آلبرتو موراویا

(1907 - 1990 م)

پدرش مهندس معمار بود و زندگی نسبتاً راحتی داشتند. در کودکی به بیماری سل استخوانی مبتلا شد، این بیماری که تا ۲۰ سالگی همراه او بود وی را بسترنشین و تنها کرد. به همین خاطر تحصیلات منظمی نداشت ولی در عوض در بستر استراحت و بیماری بیشتر کتاب می‌خواند. او در سال ۱۹۴۱ با الزا مورانته ازدواج کرد که در سال ۱۹۶۲ از هم جدا شدند.موضوعات آثار او جنسیت، بیگانگی و وجودگرایی بود. معروف‌ترین اثر او رمان ضد فاشیستی دنباله‌رو است. آلبرتو موراویا، زاده ی ۲۸ نوامبر ۱۹۰۷ و درگذشته ی ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۰، رمان نویسی ایتالیایی بود.موراویا در رم به دنیا آمد. او در کودکی به بیماری سل استخوانی مبتلا شد و تا بیست سالگی با آن دست و پنجه نرم کرد. موراویا به دلیل بیماری، تحصیلات منظمی نداشت اما وقت خود را با مطالعه می گذراند. او در سال ۱۹۴۱ با الزا مورانته ازدواج کرد و در سال ۱۹۶۲ از او جدا شد. موضوعات اصلی آثار او، جنسیت، بیگانگی و هستی گرایی بود. موراویا می گوید: «در سال ۱۹۴۳ ابلاغی با دستوری محکم و قاطع صادر شد که دیگر به هیچ عنوان نباید بنویسم.» او را وادار کردند برای سینما به عنوان منبع درآمد کار کند: دو نمایشنامه باری کاستلانی بدون امضار نوشت، شلیک هفت تیر و زازا. در طی چهل و پنج روز به عضویت روزنامه کوررادو آلوارو با نام «پوپولودی رما» درآمد. خودش می گوید: «فاشیسم با آلمانی ها بازگشت و من باید فرار می کردم چرا که شناسایی شده بودم و و (از سوی مالاپارته) یعنی در فهرست اسامی ای بودم که باید دستگیر می شدند.» با السامورانته به سوی ناپلی می گریزد ولی موفق نمی شود و مجبور می شود در کلبه ای نزدیک فوندی میان دهقانان به مدت نه ماه به سر برد. او در این باره می گوید: «این دومین تجربه مهم من در زندگی بعد از آن بیماری بود. تجربه ای که به من نیرو بخشید.»