اسبابِ انتشارِ مرضِ وبا از هر طرف مهیا می‌شود. از روز دوم محرم، وبا طغیان می‌کند. هنوز به دهم نرسیده، روزی صدها از مردم هلاک می‌گردند. وبا روز به روز بر طغیان خود می‌افزاید. اضطرابِ مردم به حدِ کمال می‌رسد. هر کس بیشتر می‌ترسد، زودتر می‌میرد. 


شماره مردگان در تهران به روزی ۱۵۰۰ نفر می‌رسد. اموات را در تابوت و تابوت را بر پشتِ الاغ به قبرستان می‎برند و هیچ‌گونه تشریفات برایِ هیچ مُرده‌ای از هر خانواده‌ای باشد، به جا نمی‌آورند. به این سادگی و آسانی باز یک روز و دو روز، جنازه‌هایِ عزیزان در برابرِ پدران و مادران و ارحام و اقارب بر زمین است و وسایلِ کفن و دفنِ آن‌ها فراهم نمی‌شود. 

(منبع: کتابِ حیاتِ یحیی، یحیی دولت‌آبادی، ج ۱، ص ۱۱۶.)



عضو نیستید؟
ثبت نام در کتابناک