دیوان کهنه حافظ

بانوی ارجمند، سرکار هانیه خانم،
بر این مژده گر جان فشانم رواست
برای این خبر بسیار قشنگ از سرکار عالی و برای این نسخۀ محشر هم از علیرضا 1600000000000000 عزیز ممنونم. نمی دانم چرا به این نسخه تعلّق خاطر عجیبی دارم. دوستان، چند ماه دیگه وارد 60 سالگی میشم. می‌ترسم پدر و مادرم برن و برادرا و خواهرا برای رسیدن هرچه زودتر به ارث و میراثشون خونه‌ای رو که ما سه تا توش زندگی می‌کنیم بفروشن و من آواره بشم. هرچند مثل خری که کتابهایی بارش کرده باشن چند هزار جلدی کتاب دارم ولی تو آوارگی فقط این کتابهای رقومی به دادم می رسن که همه جا می‌تونم با خودم داشته باشمشون.

نسخه ی با کیفیت بهتر جایگزین شد.
با تشکر از جناب alireza1600

گر به دیوانِ غزل ، صدرنشینم چه عجب
سال ها بندگیِ صاحبِ دیوان کردم

"از روی نسخه‌ی خطی نزدیک به زمان شاعر"
کاملاً درسته. اینقده کهنه و قدیمیه که قابل قرائت نیس. نمی‌دونم بوذ و نبود اینجور فایلها چه فرقی داره!

`````````````````````````````````````````````````````````
ایران زمین ، سرزمینی است که شعر در آن تنها « ادبیات » نیست .
نوعی نگاه به جهان است .
روشی است برای دست و پنجه نرم کردن با واقعیات .
تا آنجا که بعضی معتقدند اگر دیگر مردمان با علم و فلسفه به دنیا نگاه می کنند ،
ایرانیان از دریچه شعر و حکمت شاعرانه به جهان می نگرند ؛
و در این حکمت شاعرانه ،
کدام قله ، رفیع تر از حـافـظ ...
......................................
بیستم مهر ماه سالروز گرامیداشت حـافـظ گرامی باد
`````````````````````````````````````````````````````````

به لابه گفتمش ای ماهرخ ، چه باشد اگر ................. به یک شـِکر ز تو دل خسته ای بیاســــاید ؟
.
به خنـــده گفت که حـــــافظ خدای را نپسند ............. که بوســـــه ی تو رخ مــــــاه را بیـــــالاید!!!!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
به پیرِ میکده گفتم که چیست راهِ نجات
بخواست جامِ می و گفت : عیب پوشیدن
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

:>:>:>:>:>:>:>:>

ناصحم گفت به جز غم ، چه هنر دارد عشق ؟
برو ای خواجۀ عاقل ! هنری بهتر از این ؟!
:>:>:>:>:>:>:>:>

قدم دریغ مدار از جنازهٔ حافظ که گرچه غرق گناه است، می‌رود به بهشت

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری برابر با ۷۰۶ - ۷۶۹ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به‌غزلیات حافظ شهرت دارند. گرایش حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوهٔ سخنش با او مشهور است او از مهمترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود. در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نام او بگونه‌ای به‌محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار می‌شود. در ایران این روز را روز بزرگداشت حافظ نامیده‌اند.