نهج البلاغه

به نظر می رسد مباحث مرتبا در حال تکرار است ! فکر می کنم به طور خلاصه و خیلی فشرده ، حاصل بحث این است :
- یک عده می گویند انقلاب ( مجدد ) خوب است !
- یک عده می گویند انقلاب (مجدد ) بد است !
- یک عده می گویند قدیس سازی و قهرمان تراشی و الگو سازی خوب است !
- یک عده می گویند بد است !
خوب ، منتظر می نشینیم تا تاریخ گواهی داد حق با چه کسی است . . . .

[quote='Behruz67']نقل قول از siawash110:اول ، سراغ کمونیست‌ها آمدند
سکوت کردم چون کمونیست نبودم
بعد سراغ سوسیالیست‌ها آمدند
سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم
بعد سراغ یهودی‌ها آمدند
سکوت کردم چون یهودی نبودم
سراغ خودم که آمدند
دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید
مارتین نیمولر
به نظرم این شعر از برتولت برشت آلمانی بود، اگر حافظه‌ام یاری دهد!
[/quote]
----
چقدر وحشتناک می باشد اینگونه که همیشه باید برای مطالبه حقی که ممکن است پایمال شود هوشیار و گوش به زنگ بود.؟ پس آدمی کی حق زیستن دارد؟
چرا ریشه یابی نمیشه این ضعوف! واقعا اگر فردی شخصیت فردی را تخریب کرد او حق ناراحتی و دفاع دارد. ولی اگر من در جایگاهی هستم و از ایده و طرز نگرشی دفاع میکنم و آن ایده مورد نقد و تمسخر قرار گرفت من حق دفاع و در صورت لزوم تغییر نگرش دارم و نه ناراحتی. مشکل ایران انست که مردم آنقدر درگیر مسائل شخصی هستند که بخاطر خفقانهایی ناشی از نبودن تفریح های الزامی مانند کار در محیطی سالم با مسمومیت به صورت غیر حرفه ای برخورد کرده و مانند این شعر برای دفاع از موقعیت نداشته خود به تخریب شخصیت می پردازند.
این نظر من است.

[quote='E R S']لابد تا همه جامعه روشنفکر و منطق دان و کتابخوان و شیک و اتوخورده نشده اند نباید اقدامی بکنیم... الان تشریف ببرید به کارگری که چند ماه حقوق نگرفته بفرمایید تو باید به جای اعتراض مطالعه کنی ببینید چه جوابی به شما میده... به فرض هم که واقعا هدف شما رشد فرهنگ و هم زیستی بین مردم باشه، خب چه نهادهایی باید این کار رو انجام بدن؟ آموزش و پرورش، مراکز آموزش عالی، صداوسیما، رسانه ها و امثالهم. که هیچ کدام تحت نظام ج.ا توان اجرای این ماموریت را ندارند. در ضمن قسمت عمده ای از مشکلات اجتماعی مردم و بدرفتاری ها و درگیری ها ریشه در اقتصاد ورشکسته کشور داره. برای بازسازی این اقتصاد هم نیاز به سرمایه گذاری سنگین خارجی، خصوصی سازی به معنای واقعی نه خصولتی، مبارزه با رانت خواری و فساد داریم که هیچ کدام در زمان ج.ا امکان تحقق ندارند در نتیجه اوضاع اقتصاد خراب و خرابتر خواهد شد و هم چنین اوضاع فرهنگی که شما خیلی نگرانش هستید هم رو به تباهی بیشتر خواهد رفت. به این حکومت بیشتر از 20 سال زمان برای اصلاح داده شده، اما هیچ چیز اصلاح که نشد، بلکه بدتر هم شد، الان روی چه حسابی از ما میخواهید چند دهه دیگه هم صبر کنیم؟ مشکل اصلی ساختار ج.ا است که جلوی اصلاحات اساسی رو برای چند دهه گرفته، پس اگر واقعا دنبال اجتناب از انقلاب هستید بفرمایید به افراد و سازمان هایی اعتراض کنید که جلوی اصلاحات واقعی رو گرفته اند، نه مردم شاکی از تباهی. هرچند با توجه به تجربه قبلی اعتراض شما هم نتیجه ای نخواهد داشت و ج.ا هرگز تغییر رویه نخواهد داد
[/quote]
----
بسیار کیفور شدم از تحلیل شما{ گل}

