ملا نصرالدین

درود دوستان
ملانصرالدین با وجود نادانی و حماقتی که دارد اما یک نوع زیرکی خاص خودش را دارد و همانطور که می دانید سر نخواستن آأم احمق دعواست و هیچکس نسبت خودش با احمق را تایید نمی کند اما ملا نصرالدین آنقدر احمق شیرین زبانست که سر خواستن او دعواهاست و هر گروهی آن را منسوب به کشور خود می دانند و در هر کشوری هم نامی مجزا دارد مثلا در ایران و افغانستان ملانصر الدین در ترکیه خوجه در کشورهای عربی جوحایا جوحی و جالبتر از همه با وجو تکرار مکررات در مورد ملانصرالدین آنقدر شیرین و بامزه است که از خواند آن سیر نمی شویم .اما یک مشکلی هم هست که هر کس هر لطیفو مطلب بامزه ای می داند به ملای بیچاره ربطش می دهد و اینگونه است که در برخی از موارد داستانهای ملانصرالدین آن اصالت ذاتی خودش را از دست می دهد
موفق باشید

دیگر ، دوران شور و امید گذشته ، فعلا جامعه در حالت یاس و نا امیدی و بی تفاوتیه
تا شاید دستی از غیب برون آید و کاری بکند

سالها پیش، در شبی در جمع دوستان کتابناکی، نوشتن داستانی را آغازیدم که فی البداهه بود و همان زمان هم نمی دانستم به کجا ختم می شود.
دیروز که رجعت کردم به خانه، این داستان را دیدم. شاید حسی اگر باشد و توانی برای برون رفت از روزمرگی، بشود آغاز آن را بازنویسی کرد و ادامه اش داد.
تا چه پیش آید.
ورودی داستان نتراشیده ما به این قرار بود:
یکی بود یکی نبود. زیر گنبد کبود یه دهکده‌ی کویری بود با چند تا خونه. توو یکی از این خونه ها دهقان پیر و عبوسی زندگی می‌کرد به نام مخور (Makhour). دهقان پیر به کمک نوه‌ی کوچولوش که اسمش حسنی بود روی زمینش کار می‌کرد و روزگار رو می‌گذروند. توو دهکده سه تا گربه هم بودند. یکی از گربه‌ها که بهش می گفتند هینجیری (Hinjiri) هر روز از خونه‌ی مخور دزدی می‌کرد و طفلک، دهقان پیر، هر جور خوردنی‌ها رو قایم می‌کرد از دستبردش در امان نبود. یکی دیگه از گربه‌ها که بهش میگفتند هانیشتبا (Hanishtaba) عاشق خوابیدن بود؛ روزی یا شاید هفته ای یکی دو تا موش می‌گرفت، می خورد و باقی وقتش رو صرف خواب می کرد. گربه‌ی سوم که معروف بود به گار گارامبی (Gar Garambi) به کسی کاری نداشت، هم باهوش بود هم پر زور. می رفت شکار و گشت و گذار، برای خودش خوش سلطنتی داشت، هم شاه بود هم رعیت.
یک روز هینجیری برای دزدیدن تخم مرغ به خونه ی دهقان رفت، سه تا تخم مرغ روی میز بود، نگاهی به اطراف انداخت و پرید روی میز اما چشمتون روز بد نبینه؛ هنوز دستش به تخم مرغ‌ها نرسیده بود که یه سبد بزرگ از بالا افتاد روی سرش. هینجیری بیچاره تا اومد به خودش بجنبه دهقان رسید و با چشمای قرمزش زل زد بهش. دهقان گربه رو گرفت و پاهاش رو با یه طناب بست به درخت. هینجیری از زور گشنگی توو آفتاب داشت غش می کرد که دهقان با یه ظرف اومد طرفش. هینجیری باورش نمیشد، ظرف پر بود از تیکه های گوشت تازه، یه لحظه توو دلش به بخت خودش و نادانی دهقان فکر کرد و روی دمش نشست تا دهقان بیاد و غذاش رو بده.
دهقان کنار درخت ایستاد و داد زد: «حسنی... حسنی... بدو بیا ببینم بچه!» حسنی بدو بدو اومد و کنار بابابزرگ ایستاد. دهقان ظرف گوشت رو جایی گذاشت که گربه ببینه اما دستش بهش نرسه! یه ترکه از درخت شکست و به حسنی داد و گفت: «تا اومد طرف گوشت، محکم بزن توو سرش، یادت نرهچی گفتم، وقتی اومد طرف گوشت بزنش!» دهقان این رو گفت و بیلش رو برداشت و رفت سر زمین. حسنی چار زانو نشست توو سایه‌ی درخت و زل زد به گربه، هینجیری که زبون آدمیزاد حالیش نبود و نمی دونست اگه بره سمت گوشت چه بلایی سرش میاد، به سمت ظرف جستی زد اما طنابی که به پاش بسته بودند اونو نگه داشت. خودش رو کش آورد و نزدیک بود پنجه‌ش به ظرف برسه که حسنی محکم با چوب زد توو سرش. هینجیری از درد جیغی کشید و خودش رو جمع کرد؛ حسنی دماغش رو با آستینش پاک کرد و باز زل زد به گربه‌ی بدبخت. تا دهقان از صحرا برگرده چند بار هینجیری تلاش کرد خودش رو به غذا برسونه و هر بار حسنی با چوب محکم زد توو سرش. هینجیری دیگه خوب فهمیده بود اونطوری که فکر کرده نیست؛ فهمید نه بختش بلنده نه دهقان نادانه. نزدیکای غروب بود که دهقان از صحرابرگشت خونه، حسنی رو صدا زد: «بسه دیگه، وردار بیار اون ظرف رو. بذار همونطور به درخت بسته باشه تا دزدی از یادش بره.»
دارای قدری ادامه!

