محمد شهبازی

صمد بهرنگی (زادهٔ ۲ تیر ۱۳۱۸ در تبریز – درگذشتهٔ ۹ شهریور ۱۳۴۷ در ارسباران) آموزگار، منتقد اجتماعی، داستان‌نویس، مترجم،[۲] و پژوهش‌گر فولکلور آذربایجانی[۳] بود. کتاب ماهی سیاه کوچولوی بهرنگی مدت‌ها نقش بیانهٔ غیررسمی سازمان چریک‌های فدایی خ

محمد بن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی، شیخ‌الطایفه و شیخ، از علمای ایرانی شیعه در قرون چهارم و پنجم هجری قمری بود. او معاصر سلطان محمود غزنوی، حکومت آل بویه، شیخ صدوق، فردوسی، شیخ مفید، ابن‌سینا، ابوریحان بیرونی و سید مرتضی بوده‌است. به نوش

دهه سوم سده دهم هجرى / 16 م یعنى از 930 ق / 1524 م تا 940 ق / 1533 م را مى‏توان دوره فترت سلطنت قزلباشى دانست، پس از یک دوره مقدماتى فرمانروایى سه نفره رؤساى قزلباش در 932 - 3 ق / 1526 - 7 م جنگى درگرفت؛ سپس نوبت به فرمانروایى دو نفره روملو

در این کتاب از بایزید دوری و چندین شعرای دیگر نام برده شده

این کتاب از جمله کتب فرقه تصوف نوربخشیه است که بیشتر بر پایه ادب غنایی و تغزلی بنا شده است.

از بزرگترین داستان نوسانی هس که داستان هایش در همه جوامع و زمان ها سیال است.

از بهترین کتابهایی است که میتوان مقاله ی ارزنده ای برایش نوشت

در اوقات فراغت خوندش برای دبیران تاریخ مفیده

کتاب حاضر برای آن دسته از دانشجویانی که درباره شاملو و آرکائیسم و یا باستانگرایی پایان نامه می نویسند منبع مفید و منسجمی است.

گذ شته از تنوّع و تکثّر وزنی موجود در کلیات شمس - که بر هیچ کس از اهل ذوق پوشیده نیست- و وجود بیش از پنجاه وزن و هفده بحر عروضی بکار گرفته شده در دیوان مذکور ، نزد یک به هیجده وزن از اوزان نادر یا کم کار برد و سیزده وزن ابتکاری ا