رحیم زاده صفوی

(1273 - 1338 هـ.خ)

در زادگاه خود به تحصیل علوم زمان و زبان‌های فرانسه و عربی پرداخت و در تهران پس از تکمیل معلومات خود در زمینه تاریخ و جغرافیا و فراگیری زبان‌های انگلیسی و ترکی درگیر روزنامه‌نگاری و سیاست شد. سردبیر روزنامه ستاره ایران، و با تأسیس روزنامه آسیای وسطی مدیر و سردبیر آن شد؛ این روزنامه، که تا ۱۳۳۲ منتشر می‌شد، محلی برای چاپ مقالات سیاسی ـ اقتصادی و رمان‌های او بود. در دوره پنجم مجلس شورای ملی به نمایندگی رسید. در اواخر آذر ۱۳۰۳ش، به اروپا رفت تا مقدمات بازگرداندن احمدشاه و عزل سردار سپه را فراهم کند. در بازگشت به ایران، به دستور رضاشاه توقیف شد؛ چند روزی در زندان به‌سر برد تا آن‌که با تشکیل مجلس مؤسسان و انقراض سلسله قاجاریه با صدور عفو عمومی آزاد شد و پس از چندی خدمت در وزارت امور خارجه افغانستان به هند رفت و سردبیر روزنامه حبل‌المتین شد. در بازگشت به ایران، به مترجمی در اداره تهیه قوانین دادگستری پرداخت و به ریاست هیئت‌های بازرسی کل کشور رسید. مدتی نیز سردبیری روزنامه ایران و روزنامه نوبهار را به‌عهده گرفت. مقالاتش در اطلاعات هفتگی چاپ می‌شد. عمده شهرتش به دلیل نوشتن رمان‌هایی است که در آن‌ها تاریخ را با نوعی افسانه تخیلی ـ علمی درآمیخته است. از تألیفات اوست: جغرافیای اقتصادی ایران (دو جلد)؛ اسرار سقوط احمدشاه. از آثار داستانی اوست: شهربانو (۱۳۱۰ش)؛ بیژن و منیژه (۱۳۳۴ش). از نمایش‌نامه‌های اوست: نادرشاه افشار (۱۳۱۰ش)؛ شاه‌عباس کبیر.