کاربران گرانمایه‌ایی که در کنار خواندن کتاب ملانصرالدین میخواهند اندکی هم تاریخ بخوانند ابتدا CTRL+F را روی کی‌برد بفشارند و سپس به جستجوی این گزاره بپردازید:
"از وضعیتِ با سرعت رو به بهبود فعلی است"
سپس دیدگاه آن فرد دلسوز مردم و و ضعیت رو به بهبود را بخوانید تا گوشی دستتان بیآید که چرا ما باید از تاریخ درس بگیریم و اسیر و ابیر هر ناکسی نشیم.

اهل هنر را چه به سیاست .
کَجانه بیایند و یا حتا راستانه ، گذران مرهمی نمیشود به درد های توی نگاه .
انتظار حرف خوب که از دیگران نیست . از خط سومی ها بعید است و دور .
جز این سخن آن پیر فرزانه نباشد که می گوید :
اسم کم جو رو مسما را بجو
مه به بالا دان نه اندر آب جو

Molla nasredin عزیز
اجتهاد و تخصَص جنابعالی دست کمی ازملَا نصرالدَین واقعی ندارد؛ « ملَا نصـر الدَین مشغول ساز ردن بود و انگشت خود را روی یکی از پرده های ساز گذارده و بدون این که دست را از روی پرده بردارد, مرتَب مضرابِ
را به سـاز میزد, و یک صدای یکنواخت از آن بلنـد بود, مردم دورِ او جمع شـده گفتند؛ ملَا این چه طرز سـاز زدن است, چرا دسـت خود را روی پـرده های ساز به حرکت در نمی آوری تا صـدای مطلـوب نواخته شود, ملَا
جواب داد: شـما ها در این فن تخصَص نداریـد, آنهائی که روی پـرده های سـاز دست خود را به حرکت در می آورند, دنبال صـدای اصلی ی سـاز می گردند ولی من که متخصَص هستم و می دانم که نقطه اصلی کجا
است, دست را روی همان نقطه گذارده ام. ». معدود نقطه ضعف ها و خطاها و خیانتهای بعضی افـراد دغل و بی جنبه و متظـاهر و فریبکـار و دزد را که با حقَه و نیرنگ وارد سـازمان هـای دولتی شده اند و از موقعیت
خود سـوءِ اسـتفاده کرده و توسَطِ تشکیلاتِ قضائی دستگیر و رسـوا شده و تحت تعقیب و یا در زندانها منتظر کیفر و مجازات هستند را به کلَ مسئولان کشور تعمیم دادن و از این طریق وارد جرگه ی بلبلان شدن, کار
بسیار ناروا و نادرستی است, این مشکلات در تمامی ی کشورهای جهان و بیشتر از همه کشورهای غربی متداول است و نمی توان آنها را به حساب نمایندگان مجلس و یا مسـئولان و متصـدَیان کشـورها گذاشت,
بالاخره دیـر یا زود گرفتـار می شوند و به کیفر اعمالِ ننگین خود می رسـند, وضعیت فعلی اگر نقل به مضمون جنابعـالی بد است, عاقلانه نیست که بگوئیـد اگر رای بـدهید یا ندهید وضعیت همین میـماند که هسـت,
مردم وقتی نمایندگان خود انتخاب می کنند در واقع خواهان بهبود وضعیت هستند, اگر مردم رای ندهند, وظیفه ی اصلی ی مشارکت عمومی در عرصه ی سیاسی و اقتصادی ی کشور چه میشود, یکباره میفرمودید
و فتـوی می دادید که کسی هـم کاندید نشـود و به مجلس هم نـرود و کسی هم رئیس جمهور نشـود زیرا چه بشود و یا نشـود علی قول شما وضعیت همین می ماند که هست! قصد جسارت به جنابعالی را ندارم
ولی در شـرائطِ زمانیِ فعلی این بلبل زبانی ها و به چالش کشـیدن غیر مسئولانه و سخریه و استهزاءِ کار اساسی و بسیار مهم کشور, برآمده از همزبانی با ایادی ی اجنبی و دشمنان ملَت و مملکت و یک استدلال
آفت زده و حدَ اقل یک جرمِ اخلاقی است. اگر به گزاره ی انتخابات معتقد نیستید, به حقوقِ خیلِ عظیمی که در انتخابات شرکت می کنند و به دنبال بهبودِ شرائط زندگی خود و هموطنانشان هستند احترام بگذلرید و
آراء و حیثیت ملیونها مردم فهیم کشور را با رای خَر و قاطر یکسان نپندارید. ممکن است منظور خاصَی نداشته اید ولی مطالبی که مرقوم فرموده اید پر از طعنه و نفرت از وضعیتِ با سرعت رو به بهبود فعلی است.
کنـم تــوضیـح تا معنـای مَکرت ...... نمـانـد مختــفی بـر چشـمِ فکـرت
بـود مکـر آن کـه جـای حـق گـذاری ..... مخـالـف بـر ردیـف نعمـت آری
اگر تـرکِ ادب بـالاتصــال است .... زنـد ســـر زِ اتَصــال ســـوءء حالــت
به قول و فعلِ با حقَت ادب نیست .. از آنرو هیچ در حالت طرب نیست
دگـر اظهـارِ اعجــاز و کــرامت .... بـه میـل خـود زِ مکــرت آمـد علامـت
کـرامت حـدَ آن باشــد کـه نـابود .... بود خود هم از هـر میل و مقصـود
خـود آن هـم لایـق آمد در مقـامی .... که امرِ حق شـود بر نیـک نامی
شـکایت کُن زِخـود, کـاندر مـه و سـال .... نمـائی آب را پـابنـدِ غـربـال

