گزیده داستانهای کوتاه از نویسندگان معاصر ایتالیا

فارس‌و پارس دو واژه جداگانه یا آوایی جداگانه هستند ("ف‌"و "پ" هر یک آوایی جداگانه دارندو مانند "ز"و "ذ" در پارسی هم‌آوا نیستند) پس سوفیستی نکنید. در گذشته هم از فارس با نام پارس بسیار یاد شده است:
فردوسی:
سپه را سوی شهر ایران براند
سوی پارس آمد دلارام و شاد
سعدی:
در پارس چنین نمک ندیدم
در مصر چنین شکر نباشد
حافظ:
خوبان پارسی‌گو بخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسا را
مولانا:
آن خاکم بخسپانید زان خاک است بینایی
مسلمانان مسلمانان زبان پارسی گویم
نظامی:
تازیان را دهد ولایت‌و گنج
پارسی‌زادگان رسند به رنج
اگر شماها اینها را "پان-فارس" ندانید خوب است، زیرا این خوی شما هست که به ناسازگاران با شما پان-فارس گویید. هر چند بنده دیده‌ام برخی که خیلی گوشهایشان دراز است آذربایجان را تورکبایجان نویسند آذربایجان که در پارسی میانه آتورپاتکان‌و سپس آدوربادگان خوانده می‌شده تا به ریخت کنونی‌اش آذربایجان درآمد، به معنای سرزمین آتروپات است، آتروپات یک فرماندار بزرگ مادتبار بوده است‌و ما کسی به نام ترکپات نداریم. آزربایجان هم تا کنون کسی ننوشته است، مانند قورباغه‌و غورباغه نیست؛ در واژه‌نامه‌ها تنها نام آذربایجان است.