دمی با خیام

چطور میشه کتاب رو خرید؟

:-)
درود
این چرخ فلک که ما در او حیرانیم
فانوس خیال از آن مثالی دانیم
خورشید چراغ دان و عالم فانوس
ما چون صوریم کاندر آن گردانیم

گیرم درِ دل که پاسپانی اینست
کوبم سرِ نفس، پهلوانی اینست
بی باده بجوشم این بُود مستی عقل
میرم بی مرگ، زندگانی اینست
«غلام قادر گرامی»

باز آمدنت نیست ، چو رفتی ، رفتی ...

در عالم جان ،بهوش می باید بود
در کار جهان ،خموش می باید بود
تا چشم و زبان و گوش ،بر جا باشند
بی چشم و زبان و گوش می باید بود.
بیت اول اشاره به تسلیم و هیچ مگویی و اعتماد کامل به خداوند و ستیزه و مقاومت نکردن و حضور ،در جهان را دارد،
بقول مولانا
دل پر درد بنگر ،چشم چو جیحون بنگر
هر چه بینی بُگذر ،چون و چرا هیچ مگو.
بیت دوم اشاره به« مرگ قبل از مرگ» دارد،تا در این دنیا هستیم ،و در همین قالب ،
جان را از ارسارت تن رها سازیم،و در کل هستی گسترده شویم، از خواسته های نفس رها شویم.
نه چنان مرگی که در گوری روی
مرگ تبدیلی،که در نوری روی.
این چنین فرموده ما را مصطفی
مرگ قبل از مرگ ،امن است ای فتی.
میوهٔ شیرین ،نهان در شاخ و برگ
زندگی جاودان ،در زیر مرگ.
چونکه کُشته گردد این جسم گران
زنده گردد ،هستیِ اسرار جان.
مولانا

از میان شاعران بزرگ ایرانی خیام به همراه عزیز دلم حافظ برایم جایگاه هم طرا زانه ای دارند. چقدر رباعیات دلنشین و با ارزش خیام به جسم و جانم نفوذ کرده . فقط خدا می داند. ایا خیام باید در کشور خودش گمنام بماند.

با این دو سه نادان که چنان میدانند..............از جهل که دانای جهان ایشانند
.
خر باش که این جماعت از فرط خری..............هر کو ,نه خر است کافرش می خوانند

با مراجعه به لینک پایین آشنایی مناسب تری از خیام به دست آوریم:
http://tahoor.com/fa/Article/View/114824

دستتو درد نکنه واقعاً خیلی وقت بود دنبال این کتاب بودم...........

دمـــی با خیام
به نقل از دکتر محمد علی اسلامی ندوشن
حیرت : حیرت ناآگاهی از کار جهان است.نمیدانیم از کجا آمده‏ایم و به کجا خواهیم رفت
در دایره‏ای کآمدن و رفتن ماست‏
آن را نه بدایت نه نهایت پیداست‏
کس می‏نزند دَمی در این معنی راست‏
کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست ؟
چون و چرا : دوّمین خصیصه ی فکر خیّامی چون و چرا در کار خلقت است.
دارنده چو ترکیب طبایع آراست‏ /
از بهر چه اوفگندش اندر کم‏وکاست‏
گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود ؟!
ور نیک نیامد این صور عیب کراست؟!
ناپایداری جهان : میدانیم که در خیّام؛
تذکار مرگ و زوال با گریزها و کنایه‏های شاعرانه‏ای به سبزه و سبو همراه است:
وجود انسان خاک میشود و در قالب کوزه و سبو استحاله می‏یابد.
این سبزه که امروز تماشا گه تست‏ /
فردا همه از خاک تو بر خواهد رست‏
یا:
در سبزه نشین و میِ‏ روشن میخور
کاین سبزه بسی دمد ز خاک من و تو !
جبر : یکی دیگر از ویژگی های فکر خیامی،عقیده به ناتوانی‏ بشر در برابر گردش زمانه است.
چون روزی و عمر بیش و کم نتوان کرد
خود را به کم و بیش دژم نتوان کرد
کار من و تو چنان که رای من و تست‏ /
از موم به دست خویش هم نتواند کرد !
اغتنام وقت و اکسیر شراب:
وقت سحر است،خیز ای مایه ی ناز !
نرمک‏نرمک باده خور و چنگ نواز !
کآنها که به جایند نپایند بسی‏
و آنها که شدند کس نمی‏آید باز . . .