آلدوس هاکسلی

(1894 - 1963 م)

بیشتر شهرت او به خاطر رمان‌هایش همچون دنیای قشنگ نو که در یک زمینه پادآرمانشهری از لندن تصویر شده‌است، یا برای کتاب‌های غیر داستانی‌اش مانند درهای ادراک که به بیان تجربه‌های نویسنده از مصرف یک داروی روان گردان اختصاص دارد، یا برای طیف گسترده‌ای از مقالات است. او در ابتدای دوران فعالیتش، ویرایش‌گر مجله آکسفورد پوئتری بود و تعدادی داستان کوتاه و شعر نیز منتشر کرد. بعدترسفرنامه، فیلم نامه و نمایش نامه نیز نوشت. وی دهه‌های پایانی زندگی‌اش را در آمریکا گذراند و از ۱۹۳۷ تا زمان مرگش در لس آنجلس زندگی کرد. در سال ۱۹۶۲ یک سال قبل از مرگش، عنوان مصاحب ادبیات از طرف انجمن پادشاهی ادبیات انگلستان به او اعطا شد. هاکسلی یک انسان‌گرا، صلح‌جو و هجونویس بود. بعدها موضوع‌های روحانی همچون فراروان‌شناسی، عرفان فلسفی به‌طور مشخص و عام‌گرایی نیز در شمار علایق او قرار گرفتند. در سال‌های پایانی زندگی‌اش او را به عنوان یکی از اندیش‌مندان برجسته زمانه خودش پذیرفته بودند. او هفت بار برای دریافت جایزه نوبل ادبیات نامزد شده بود.