شهریار

(1285 - 1367 هـ.خ)

سید محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار، از بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین غزل‌سرایان معاصر ایران است که به هر دو زبان فارسی و ترکی آذربایجانی آثاری ماندگار خلق کرد. او تحصیلات خود را در رشته پزشکی آغاز کرد، اما در سال آخر به دلیل یک شکست عاطفی عمیق، درس را رها کرد و به دنیای شعر و عرفان پناه برد. سبک شعری او ترکیبی از لطافت غزل‌های کلاسیک (به سبک حافظ) و سادگی و صمیمیت زبان معاصر است که باعث نفوذ کلام او در میان تمام اقشار مردم شد. شاهکار او به زبان ترکی، منظومه «حیدربابایه سلام» است که از مهم‌ترین آثار ادبیات آذربایجان محسوب شده و به بیش از ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است. در شعر فارسی نیز غزل معروف «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا» به نمادی از غزل عاشقانه معاصر تبدیل گشت و شهرتی فراگیر یافت. او با سرودن شعر «همای رحمت» در ستایش حضرت علی (ع)، ارادت خالصانه خود را به مضامین مذهبی نشان داد که به یکی از مشهورترین سروده‌های آیینی ایران بدل شد. شهریار با وجود وفاداری به قالب‌های سنتی، با شاعران نوپردازی چون نیما یوشیج دوستی نزدیکی داشت و در برخی آثارش به نوآوری در مضامین پرداخت. اشعار او سرشار از روحیه وطن‌پرستی، خاطرات نوستالژیک و مفاهیم بلند انسانی است. به پاس جایگاه رفیع او، روز بزرگداشت این شاعر در تقویم ملی ایران به نام «روز شعر و ادب فارسی» نام‌گذاری شده است. میراث او همچنان به عنوان پلی میان ادبیات کهن و ذائقه مخاطب امروز، زنده و الهام‌بخش باقی مانده است.