بسیار به نکات خوبی اشاره کرده اید. در تکمیل گفته هایتان باید خاطر نشان کنم که مسائلی مانند آزادی و شعور بیشتر از آنکه اجتماعی و تحت سلطه حکومت ها باشد فردی است. تصور کنید فردی را که به ازادی و شعور فردی خویش بها میدهد و آن را به نوعی می پسندد که ذاتا و صرفا ممکن است تحت سلیقه شما نباشد. البته شعور را در اینباره که با فرهنگ سازی رابطه مستقیمی دارد و فرهنگ از آموزش برخواسته میتوان نادیده گرفت. آنچه لزوم انقلابها که بسیار کشنده و مخرب است را ممکن می سازد عدم آگاهی بخش گسترده ای از جامغه از این مفاهیم می باشد.
در ضمن من برای آمریکا هیچ انقلابی جز کوشش هر فرد برای ساختن زندگی شخصی خویش از ابتدا تا کنون به خاطر نمیاورم. و همین کوشش فردی بود که لزوم انسجام را به دنبال داشت.

[quote='ctr2006']به عرض شما می رسانم وضعیت فوتبال در سایر از کشورها بهتر از ایران نیست از هولیگان های انگلیس گرفته تا هولیگان های سازمان یافته روسیه و... کمتر کشوری در جهان همه ملت نخبه و فرهیخته هستند خود آمریکا که عنوان لیبرالیسم را یدک می کشد انسان های کم آگاه و خشونت طلب زیاد دارد.
مشکلات اجتماعی (نتیجه وضعیت کنونی) در ایران بسیار زیاد است و منکر آن نمی شوم.
دوست گرانقدر شما چون از تغییر می ترسید به مرگ تدریجی تن داده اید ادامه وضعیت امروز پیامدی بسیار بدتر از انقلاب را رقم خواهد شد.
امیدوارم من و شما زنده باشیم و شاهد آزادی باشیم.
من و شما چه بخواهیم چه نخواهیم وضعیت موجود جبری را ایجاد کرده است که چند ماه دیگر یا چند سال دیگر بمب ساعتی خواهد ترکید (حالا به طریق یک شورش قومی یا یک شورش مذهبی یا یک شورش اقتصادی یا یک شورش بابت خشک سالی یا هر چیز دیگری) از امروز به فکر آن روز باشیم که آستانه تحمل بسیار کم شده است.
نمی شود منکر شد تمام راه های اصلاحات بسته است کاش چنین نبود وقتی استمرار طلبان رنگ بنفش را علم کردند عده ای (من جزئی از آن عزیزان نبودم) با همه آن سابقه های بد و هزاران نشانه زشت دیگر باز به این رنگ امید بستند و نتیجه اش را می بینیم یک امید واهی که در همه عرصه ها شکست خورده اصلاحاتی که حتی قادر نیست مانع ممانعت دوباره حضور بانوان در ورزشگاه برای دیدن والیبال نشود. حتی وزیرارتباطات این نهاد قدرت فیلتر کردن یا نکردن یک برنامه موبایلی را ندارد. معاون رئیس جمهورش حتی قدرت عوض کردن منشی خود را ندارد . می بینم اصلاحات شکست خورده است من دیگر نمی توانم خودم را فریب دهم.
تنها یک راه مانده
جز اینکه به ائتلاف اپوزسیون ها امید ببندیم.
مثل یک بیمار سرطانی که باید انتخاب کند یا بعد از انتظار (که زمان زیادی نیست) به مرگ دردناکی بمیرد یا شیمی درمانی و جراحی را انتخاب کند شاید زیر تیغ جراحی و شیمی درمانی جان دهد ولی انتخابی بهتر از مرگ دردناک سرطان است. انتخاب انفعال و بی تفاوتی و یا ادامه مسیر فعلی هرگز نتیجه خوبی در بر نخواهد داشت.[/quote]
طی نظر سنجی که خود موسسات معتبر آمریکا چند سال پیش انجام دادند نشون میده که هنوز 80 درصد مردم آمریکا نمیدونند این زمین هست که میچرخه و نه خورشید!80 درصد مرد آمریکا نمی دونند خورشید ثابته!این یک فاجعه است برای کشوری همانند آمریکا!

