بدون نام

تقریبا اولین کتابی که سال ها پیش خوندم بینوایان ویکتور هوگو بود. و دو بار حین خوندن این کتاب یه دل سیر گریه کردم. بعد از این همه سال هنوز زمانی نخوندم که به اندازه ی بینوایان رو تاثیر بگذاره. اسم فیلمش رو نیارین...چون مسخرست و اثلا هیچ ربطی

این کتاب یک شاهکار واقعی است. من که در حی خوندن این کتاب مثل این بود که جادو شده باشم. ماه ها طول کشید تا تونستم با کمک یکی از دسوتان که در تهران زندگی می کنه یک نسخه ی اصل این کتاب رو گر بیارم.

من تونل رو خیلی وقت پیش خوندم ...و کتاب بسیار ارزنده ای هست...کلا آثار آمریکای لاتین زیبا و شورانگیز و به فرهنگ ما نزدیک تر هست...به دوستان کتاب خون توصیه می کنم حتما این کتاب رو بخونن.

این کتاب بی شک یکی از بهترین رمان های تاریخ ادبیات ایران هست که علاوه بر داستان تکان دهنده اش، تصویری واقعی از جامعه ی عصر قاجار در ایران ارائه می ده که در واقع صورت واقعی ایران در اون زمان هست و مثلا با ایرانی که علی حاتمی در فیلم هاش نشون

بسیار زیبا بود...با این ترانه ها ما بزرگ شدیم.ممنونم.

ممنونم....از کودکی به دنبال این کتاب بودم.