جلال الدین فارسی

(1312 هـ.خ)

او نویسنده و سیاستمدار سابق، و نماینده دوره دوم مجلس شورای اسلامی در ایران است. وی نخستین نامزد حزب جمهوری اسلامی در اولین انتخابات ریاست جمهوری در ایران بود که پس از مشخص‌شدن دارا بودن ملیت افغانی از سوی شیخ علی تهرانی ناچار به کناره‌گیری شد. در دوران حکومت پهلوی، او مدتی ناظم دبیرستان کمال در محله‌ی نارمک تهران بود، سپس برای یادگیری جنگ چریکی به لبنان رفت. پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران به عضویت مجلس خبرگان قانون اساسی و ستاد انقلاب فرهنگی ایران درآمد. وی در سال ۱۳۷۱ خورشیدی، در پی قتل یک شکاربان دادگاهی شد. وی از خانواده‌ای روحانی و مهاجر از هرات بوده‌است. پرونده قتل: وی در سال ۱۳۷۱ در طالقان، در پی نزاع، محمدرضا رضاخانی را با اسلحه شکاری هدف قرار داد و به قتل رسانید. دادگاه این قتل را از نوع غیر عمد تشخیص داد. در روز دادگاه رسیدگی به پرونده قتل مذکور اولیای دم حضور نداشتند زیرا ترتیب اعزام آنها به زیارت خانه خدا بیت الله الحرام داده شده بود. مهدی کروبی در پیام نوروزی خود به مناسب آغاز سال ۱۳۸۹ به این قتل اشاره می‌کند و او را «جلال الدین افغانی قاتل» می‌نامد. پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم: پس از اعتراضات به نتایج انتخابات ریاست جمهوری دهم وی در مصاحبه‌ای اختصاصی در سایت خبری وابسته به روزنامه ایران اتهامات و ادعاهایی را بر علیه میرحسین موسوی و مهدی کروبی مطرح کرد که با واکنش‌های متفاوتی روبرو شد. اکبر اعلمی در سایت شخصی خود این اظهارات را ادای دینی از سوی وی نسبت به تبرئه اش در قتل محمدرضا رضاخانی دانست. حمایت از قذافی: از وی به عنوان یکی از حامیان معمر قذافی در ایران یاد می‌شود. گفته می‌شود که او از چگونگی و جزییات ربودن سید موسی صدر خبردار شد و با افتخار از اینکه تنها ایرانی این قدر محرم به حاکمیت لیبی هست، یاد می‌کند. در تاریخ ۲ آبان۱۳۹۰ در صفحه ترحیم روزنامه اطلاعات بهمن رضاخانی (برادر مقتول) خطاب به جلال الدین فارسی مرگ قذافی را تسلیت گفت. متن این آگهی چنین بود: «جناب استاد جلال‌الدین فارسی، فقدان دوست گرامی و محرم و مورد افتخارتان را به شما تسلیت میگویم.»