محمد حسن لطفی

(1298 - 1378 هـ.خ)

محمدحسن لطفی تبریزی ـ نویسنده، ادیب و مترجم آثار افلاطون ـ پس از عمری تلاش در راه علم، دانش، حکمت و معرفت، به حیات ابدی خویش پیوست.  وی در سال ۱۲۸۹ هجری‌شمسی در تبریز متولد شد. پس از طی دوران ابتدایی و دبیرستان در زادگاهش، وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و سپس در سال ۱۳۲۱ هجری‌شمسی عازم آلمان شد و در دانشگاه گوتینگن به تحصیل در رشته حقوق کیفری پرداخت. در دوران جنگ آلمان با متفقین و پس از سقوط آلمان نازی، تحصیلاتش را نیمه تمام گذاشت و با سختی توانست به کمک افسران صلیب سرخ ارتش انگلیس، به کمیته کمک به خارجیان سرگردان در آلمان معرفی و زندگیش را نجات دهد. لطفی مدتی دستیار برتولد اشپولر ـ رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه گوتینگن و از اسلام‌شناسان بنام دنیا ـ بود و به کمک وی توانست تحصیل خود را به اتمام برساند و دکترای حقوق کیفری بگیرد. بعد از ازدواج با دختری آلمانی به ایران بازگشت و در جریان ملی شدن صنعت نفت ایران به فعالیت سیاسی روی آورد و کم‌کم وارد دنیای فرهنگ شد و به ترجمه و نگارش پرداخت و آثار ارزشمندی خلق کرد که از آن میان می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره نمود: دوره آثار افلاطون (۴ جلد)، متفکران یونانی (۳ جلد)، پایدیا (۳ جلد)، دوره آثار فلوطین (۲ جلد)، رساله‌های منسوب به افلاطون، گفتارها، متافیزیک، اخلاق نیکوماخس، سماع طبیعی، فرهنگ رنسانس در ایتالیا، تاریخ جنگ پلوپونزی، خاطرات سقراطی، زندگی و آثار افلاطون، افلاطون، سقراط، آغاز و انجام تاریخ، آگوستین، اسپینوزا، مرگ سقراط، و مابعدالطبیعه.