نگاهی نو به نوروز و سفره هفت سین

کلمه ی جشن، یک واژه ی مذهبی ایرانی و بسیار قدیمی یَسن و به معنی نیایش و ستایش و پرستش است،باز گشت آغاز هر بهار درواقع یک معجزه است و به همین خاطر به استقبال آن می روند و
به هنگام تحویل سال، دست به دعا و نیایش بر می دارند و به شکر گزاری می پردازند و به یکدیگر تبریک و تهنیت می گویند،بنابراین به شکرانه ی تحویل سال از سال قبل به سال نو را جشن می گیرند
عیدنوروز سالگرد نیست بلکه خود روزی نو در زایش و آفرینش و برکت طبیعت است،اما سایر اعیاد و مناسبت های مذهبی همگی سـالگر و یادآور روزهائی خاص و مزبوط به رویداد هائی در ایّام مشخص
در ماه های قمری هستند، به طوریکه می دانیم این روزها نسبت به فصول سال شمسی متغیِّر است و هرچند سال یکبار یکی از آن روزها ها با عید نوروز که روزی ثابت و آغاز شـروع بهار است مصادف
و یا مقارن می شوند، ماه های قمری در گردش هستند زیرا سال قمری تقریباً یازده روز از سال شمسی کمتر است و به همین دلیل ماه های قمری تمام فصول سال شمسی را طی می کنند
نو بهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گُل بِدَمد باز و تو در گِل باشی
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی
چنگ در پرده همین می ‌دهدت پند ولی
وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی
در چمن، هر ورقی دفترِ حالی دگر است
حیف باشد که زِ کار همه غافل باشی
نقدِ عمرت ببرد غُصّه ی دنیا به گزاف
گر شب و روز در این قِصّه ی مشکل باشی
گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بَرِ دوست
رفتن آسان بود اَر واقفِ منزل باشی
حافظا گر مدد از بختِ بلندت باشد
صیدِ آن شاهد مطبوع شمایل باشی

نوروز ، یک هویت است
نوروز تنها یک جشن نیست ، بلکه تاریخ ، هویت و یک نظام فرهنگی است که دارای عناصر فرهنگی مناسبی است که هرکدام از آنها دارای کارکرد مناسب و آشکاری بوده که در قوام و پایداری این نظام فرهنگی تأثیر داشته اند.
اما ممکن است بعضی عناصر آن کارکرد خود را از دست داده یا تضعیف شده باشند .
بنابراین یک « سنت اجتماعی » است که ریشه در تاریخ و فرهنگ مردم فلات ایران داشته که حتی بعد از اسلام نیز دچار فرو پاشی نشد بلکه عناصری از اسلام را در خود جذب کرد.
نوروز یک جشن نیست که اگر با بینش یا شرایط روحی ما سازگار نبود آنرا کنار بگذاریم .
نوروز حتی از دیدگاهی تجلی دانش کیهان شناخت ایرانی است که گردش زمین را به گونه ای محاسبه کرده که زمین پس از گذشت ۳۶۵ روز در اول فروردین به بُرج حَمَل آمده و یک سال خورشیدی بوجود می آید !
یعنی نوروز و مناسبت آن با تحویل سال خود ، یک نوع خجستگی علمی و جغرافیایی است که باید آنرا پاس داشت .
در جهان نزدیک به ۱۰ تقویم وجود دارد که نوروز دقیق ترین و علمی ترین آن ها است و
این خود نیز از جهتی حائز اهمیت است.
از دیدگاه اساطیری نیز نوروز قابل توجه است :
قدیمی ترین نشانه ای که در آسیای غربی از جشن سال نو به جا مانده است به
نخستین خاندان پادشاهی « اور » در تمدن سومر بر می گردد ،
که طی آن ، ازدواج مقدس میان « الهه آب » و « خدای باروری »
انجام گرفته است . و این مربوط به هزاره ی سوم پیش از میلاد مسیح یعنی ۵۰۰۰ سال پیش است !
بطور کلی در ایران باستان ۲ عید بزرگ وجود داشته است :
۱ ) عید آفرینش در آغاز پاییز
۲ ) عید باززایی و برکت بخشی که در
آغاز بهار بوده و نوروز تجلی آن است .
پس نوروز تنها یک جشن نیست بلکه بسیار فراتر از اینها است .
اگر یک جشن بود مانند دهها جشن دیگر دچار دژ کارکردی و بی کارکردی می شد و از بین میرفت!
نوروز یک هویت تاریخی، اساطیری ، علمی و کیهان شناسی است .

