میم مثل مینیمال

[quote='mohsen ghahari']" بی نام "
زن : نیچه میگه : آنجا که دیگر نمیتوان عشق ورزید، باید آن را گذاشت و گذشت!
مرد : خوب ! ...پس!...فکر کنم باید برم!
م.قهاری
از دوستان تقاضا میکنم نام این داستان را ، هر چه به ذهنشان میرسد پیشنهاد دهند...[/quote]
" سراب "

– من تنها برای بدست آوردن هدفم زندگی میکنم…!
– مگر هدفت چیست؟!
– یافتن هدفم در این دنیای صدرنگ…!
مريم.ت

تمام دردسرها زیر سر : " من " است
و تمام راه حل ها در " ما "
می خواستم اسم نویسنده اش را بنویسم ولی نمی نویسم زیرا :
تمام دردسرها زیر سر من است ! ! !

پیشنهاد من:
نیچه ای که عاشق نبود

نام های پبشنهادی :
- رفتم که رفتم
- گذشته ها گذشته
- رو آ

"وقت رفتن" چطوره ؟
اینم مسابقه اس؟؟
باید امشب بروم
بایدامشب چمدانی که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم
وبه سمتی بروم که درختان حماسی پیداست
رو به آن وسعت بی واژه که همواره مرا میخواند

" بی نام "
زن : نیچه میگه : آنجا که دیگر نمیتوان عشق ورزید، باید آن را گذاشت و گذشت!
مرد : خوب ! ...پس!...فکر کنم باید برم!
م.قهاری
از دوستان تقاضا میکنم نام این داستان را ، هر چه به ذهنشان میرسد پیشنهاد دهند...

برای طرح جلد کتاب مینیمال از سحر گرامی:
رک و صریح بگم.از کامنت های اولیه در مورد طرح جلد کتاب ، مشخصه برخی دوستا ن با توجه به کار های قبلی خانم افتخار زاده ،انتظار کاری شلوغ تر را داشتند.مثلا دختری تنها در محاصره ساختمان هایی گوتیک وار با سایه های غلیظ و چسبنده از حروف و کلمات.و یا انسانی کش آمده در محاصره و هجوم جملات ،همچو جیغه معروف ادوارد مونک.اما واقعیتش اینه که سحر گرامی ، با نبوغ ذاتی و دانش اکتسابی یکی از بهترین طرح ها رو واسه مینیمال استفاده کرده .حروف ، بار کد گونه ساده و به موازات هم قرار گرفته و در بستری بسیار ساده تر غوطه ورندواگر این مربع را کوچیکش کنید ،لگویی برای مجموعه خواهد شد و هر جا نگاه کنید بلا فاصله به یاد کتاب می افتید.و این همان رسالت ذاتی مینیمالیسم در هنر است.سحر گرامی طرح جلد داستان های مینیمال را به هنر مینیمالیسم در طراحی جلد کتاب کشانده.آفرین.

_عروسکم ؛ من میرم پول غذا رو حساب کنم. زود بر می گردم.
_مگه تو رستوران به این باکلاسی صورتحسابو نمیارن پای میز؟
_چرا ، چرا ... ولی آخه مدیر رستوران از دوستامه میخوام یه احوالی هم ازش بپرسم.
_باشه عزیزم برو.
...
_آقا معذرت میخوام شما مدیر رستورانین؟
_بله قربان ، امری دارین بفرمایین. از غذا راضی بودین که؟
_بله بله، کاملا. فقط ...
_فقط چی؟ نکنه باب میلتون نبوده؟
_نه اصلا ...اصلا. فقط ... فقط خواستم یه خواهشی کنم ... لطفا این ... لطفا این ساعتو جای پول غذا گرو نگهدارین... حتما آخر ماه میام حسابمو پرداخت میکنم... لطفا... لطفا اون خانمی که همراهمه چیزی نفهمه...

برای "خانه سالمندان" از قلندر گرامی؛
به نظر من این داستان نیت غافلگیری ندارد
نویسنده قصد ندارد مخاطب را با شگردهای زبانی به تحسین وادارد یا چیزی از این دست
اگرنه اسم داستان را چیز دیگری می گذاشت تا با جمله اخر اتفاق تازه ای بیفتد.
داستان اینجا ابزار بیان مسئله ای انسانی است
داستان هدف نیست وسیله بیان و تلنگر است
غافلگیری در آن به نوعی احساس مخاطب را نشانه می رود نه ذهن او را(ذهنی که دوست دارد با خواندن درگیر گشودن گرهی شود)
در مجموع با توجه به مینیمالهایی که جناب بیک پور در صفحه کتاب "گسست" نوشته اند من توقع داشتم مینیمالهای بهتری از ایشان در "میم..." بخوانم
سپاس