لابد تا همه جامعه روشنفکر و منطق دان و کتابخوان و شیک و اتوخورده نشده اند نباید اقدامی بکنیم... الان تشریف ببرید به کارگری که چند ماه حقوق نگرفته بفرمایید تو باید به جای اعتراض مطالعه کنی ببینید چه جوابی به شما میده... به فرض هم که واقعا هدف شما رشد فرهنگ و هم زیستی بین مردم باشه، خب چه نهادهایی باید این کار رو انجام بدن؟ آموزش و پرورش، مراکز آموزش عالی، صداوسیما، رسانه ها و امثالهم. که هیچ کدام تحت نظام ج.ا توان اجرای این ماموریت را ندارند. در ضمن قسمت عمده ای از مشکلات اجتماعی مردم و بدرفتاری ها و درگیری ها ریشه در اقتصاد ورشکسته کشور داره. برای بازسازی این اقتصاد هم نیاز به سرمایه گذاری سنگین خارجی، خصوصی سازی به معنای واقعی نه خصولتی، مبارزه با رانت خواری و فساد داریم که هیچ کدام در زمان ج.ا امکان تحقق ندارند در نتیجه اوضاع اقتصاد خراب و خرابتر خواهد شد و هم چنین اوضاع فرهنگی که شما خیلی نگرانش هستید هم رو به تباهی بیشتر خواهد رفت. به این حکومت بیشتر از 20 سال زمان برای اصلاح داده شده، اما هیچ چیز اصلاح که نشد، بلکه بدتر هم شد، الان روی چه حسابی از ما میخواهید چند دهه دیگه هم صبر کنیم؟ مشکل اصلی ساختار ج.ا است که جلوی اصلاحات اساسی رو برای چند دهه گرفته، پس اگر واقعا دنبال اجتناب از انقلاب هستید بفرمایید به افراد و سازمان هایی اعتراض کنید که جلوی اصلاحات واقعی رو گرفته اند، نه مردم شاکی از تباهی. هرچند با توجه به تجربه قبلی اعتراض شما هم نتیجه ای نخواهد داشت و ج.ا هرگز تغییر رویه نخواهد داد

به عرض شما می رسانم وضعیت فوتبال در سایر از کشورها بهتر از ایران نیست از هولیگان های انگلیس گرفته تا هولیگان های سازمان یافته روسیه و... کمتر کشوری در جهان همه ملت نخبه و فرهیخته هستند خود آمریکا که عنوان لیبرالیسم را یدک می کشد انسان های کم آگاه و خشونت طلب زیاد دارد.
مشکلات اجتماعی (نتیجه وضعیت کنونی) در ایران بسیار زیاد است و منکر آن نمی شوم.
دوست گرانقدر شما چون از تغییر می ترسید به مرگ تدریجی تن داده اید ادامه وضعیت امروز پیامدی بسیار بدتر از انقلاب را رقم خواهد شد.
امیدوارم من و شما زنده باشیم و شاهد آزادی باشیم.
من و شما چه بخواهیم چه نخواهیم وضعیت موجود جبری را ایجاد کرده است که چند ماه دیگر یا چند سال دیگر بمب ساعتی خواهد ترکید (حالا به طریق یک شورش قومی یا یک شورش مذهبی یا یک شورش اقتصادی یا یک شورش بابت خشک سالی یا هر چیز دیگری) از امروز به فکر آن روز باشیم که آستانه تحمل بسیار کم شده است.
نمی شود منکر شد تمام راه های اصلاحات بسته است کاش چنین نبود وقتی استمرار طلبان رنگ بنفش را علم کردند عده ای (من جزئی از آن عزیزان نبودم) با همه آن سابقه های بد و هزاران نشانه زشت دیگر باز به این رنگ امید بستند و نتیجه اش را می بینیم یک امید واهی که در همه عرصه ها شکست خورده اصلاحاتی که حتی قادر نیست مانع ممانعت دوباره حضور بانوان در ورزشگاه برای دیدن والیبال نشود. حتی وزیرارتباطات این نهاد قدرت فیلتر کردن یا نکردن یک برنامه موبایلی را ندارد. معاون رئیس جمهورش حتی قدرت عوض کردن منشی خود را ندارد . می بینم اصلاحات شکست خورده است من دیگر نمی توانم خودم را فریب دهم.
تنها یک راه مانده
جز اینکه به ائتلاف اپوزسیون ها امید ببندیم.
مثل یک بیمار سرطانی که باید انتخاب کند یا بعد از انتظار (که زمان زیادی نیست) به مرگ دردناکی بمیرد یا شیمی درمانی و جراحی را انتخاب کند شاید زیر تیغ جراحی و شیمی درمانی جان دهد ولی انتخابی بهتر از مرگ دردناک سرطان است. انتخاب انفعال و بی تفاوتی و یا ادامه مسیر فعلی هرگز نتیجه خوبی در بر نخواهد داشت.

