دو شاعر بزرگ: مولانا، شهریار

مقایسه این دو شاعر مانند مقایسه مغز با انگشت دست است از نظر فنی درمورد شعر هرکدام هنرمندی خاص خود دربیان الفاظ را داراست اما از نظر مفاهیم مولانا به مراتب بالاتر از شهریار است مولانا به درک و فهمی نائل شد که کمتر کسی به ان دست می یابد تا جایی که اکنکاران او را یکی از مرادان وپیشوایان اک میدانند
ما ز بالاییم و بالا می رویم
ما ز دریاییم و دریا می رویم
ما از آن جا و از این جا نیستیم
ما ز بی‌جاییم و بی‌جا می رویم
درهرحال مقایسه این دو نامتناجس است چون هرکدام در دو زمان متفاوت زیسته اند بهتر میبود مولانا با حافظ مقایسه میشد جناب شهریار انسانی بود عاشق پیشه که اشعارش در زمینه بیان احساسات انسانی بس زیباست ولی مولانا مردی است فرازمینی با اشعاری ناب با مفاهیمی متکامل

دوست گرامی بردبار بر خلاف نظر شما من معتقدم مولانا و شهریار شباهت های بسیار زیادی بهم دارند و تفاوتهایشان اندک است شما بر اساس چه معیاری شهریار را از جرگه شعرای بزرگ خذف می کنید؟ هر چند همانطور که استاد رو شن ضمیر در متن کتاب اشاره کردن منظور سنجش این دو شاعر بزرگ نبوده است(در اینجا منظور من بهیچوجه سنجش بین این دو شاعر جاودانی نیست چرا که راه این دو سخنور بزرگ از هم جداست ص7) همانطور که اشاره کردید کتاب را نخوانده اید اما قضاوت کردید قضاوتی نادرست.
azini : مولانا کجا وشهریار بخاطر عشق زمینی کجا
دورود بر عشق زمینی،عشقی که هدایت گر انسان به کمالات و عشق الهی است
azini: بطورکلی میگم اکثرشعرای بعدازحافظ بیراهه رفتند.به این جمله آخرتوجه کنیدتابفهمیم دانشمندان وشعراونویسندگان امروزی چقدرپایین ترازپیشینیان خودهستند
شما با این فرمایشتان جامی و صائب و شیخ بهای ،وحشی بافقی،پروین اعتصامی،مهدی اخوان ثالث،هوشنگ ابتهاج،پگاه احمدی،قیصر امین پور ......ودیگر بزرگوارانی که اختر تابناک این مرز و بوم هستند رو زیر سوال بردید آیا در این حد و اندازه ها هستید؟ مطلب پایانی مقایسه ای بود در مورد عرفان و فلسفه ،عرفا از طریق کشف و شهود به حقیقت می رسند و فلاسفه از طریق تعقل و تفکر داستانی بود بی ربط به کتاب و موضوع بحث
دوست گرامی shahram 22
نظر صادقانه جنابعالی نیز مورد تایید اینجانب می باشد چه کسی بهتر از شهریار که در گرامیداشت او شعری بلند اما بسیار زیبا سروده است
جاودان است این کتاب مثنوی / جاودان باش ای روان مولوی
جشن قرن هفتم ملای روم / گرچه برپا گشته در هر مرز و بوم
لیک ملا شمس را جویا بود / هر کجا شمس است آنجا می رود
شمس چون تبریزی و از آن ماست / روح ملا هم یقین مهمان ماست

با سلام و تشکر ، عزیزان توجه داشته باشند همانطور که از نام کتاب پیداست نویسنده ، هر کدام از شاعران اشاره شده را در یک بخش و به صورت احساسی (به گفته خودشان ) بررسی و شرح نموده و هدف مقایسه نداشته است . به نظر بنده انسان ها را نمی بایست با یکدیگر مقایسه نمود . چون هرکس از نظر خاستگاه اجتماعی ، زمان ،وضعیت اقتصادی ، شرایط محیطی و خانوادگی ، توانا ئی های ژنریک ،محدودیت زمانی و ....... مختص به خود بوده و بدیل ندارد . هیچ کس کامل نیست ، حضرت مولانا که نزدیک قله هنر و ادبیات فارسی زبانان ایستاده اند در مورد جبر و اختیار نظریه ای دارند که صائب نیست( به گفته بزرگان و اهل فن )و همچنین درک مفهوم اشعار ایشان برای اکثریت بسیار سخت است حتا با عنایت به فاصله زمانی .غزلیات استاد شهریار به گفته تنی چند از اساتید ادبیات فارسی در بالاترین سطح سروده شده است . ایشان اگر تنها اثرشان شعر بلندو ترکی حیدر بابایه سلام که سراسر نقاشی و تصویر و حسرت و گذر عمر و غم و شادی بود، نیز ، کفایت می کرد نام ایشان در جهان طنین انداز گردد بشرطی که ما بزرگان شعر و اندیشه امان را بدرستی ارج نهیم .

مولانا کجاوعشق به دانشجوی ادبیات وازپزشکی دل کندن وبخاطراون به ادبیات آمدن شهریار بخاطرعشق زمینی کجا.مولاناعارف وخداشناس بی همتای بودشهریارچه .توهین نباشدبه جناب شهریار.بطورکلی میگم اکثرشعرای بعدازحافظ بیراهه رفتند.راه راگم کردند.مقایسه شهریاربامولانا غیرممکن است.
میگویند روزی شیخ الرئیس ابوعلی سینابه دیدارعارف بزرگ ابوسعیدابی الخیررفتند.دواستادبه منزلی رفتندومشغول گفتگووشاگردان دواستادبیرون منزل منتظر.بعدشیخ الرئیس بیرون آمدندشاگردانش پرسیدندابوسعیدراچگونه یافتی.شیخ الرئیس جواب داد.آنچه مامیدانیم اومیبیند.به این جمله آخرتوجه کنیدتابفهمیم دانشمندان وشعراونویسندگان امروزی چقدرپایین ترازپیشینیان خودهستند.مقایسه شهریاربامولاناخخخخخ.

با تشکر از بارگذاری این کتاب. بنده هنوز این کتاب را نخوانده ام و بنا براین نمی توانم در مورد آن قضاوت کنم , ولی تصور می کنم مقایسه مولانا با شهریار مقایسه دو انسانی است که شباهت های بسیار کمی بهم دارند و تفاوت هایشان بسیار است. مولانا, بطور قطع, با کسانی قابل مقایسه است که همطراز او هستند مانند حافظ , سعدی, فردوسی, ...