ویژه نامه وارلیق: مقایسه اللغتین

باید پذیرفت که اگر کسی بیاید و زبان خودش را برتر و آندیگری را فروتر اعلام کند ، همین خودش توهین بزرگی است ،
حالا شما برعکس این را تصور کنید که فرضا بیایند در روزنامه ایی مقاله ایی چاپ کنند و درباره برتری فارسی در مقایسه با ترکی بنویسند و خودبزرگبینی های خیالی همچون هفته نامه امید زنجان را چاپ کنند ، اینجاست که ترکگرایان تظاهرات میکنند و همه را فحشباران خواهند کرد،
و اما در باره ادعاهای اینچنینی ،
هنگامیکه یکی از این قماش در هفته نامه" امید زنجان " نوشت:
..« 39 درصد کلمات ایتالیایی،17 درصد کلمات آلمانی ، 9 درصد کلمات فرانسوی از ترکی گرفته شده » و ترکگرایان آنرا باور کردند ، اکنون به نظر شما آیا بحث در اثبات نادرستی ادعاهای اینها راه بجایی میبرد ؟
برتری زبان تنها در دستاوردهای فرهنگی شناخته شده اش است که بعضی از زبانها همچون پارسی و یونانی ولاتین و عربی و فرانسه و سرشاراز آن اند و بعضی زبانها! بسیاردر کارهای ادبی و علمی فقیرند ، وگرنه قاعده ها بخودی خود گویای توانایی ادبی و علمی زبانی نیست ، و در باره ریشه شناسی واژگانی که در این نوشتار "هیئت"، آمده ، بسیاری از آنها بدلیل آنکه در کهن ترین متنهای بجامانده پارسی و یا در لغتنامه های فارسی و یا عربی فارسی آورده شده اند(همچون آرزو ، استاد، بیزار ،دشمن ، چنگال ، ..) دارای شناسنامه ایرانی اند ، و نیز تاریخنگارانی همچون Walter Henning و Pelliot و دیگران از تاثیر زبان های ایرانی بر زبانهای آلتایی از طریق آیین مانوی(دستنوشته های مانوی تورفان) و همسایگی آنها با تخاری های آریایی آگاه بودند ، پس زبانهای ایرانی از گذشته های دور بر ترکی رخنه کرده بوده است
رفرانس از کتاب نوشته Paul Pelliot
: Les Influences Irannienes en Asie Centale et en extreme Orient
...

[quote='taymaz_turksever']نقل قول از persiansidha:بشکه که روسی است ، اوستا که از ریشه پیلوی اوستاذ یا همان استاد است ، چنگال تا جایی که من می دانم احتمالا از ریشه هندی است . چوپان یا شبان که در پهلوی به شکب شوپان می باشد بی شک فارسی است . حالا این چند نمونه
"زبان ترکی حدود 24000 فعل دارد که در فارسی بیش از 5000 نیست."
"چند هزار واژه با ریشه‌ی ترکی در زبان فارسی موجود است "
کمی زبان شناسی مطالعه کنید
بوشکه، بوشگه= بوش یک کلمه تورکی است به معنی خالی که یا گه پسوند اسم ساز در زبان تورکی است.
اوستا یا اوسدا= اوس یک کلمه تورکی است به معنی عقل+ تا یا دا پسوند تورکی به مفهوم دارای، دارنده، که معنی کلی کلمه می شود دارنده عقل
چنگال= چنگ یک اسم تورکی است به معنی مصطلح آن در فارسی که دخیل از تورکی به فارسی است + ال یک اسم تورکی به معنی دست است.
چوپان، شوپان= چوپان از تورکی و شوپان از مغولی وارد زبان فارسی شده است - چو= در تورکی به معنی گوسفند، گله، رمه، گروه - بان در تورکی به معنی بزرگ و بیگ می باشد . این کلمه در کلمات تورکی زیاد بکار رفته است چوبان آللادان =نام پرنده ای است. چوبان اولدوزو=ستاره ناهید، چوبان چاشتی = نام گیاهی است از رسته پیازیان، چوبان قوشو= نام پرنده ای است.[/quote]
با عرض پوزش بهتر است شما خود زبانشناسی تاریخی مطالعه فرمایید . (البته نه نظریات کسانی که میگویند خدا هم ترک است و با آدم حوا به ترکی سخن می گفته یعنی همه ی موجوات روی زمین ترکند و رستم و سیمرغ هم ترکند و محمد پیامبر هم ترک است و آدم فضایی ها تورکند و ............. اینجور کسان به سادگی میتوانند از کم دانشی شماها بهره برند و هر نظری شبه‌علمی را به عنوان علم به ورد شما بدهند . همانکاری که در قدیم آخوندها/کشیش / کاهن ها و ... غیره می کردند. همه ی ریشه شناسی های شما یکسره نادرست است. :-(