همین درگیری های لفظی ( در مسابقات فوتبال ) در سایر کشورها موجب درگیری فیزیکی و خون و خونریزی نمی شود ، ولی در اینجا می شود ! ! ! . . . به فحش ناموس به داور و سرمربی نمی کشد ! ولی اینجا می کشد ! باعث پرتاب نارنجک دستی به وسط زمین حریف نمی شود . . . ولی اینجا می شود ! توهین های رکیک ( به زبان عربی به تیم های عربی مهمان ) نمی شود ولی در اینجا می شود ! ! ! نور لیزر به چشم دروازه بان نمی اندازد ولی اینجا می اندازد ! ! ! صندلی های ورزشگاه و اتوبوس های واحد ضرر میلیاردی نمی کند ولی اینجا می شود ! ! !
بازی فوتبال و همچنین شیوه رانندگی مردم هر کشور ، دو نمونه بسیار عالی برای محک زدن میزان شعور و فرهنگ مردم هر کشور است . . . سیاست نیز بر همین پاشنه می چرخد . . . و به خدا قسم : قضاوت متعاقب آن نیز ( دادگاههای فرمایشی ) نیز بر همین پایه خواهد چرخید .
انشاء اله هر دوی ما زنده باشیم تا در آنروز شوم ، صحت گفتار من بر شما هویدا گردد .
مشکل شما این است که چون خود شما خوب و منطقی و روشنفکر و اهل کتاب هستید فکر می کنید که : لمپن های سیاسی نیز همینگونه و مانند شما فکر و رفتار خواهند کرد . . . و این نوع بینش بسیار خطرناک است دوست عزیز . . .

تمام کشورهایی که ذکر شد به آزادی رسیدند دیگر سیاه پوستی در آفریقای جنوبی به دلیل نژادش تحقیر قانونی نمی شود
کشور آفریقای جنوبی و تونس و... مثل سوئیس نشدند ولی وضعیتی بسیار بهتر از قبل دارند آزاد هستند و همین مسیر را ادامه دهند روزی به سوئیس می رسند
عرض کردم تجربه کشورهای دیگر و تجربه چهل ساله خودمان مانع از بروز چنین حوادثی می شود قرار نیست کسی تخمه بشکند مثل روزگار فعلی. این محاکمات فرمایشی هم قرار نیست رخ بدهد اپوزسیون مجاهدین خلق قدرتمند نیست و طعنه های شبکه های اجتماعی اختلاف نظر هایی است که به دیکتاتوری ختم نمی شود این درگیری های لفظی بین طرفداران تیم فوتبال و جناح های مختلف سیاسی در کشورهای دموکراتیک نیز است. هیچ دلیل قاطعی برای محاکمات غیرقانونی و غیرانسانی وجود ندارد چیزی که فکر می کنم این است ادامه مسیر کنونی به نابودی و ویرانی می انجامد تغییر مسیر را پیشنهادمی کنم زیرا تنها امید همین تغییر است شرایط کنونی نشان می دهد هیچ راهی برای اصلاحات ساختاری باز نیست و قوانین قرون وسطایی در قرن بیست و یک در حال انجام است خود دنیای ارتباطات عمومی و شبکه های اجتماعی می توانند سد بزرگی در برابر دیکتاتوری باشد
پیشتر گفتم اپوزیسیون در حال شکل گیری منسجم است و با پیش شرط حفظ تمامیت ارضی ایران گرد هم آمده اند
به امید آزادی

ضمنا نیروهای اپوزیسیونی که هنوز بعد از 40 سال با یکدیگر دعوا و مشکل دارند و بعضا حتی به خون هم تشنه اند ( مانند سازمان مجاهدین و سلطنت طلب ها ) کجا می توانند مثلا با اصلاح طلب و یا اصول گرا یا حتی نیروهای بی طرف رحم و مروت و آشتی داشته باشند ؟ ؟ ؟
اینها که در حالت ضعف و وجود دشمن مشترک ! ! ! ، دست کم باید برای حفظ ظاهر هم که شده به روی هم لبخند بزنند ولی از روی کینه های تاریخی حاضر به چنین کاری نیستند ، چگونه می توانند با ایجاد ائتلاف سیاسی و میان حزبی و یا همکاری های اقتصادی در فردای هر تغییری ، ایران را بسازند و مثلا دغدغه شما در زمینه خشکسالی و بحران آب را حل کنند ؟ ؟ ؟
تمام اینها باز بر می گردد به دغدغه نخستین من که تغییر اخلاق و فرهنگ و منش و شخصی خود ماست که تا سطح تحمل خود را بالا نبریم سایر کارها بیهوده خواهد بود . براستی آیا فکر می کنید که : ایران ، دیگر تاب و توان و طاقت یک اشتباه دیگر را داشته باشد ؟ ؟ ؟