بدون نام

من برای مردم می سرایم،هرچند چشمان روستایی آنان به خواندن آن قادر نباشد

مطلب از این قرار است: چیزی فسرده است و نمی سوزد امسال در سینه در تنم

قصه ما همین بود پرنده بی پرنده

مردم خوب تو این دل به تو پرداختگانند

در زمین عشقی نیست آسمان را دریاب

چو ایران مباشد تن من نباد

وارتان سخن نگفت وارتان بنفشه بود: گل داد و مژده داد:زمستان شکست! و رفت

من فکر می کنم هرگز نبوده قلب من این گونه گرم وسرخ

در این سرزمین آزادگان برای من هرگز نه برابری در کار بوده است نه آزادی

مرگ من سفری نیست هجرتی است از وطنی که دوست نمی داشتم به، خاطر مردمانش