از نظر برخی ها زبان ترکی نسبت به زبان فارسی زبان قوی است و حتی زبان عربی نسبت به فارسی قدرتمندتر است
داشتن قوانین تصریفی زیاد دلیل نمی شود که یک زبان بر زبان دیگر برتری داشته باشد، چنانکه انگلیسی که زبانی محافظه کار به مانند آلمانی نیست و به تدریج حالات تصریفی «گنتیو»، «اکوزاتیو» ، «داتیو» و ... را در صرف اسم و صفت را از دست داده است، زبان قوی و بین المللی به شمار می رود و آثار بسیار ارزشمندی به این زبان در ادبیات دنیا موجود است، و همین طور فارسی که بزرگترین گنجینه ی ادبی جهان به این زبان خلق شده استف مقایسه کنید با ترکی که از نظر آثار ادبی بسیار فقیر است.

کاربران عزیز و گرامی سایت آنهایی که بحث می کنند هر دو طرف دچار دیدگاه غرض ورزانه،آتشی . به قول عزیزان شوونیستی(ملی گرایی افراطی) هستند. هر دو طرف بحث چه ترکان و چه فارسها.
ولی از نظر برخی ها زبان ترکی نسبت به زبان فارسی زبان قوی است و حتی زبان عربی نسبت به فارسی قدرتمندتر است این گفته من نیست در مقالات و نوشته های زبان شناسان و کسانی که در این زمینه تخصصی دارند و قلم می زنند خوانده ام نوشته زیر مقاله ای است از کسروی در باره برتری و قدرت ترکی:
1 - کثرت انواع فعل: در ترکی آذربایجانی، برای بیان فعل ماضی چهارده نوع خاص وجود دارد،می گوییم چهارده نوع و نه صیغه چنانکه در عربی مصطلح است. زیرا که در زبان فارسی و عربی بیشتر از چهار یا پنج نوع ماضی استعمال نمی شود مثلا ذهب،قد ذهب،کان ذهب و فعل مضارع که در اکثر زبان ها ،زمان حال و مستقرش مشترک است چهر نوع: یکی برای حال،دیگری برای بعد از حال یا مستقل قریب،دو نوع دیگر نیز برای شرط و تمنی و برای مستقبل که با افزودن س یا سوف به مضارع ساخته می شود صیغه خاص دیگری وجود دارد.
2 - فراوانی مواد و مصالح برای بیان ما فی الضمیر و قدرت تعبیر و توانایی تمیز و تشخیص میان مفاهیم و مضامین متشابه و نزدیک به هم. به عنوان مثال نویسنده می تواند حدود صد مضموم و مفهوم باریک و دقیق در این زبان مشخص کند که در زبان های دیگر اصلا قابل اظهار و بیان نیستند یعنی لفظ و تعبیر خاصی ندارند مثلا در فارسی برای همه این واژه ها و تعبیرات:هرول،عدا،رکض صرفا واژه دوید را به کار می برند یا تنها همان را دارند در حالی که در ترکی آذربایجانی برای هر کدام لفظ و تعبیر خاص و مستقلی وجود دارد: لهلدی،یوگوردی،قاچدی و امثال این موارد بسیار زیاد و خارج از حد شمار اند.
3 - برداشتن قواعد ساده و بسیط برای متعدی کردن افعال و بنای فعل مجهول و مشارکت،که در اکثر زبانها چنین خصوصیتی یافت نمی شود مثلا در فارسی و انگلیسی می گویند: زید و عمرو همدیگر را زدند به جای:زید عمرو را زد و یا می گویند زید به حالت زده شده در آمد به جای زید زده شد.
4 - در فارسی برای متعدی کردن اگر هم قاعده ای وجود داشته باشد عام و فراگیر نمی باشد یعنی قاعده جامعی نیست و در همه موارد کاربرد ندارد اما در ترکی آذربایجانی اگر به فعل چیزی اضافه کنیم مفهوم مشارکت و مجهول بودن حاصل می شود و با افزودن لفظ (دی)فعل به صورت متعدی در می آید:
ووردی=زد،،،، ووروشدی=با دیگری زد و خورد کرد ،،،، وورولدی= زده شد،،،، ووردوردی= موجب زده شدن دیگری گردید(یکی را به زدن دیگری وادار کرد).
5 - استوار بودن قواعد صرفی و نحوی آن به طوری که شاذ و استثنا در این زبان به ندرت یافت می شود بر خلاف زبان فارسی و غالب زبان های اروپایی که در آنها افعال بی قاعده زیاد است و دیگر قواعد دستوریشان نیز استثنا و عدول از قاعده فراوان دیده می شود همینطور بر خلاف عربی است که در آن افعال متصل بسیار وجود دارد.
6 - وجود نشانه خاصی برای مصدر های اصلی و با قاعده،یعنی لفظ (ماخ)که مصدر را از اسم و دیگر صیغه ها متمایز می کنداین مورد نیز بر خلاف زبان عربی است.
7 - داشتن الفاظی خاص برای تاکید با افزدون(ب) یا (م) بر حرف اول کلمه مورد تاکید حاصل می شود: قب قره( سیاه سیاه) و این در تاکید برای رنگ ها استعمال می شود.