عید سعید نوروز برکسانی مبـارک است که آن را محترم بشمارند و قدر آن را بدانند این سنّت الهی، ستون وحدت ملّی ما است و هزاران سـال است به مردم درس عشق و محبّت می آموزد و آنان را از
دشمنی و کینه ورزی دور می سازد، عید سعیدباستانی نوروز یک سنّتِ پایدار و کهن ملّی ایرانیان است و هرگز نباید تحت الشّعاعِ اعیاد و سایر مناسبت های مذهبی قرار گیرد،سالروز ایّام شریفِ میلاد
و عزاداری ها هر چند سال با عید نوروز متقارن می شود و چنانچه استقلالی در آنها نباشد،ممکن است موجبات بی احترامی به سنّت های مذهبی را فراهم آورد،برگزاری آداب و سنّت های ملّی مربوط
به ملّت و همه ی اقشار جامعه با هر باور و اعتقاد مذهبی است در حالی که شعائر اسلامی مختص همه ی مردم مسلمان است و به لحاظ حفظ وحدت ملّی هر دو از اصول اقتدار ملی کشورمان است
عمر زاهِد همه طی شد به تَمنّای بهشت
او ندانست که در ترک تمنّا است بهشت
این چه حرفی است که در عالم بالا است بهشت
هرکجا وقتِ خوش افتاد همان جا است بهشت

[quote='koko2020']نوروز و گرامی داشت آن بی معنا است. (هر ملتی، مادامی که حرفی برای گفتن ندارد، در کهنگی، فرسایش و پوسیدگی به سر می برد. پس روز نو و مبارکی هم ندارد.)
به امید طراحی روزهای نو برای ایرانیان همانند برخی بزرگان پیشینی![/quote]
جوانان غیور ایرانی درود بر شما
تازیان بی اصل و نصب به فرهنگ ایران حسادت می ورزند. هیچ ملتی در جهان مانند ایران نیست که هم زبان خود را داشته باشد و هم سرزمین خود را و هم پیغمبر و دین خود را و هم آنینهای ارجمند و کهن خود را( چون نوروز) و هم کتاب حماسی خود را ( چون شاهنامه) که عناصر اصلی اتحاد قومهای مختلف است.
ملتهایی چون مصر و شام (سوریه) و بعضی کشورهای دیگر چون سرزمینهای شمال آفریقا به علت ضعف فرهنگ و منفعل شدن اندیشمندانشان یکسره عرب شدند ولی پارسیان پارسی ماندند.
تازیان دین ما و بعضی آیینهای کهن ما را که پر از شادی بود به زور از ما گرفتند ولی به برکت فرزندان غیور و هوشمند ایران چون فردوسی زبان و نوروز ما جاودانه ماند.
اکنون به خواست خدا سرزمینهای عرب یکایک به فنا می رود و دبر نخواهد بود که فرهنگ ناب ایرانی مانند ققنوس دوباره سر بر آورد.
نگذارید این بی ریشه ها شما را مایوس کنند. آنهاییکه با ایران و فرهنگ ایرانی ستیزه دارند تخم عرب هستند. اف بر آنها.

