خداحافظ گاری کوپر

خداحافظ گاری کوپر داستانی است که در زمان جنگ امریکا و ویتنام اتفاق می افتد . چندین جوان اسکی باز که از همه چیز در زندگی خسته شده اند و عاشق اسکی هستند در ارتفاعاتی در کشور سوئیس در کلبه یک جوان پولدار روزگار می گذرانند و هر از گاهی که پولشان ته می کشد به پایین آمده و پول و پله ای جمع می کنند و برمی گردند. کتاب را شاید به نوعی بتوان گفت که دارای تاریخ مصرف می باشد، خواننده امروز به هیچ عنوان نمی تواند با مقوله های فرهنگی ذکر شده در طول داستان ارتباط برقرار کند ولی با این حال جاذبه های بسیار دیگری هست که شما را تا انتها با خود می برد.
لحن شروع داستان به نوعی است که شما را حسابی گیج میکند و کلی باید بگذرد تا بفهمید بین چه کسانی قرار گرفته اید . لحن عصیانگر راوی بدون هیچ نوع ملاحظات اخلاقی شاید یکی از جاذبه های است که در همین ابتدای داستان به چشم می خورد و در تمام شخصیت های داستان وجود دارد . لنی جوان امریکایی است که به خاطر نرفتن به جنگ از کشورش فرار کرده و از همه چیز گریزان است.
شاید بتوان گفت رومن گاری به گونه ای سیاستهای امریکا را از زبان لنی نقد می کند ، لنی که پدرش یک نظامی بوده و در عملیاتی در لائوس کشته شده به شدت از جنگ متنفر است و کلا از هر چیزی که او را به زندگی پایبند کند می گریزد، از اصول اخلاقی هم پیروی نمی کند و یک عصیانگر واقعی است ولی با همه این احوال شما به عنوان خواننده او را دوست دارید، شاید در ضمیر ناخوداگاه هر یک از ما رویایی از چنین زندگی وجود داشته باشد چیزی که از آن به عنوان " آزادی از قید تعلق " در کتاب یاد می شود هر چند که در زندگی اجتماعی هیچ کدام از ما تاب تحمل رفتارهای شخص لنی را نخواهیم داشت و می توان گفت خود همین ویژگی وی را جذاب میکند ، تناقضی که در وجود همگی ما هست اگر کمی با خود صادق باشیم.
موضوع اصلی داستان خیلی برجسته نیست به خصوص این که در انتها به نوعی در گیر مسائل قاچاق هم شده و جنایی هم می شود ولی فرای این موضوع که می توان گفت شاید در خلال داستان زیاد هم برای ما مهم جلوه نمی کند گفته های افراد و عکس العمل های آنان دربرابر مسائل و بروز تفکراتشان است که کتاب را جذاب می کند ، در واقع شخصیت های اصلی داستان افرادی درونگرا هستند که کمتر صحبت می کنند ولی وقتی چیزی می گویند افکارشان بسیار جالب به نظرتان می آید. بنابراین در خلال خواندن داستان دیالوگ های زیادی هست که می توان زیر آن را خط کشید و دوباره و سه باره آنها را خواند و لذت برد.

اين كتاب ميتونست به يه شاهكار بدل بشه اما متاسفانه تا حد يه رمان پليسي نه چندان قوي تنزل پيدا كرده.اما از حق نبايد گذشت كه هدف نويسنده نوشتن رماني با مايه هاي پليسي و فاچاق نبوده بلكه اينها همه زمينه و بستري شده براي بيان يكسري مفاهيم و انديشه ها.كتاب سرشار از اين گونه جملات با بار معنايي و فلسفي ست.فصل اول كتاب در بين سزده فصل اين كتاب منحصر به فرده و بسيار درخشان نوشته شده.اما به اعتقاد بسياري از منتقدين اين فصل ميتونست خود داستاني جدا بشه و ارتباط چنداني با ديگر فصل ها نداره و اين يكي از نقاط ضعف اون به حساب مي ياد.
خوندن اين كتابو توصيه مي كنم.خالي از لطف نيست.

من خوندنمش كتاب خوبيه و بسيار تفكربرانگيز

این کتاب را دو بار خواندم
تازه نسخه DJVU کامپیوتریش رو هم دارم
اما آنقدر زیبا نوشته شده
و زیبا مسائل روز را تحلیل کرده
که مجددا گرفتمش
تنها چند جمله اول باعث میشه که یک بار دیگه آدم این کتاب رو بخواند
باز هم متشکرم

حسِ خوبیه وقتی می بینی یکی تو دنیا پیدا می شه که کلِ زندگیش وابسته به "هیچ" باشه، حتی اگه تو داستانی باشه که آخرشم دیگه وابسته به "هیچ" نیست;)