قرآن کلام آفریدگار است

حقیقت چیست ؟
هر انگاه به این سوال پاسخ داده شد به باقی سوالات هم پاسخ داده خواهد شد .
باقی حرف هم تمام سفسطه است .
چه حرف انان که مدعی نبود خدا هستند و چه حرف کسانی بود خدا

به سبک پاپ لئو دهم شما کسانی را که می خواهند در بحث شرکت کنند اما اعتقاد ندارند تکفیر می کنید!
این دیگر جه منطقی است؟! حرفهایتان را در ابتدا جور دیگری متوجه شدم اگرنه حتما گزارش تخلف می دادم!
هیچ لزومی ندارد به شرط پذیرش گزاره ی اول در مورد منشأ قرآن بحث شود. این حرف را بعدا بهتر توضیح می دهم....

جسارتاً باید عرض کنم شما اصلاً منظور مرا در نیافته اید. وقتی کسی خدا را باور ندارد، خیلی باید "ساده لوح" باشد که بحث کند قرآن از جانب خداست یا نه، چون از نظر او اصولاً خدایی نیست که قرآن از جانب او باشد! پس من کسی را تکفیر نمی کنم چون خود نیز با "دل" چیزی را پذیرفته ام نه با "دلیل". از شما که دلسوخته ریاضیات هستید انتظار می رفت این موضوع را درست تر دریابید.

من هرچه سبک سنگین کردم نتوانستم بفهمم که چگونه با دل یا همان قلب چیزی را پذیرفته اید یا محمد چگونه در قرآن خود ادعا کرد که جایگاه تفکر قلب انسان است
شاید درست باشد و شما با دل می اندیشید و می پذیرید که اینقدر هوشمندانه نظر میدید

منطق جالب شما بیش از حد شیرین است

جسارتاً باید عرض کنم شما اصلاً منظور مرا در نیافته اید. وقتی کسی خدا را باور ندارد، خیلی باید "ساده لوح" باشد که بحث کند قرآن از جانب خداست یا نه، چون از نظر او اصولاً خدایی نیست که قرآن از جانب او باشد! پس من کسی را تکفیر نمی کنم چون خود نیز با "دل" چیزی را پذیرفته ام نه با "دلیل". از شما که دلسوخته ریاضیات هستید انتظار می رفت این موضوع را درست تر دریابید.

طبیعی است که فعلاً احساس تأسف کنید! بعدها که مطالعات خود را قدری گسترش دادید خواهید دید که هیچ بنی بشری در طول تاریخ نتوانسته دلیل "منطقی" برای اثبات یا رد وجود خدا بیاورد. هوشمند ترین فلاسفه نیز در نهایت مانند راسل فقط گفته اند:"نمی دانم".

دوست گرامی
منظور من این بود که خود حقیقت چیست ؟
تعریفش چیست ؟
چه شرایطی دارد ؟
ان وقت تازه می توانیم بحث کنیم .
لازم نیست اصولمان یکی باشد تا بحث نتیجه داشته باشد تنها باید یک نقطه ی مشترک داشته باشیم .

تاسفم که این حرف ها رو می شنوم.دوستانه می گویم: از دوستانی که حرف از منطق و ریاضی می زنند انتظار بیشتری داشتم.
اگر دکارت زنده بود و می دید که در قرن بیست و یکم هنوز خیلی از مردم فلسفه ی مدرسی رو قبول دارند زارزار گریه می کرد.

به سبک پاپ لئو دهم شما کسانی را که می خواهند در بحث شرکت کنند اما اعتقاد ندارند تکفیر می کنید!
این دیگر جه منطقی است؟! حرفهایتان را در ابتدا جور دیگری متوجه شدم اگرنه حتما گزارش تخلف می دادم!
هیچ لزومی ندارد به شرط پذیرش گزاره ی اول در مورد منشأ قرآن بحث شود. این حرف را بعدا بهتر توضیح می دهم....

همانطور که گفتم منطق ریاضی بشر قادر به اثبات یا رد گزاره اول نیست، چرا که صحبت بر سر موجودی است که در "فهم و وهم و گمان" بشر نمی گنجد. تا اینجا من نیز مثل "گروه موافق" فکر می کنم.

البته این گزاره را به هیچ رو نمیتوان با منطق بشری اثبات یا رد کرد. من شخصاً در این مورد نظر عرفا را قبول دارم و میگویم با رجوع به "دل"، بدون نیاز به "دلیل منطقی" به خدا باور دارم.

از مسئولان مربوطه خواهش میکنم ارسال جواب توی این تاپیک رو ببنذن چون اگه از 40 صفحه قبل تا الان حرفهای دوستان دقیقا مثل یک سیکل داره تکرار میشه !
من نمیدونم این همه بحث بی حاصل به چه دردی میخوره وقتی هیچکدوم از طرفین به هیچ نتیجه ای نمیرسن دیگه این همه تقلا برای اثبات موهومات و ماوراء که ذهن انسان قادر به درک اونها نیست و حرف زدن در مورد علوم دوپهلو با دید شکاک قادر به انکار و رد اونهاست.

از نظر من هر کس فقط گزاره اول را پذیرفته باشد می تواند وارد بحث پیرامون منشأ قرآن شود و "گروه موافق" باید و باید پاسخی منطقی برای پرسشهای این افراد ارائه کنند و یا شکست خود را بپذیرند. اما از نظر "گروه موافق" آن سه گزاره دیگر را نیز باید به تبع گزاره 1 پذیرفت و بنابراین فقط کسانی که به هر چهار گزاره فوق ایمان دارند می توانند در چارچوب همان گزاره ها سؤالات خود را مطرح کنند.

منظور من این بود که خود حقیقت چیست ؟
تعریفش چیست ؟
چه شرایطی دارد ؟
ان وقت تازه می توانیم بحث کنیم .
لازم نیست اصولمان یکی باشد تا بحث نتیجه داشته باشد تنها باید یک نقطه ی مشترک داشته باشیم .

معمولا انسانها در ابتدا دشمن درجه یک خود را میکشند ( این کار عاقلانه است )
دشمن اول پیامبر ابوسفیان بود

نقل قول::
حقیقت چیست ؟
هر انگاه به این سوال پاسخ داده شد به باقی سوالات هم پاسخ داده خواهد شد .
باقی حرف هم تمام سفسطه است .
چه حرف انان که مدعی نبود خدا هستند و چه حرف کسانی بود خدا
سؤال زیبایی است. از نظر من فقط یک حقیقت است که با ادراک بشری قابل درک است و آن این است که :"بشر قادر به درک حقیقت نیست!. هرگاه تمام ابناء بشر این تنها حقیقت قابل درک را درک کنند، جهان در آرامش فرو خواهد رفت.