« شما بیشتر بسوز ایران ستیز بی وطن ..... جمع کن این بساط روشنفکری پوچ و بی سر و ته رو . » پیشینیان ما اگر این گونه از آیین های خود دفاع می کردند ، از نوروز و ... نام نشانی نمی ماند ! در چند سال نخست پس از فروریزی سلطنت ، گویی که آیین هایی چون نوروز نیز از لوازم آن نظامند ، مورد بی مهری قرار گرفت اما آیین های دیرپا و ریشه دار حتا با تغییر معنا ، باقی می مانند از جمله به دلیل کارکرد بنیادتری که در حفظ هویت جمعی و مقابله با آلزایمر اجتماعی ( ! ) دارند . نخستین بار در نوروز 1365 ، نیمه های شب با صدای تیراندازی سراسری در خط مقدم از خواب پریدم . چه شده ؟! سال تحویل شده ! سربازانی که دور از یار و دیار در بیابان ها و کوه های غرب کشور بودند ، با شلیک هوایی تیرهای رسام ، نه فقط لحظه تحویل سال ، بل که تعلق شان به یک بر و بوم کهن را نمایش می دادند ؛ و این نور امیدی بر دل ها می تاباند و به رغم خطراتی که داشت ، پیوند و همبستگی را تقویت می کرد . نوروز بر خلاف پسند و کنش بدخواهان ، این گونه ماند ، با نقشی که در لحظات تعیین سرنوشت مردم ایفا کرد ، با یادآوری بایسته ها و نیازهای بنیادی به آب و سبزه و شادی و هموندی ... ؛ نه با پرخاشگری و دشنام گویی . ( البته « روشنفکری » که دشمنان هوش و دانش آن را به عنوان « دشنام » به کار می برند ، ویژگی « پسندیده » است ، همان بخردی و دانایی است که در باور ایرانیان باستان یاور اهورا در ستیز با پلیدی و پلشتی و اهریمنی است ؛ و اهریمن است که دشمن روشنایی و دانایی است . )

[quote='koko2020']"ملتی که در حلول کارهای سترگ با خوانش شعری دمی آسایند و فراغتی خوش همی دارند" یا "ملتی که جز شعر و شاعری چیزی از ارجمندی دربرندارند" ! مسئله این است.[/quote]
شما بیشتر بسوز ایران ستیز بی وطن. نوروز نه تنها در ایران بلکه در بسیاری از کشورهای دنیا گرامی داشته میشه. چطور کریسمس و ولنتاین خوبه، ولی نوروز میشه بد؟؟؟،!!! جمع کن این بساط روشنفکری پوچ و بی سر و ته رو.

[quote='koko2020']نوروز و گرامی داشت آن بی معنا است. (هر ملتی، مادامی که حرفی برای گفتن ندارد، در کهنگی، فرسایش و پوسیدگی به سر می برد. پس روز نو و مبارکی هم ندارد.)
به امید طراحی روزهای نو برای ایرانیان همانند برخی بزرگان پیشینی![/quote]
نوروز یعنی روز نو! سعی کن این جهان وطنی مزخرف رو بزاری کنار. هر ملتی سنتهای ریشه داری دارن که هویت اونها رو تشکیل میده. نوروز برای همه ایرانی ها یعنی هویت. یعنی ریشه و یعنی پیشینه روشن.

در استانه ی اغاز بهاری شکوفا،صمیمانه ترین تبریکات برای دوستان کتابناکی.
.
امضا
یک جوینده

"ملتی که در حلول کارهای سترگ با خوانش شعری دمی آسایند و فراغتی خوش همی دارند" یا "ملتی که جز شعر و شاعری چیزی از ارجمندی دربرندارند" ! مسئله این است.

به باور کریستین سن، سال نوی ایرانیان باستان از روز نخست دی ماه آغاز می شده و نه فروردین و به نظر می رسد که ادعایی قابل توجه است. فارغ از روز نشستن جمشید بر تخت آسمانی، به احتمال بسیار قوی، هفت سین سنتی نوین و من در آوردی ست. و از همه تاسف بار تر، جمع آوری احادیثی بی سر و ته از شخصیت های برجسته اسلام، در مدح و ذم سیر و سمنو و ... .