رای بدهید حتمن.
کسانی که قبل از انتخابات ریاست جمهوری 92 اینجا بودند یادشان هست که ملا و فهیم مصرانه مخالف رای دادن بودند. آنچه استدلال مستدلال داشتیم را رو کردیم و ...
به هر حال آن روزها گذشت. ما (ملا و فهیم و نامزد فهیم و خانواده زن فهیم به جز برادر زن کوچک فهیم که گویا جزو رانت خواران است و بدهی معوق خود به نظام بانکی را هم نمی پردازد) همگی در انتخابات شرکت میکنیم. البته ما خودمان یک دانه کاندیدداد داریم. فهیم
ما به فهیم خود مان رای میدهیم آن هم فقط برای اینکه در مجلس قبلی دیدیم برخی کارهایی می کردند که به نژاد و اصل و نسب فهیم قند عسل بر می خورد. حالا می خواهیم فهیم را با رای قاطر بفرستیم به خانه ملت که از حیثیت خرانگی خود دفاع کند. اگر هم کسی جفتک لازم شد، فهیم به جای برادران حراست زحمت جفتک را بکشد.
اول برای رفع ابهام از ذهن مبارک آنهایی که نمی دانند فهیم کیست بگویم که فهیم خر ماست گرچه اساسا ما و خیلی گنده تر از ما خر اوست.
القصه، فهیم کاندیدداد شده و رای هم آورده. ائتلاف معتلاف هم نساخته؛ یک طویله نقلی ساخته و دست زنش را گرفته برده آنجا، سرشان به آخور خودشان بند است.
حالا چرا باید رای بدهید؟
اگر رای بدهید در بدترین حالت، وضعیت همین می ماند که هست و اگر رای ندهید در بهترین حالت وضعیت همینطور که هست می ماند.
لطفا از خر وجود دست بشوئید و فقط برای اینکه افراد نقطه چین پا به مجلس نگذارند
رای بدهید

[quote='Molla nasredin']سلام
وقتی مرکب آدمی سروته باشد، رفت و برگشتش طولانی میشود. ....[/quote]
خوش آمدی و خوب آمدی ملا جان. عزتت مستدام

Molla nasredin عزیز
پیوستن مجدَدِ گل وجودِ جنابعالی, با تجربه های فراوان؛ به "کتابناک" ارمغان ارزشمندی برای کتابناکیان است.
گـل عزیـز است غنیـمت شــمریدش صحبــت .... که بـه بـاغ آمد از این راه و از آن خواهد شد
مطربا مجلس انس است غزل خوان و سرود .... چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد

سلام
وقتی مرکب آدمی سروته باشد، رفت و برگشتش طولانی میشود. گرچه ما (ملا و فهیم قند عسل) رفته بودیم که باز نیاییم اما نتوانستیم. آخر زورمان آمد برویم و کسی دلش هوایمان را نکند.
فی الحال آمده ایم که بار سِرورهای فخیمه کتابناک را گران کنیم و داد و عتاب ناظران را برانگیزیرم. یادش بخیر. روزگاری داشتید با ما(ملا به تنهایی)!!!
از من به همه سلام.
آنهایی که مرا می شناسید و روزگاری سعادت دوست داشتنتان را داشتم، سلام.
آنهایی که مرا نمی شناسید و فی الحال ریش و چانه می خارانید که این پیر مرد کیست، سلام
آنهایی که مرا می شناسید و از ته دل آرزو دارید سر به تنم نباشد. سلام (توبه کنید)
بقیه هم سلام.
تا چانه ام گرم نشده بروم.