کم مانده که بگویند که زبان فارسی شاخه ای از زبان ترکی است. تا آنجا که می دانم واژه ی " اردو" از واژگان ناب و سره ی فارسی است که در متون پهلوی و پازند هم آمده است تلفظ این واژه همانگونه که اکنون در گویش بختیاری رواج دارد "اردی" بوده است.
واژه چادر نیز از زبان هندی که همخانواده با زبان فارسی است گرفته شده.
چوپان و اوستا و آرزو و ... را هم هر کسی می داند که فارسی هستند.
ریشه ی چوپان و شبان چنین است:
شیپ پان: نگهبان شیپ یا گوسفند .
که بعدها شیبان و شبان و چوپان شده

[quote='Khwanirath']
یحتمل آن مرحوم این نظر را ذوقی بیان کرده اند. فکر نمی کنم معیار مطلقی برای برتری دادن به یک زبان نسبت به زبان دیگر وجود داشته باشد. ضمن احترام به ایشان، دایره واژگانی زبانی را برتر نمی کند. این خیلی حرف بزرگی ست که چون فلان زبان، لغت بیشتری دارد پس برتر است. ما معیارهای مختلفی در این زمینه داریم. ولی استفاده از عبارت "برتری" به این سادگی نیست.
روان بودن، سهولت، قاعده مندی، زایندگی و ... به علاوه گستردگی واژگانی همه و همه جنبه های مختلف یک زبان هستند. نه اینکه تنها دایره واژگانی را ملاک بدانیم. من بر کره خاک ندیدم کسی یک زبان را به صرف واژگان بیشتر، "برتر" از زبان دیگری بداند. جز مرحوم نوایی![/quote]
ضمن اینکه تعداد بیشتر واژگان در یک زبان آنزمان ساخته می شود که آن زبان کاربردهای وسیعتری بیابد و جهت تبیین مفاهیم جدید لغات تازه بسازد یا از سایر زبانها وام بگیرد که معمولاً در عرصه مفاهیم انتزاعی مانند فلسفه و علوم کلامی چنین اتفاقی می افتد وگرنه واژگان در خلاِء ساخته نمی شوند.
عربی نیز به واسطه کاربردی شدن پس از دوره فتوحات اسلامی و جنبش ترجمه بر غنایش افزوده شد وگرنه زبان هر مردمی نیازهایشان را برآورده می سازد و مردمانی که بدوی زندگی می کنند طبیعتاً زبانی با دایره لغات و مفاهیم محدود تری دارند.

[quote='taymaz_turksever']
بوشکه، بوشگه= بوش یک کلمه تورکی است به معنی خالی که یا . . . .
.[/quote]
این ریشه یابیها ناصحیح است.
خداوند جناب هیئت را رحمت کند ولی نظرات زبانشناسانه ایشان غیر علمی است.

[quote='taymaz_turksever']
دایره واژگان وسیعتر و مفاهیم بدیعتر زبان تورکی نسبت به فارسی بطوریکه زبان تورکی از این لحاظ با زبان قدرتمند عربی هماوردی می کند.[/quote]
یحتمل آن مرحوم این نظر را ذوقی بیان کرده اند. فکر نمی کنم معیار مطلقی برای برتری دادن به یک زبان نسبت به زبان دیگر وجود داشته باشد. ضمن احترام به ایشان، دایره واژگانی زبانی را برتر نمی کند. این خیلی حرف بزرگی ست که چون فلان زبان، لغت بیشتری دارد پس برتر است. ما معیارهای مختلفی در این زمینه داریم. ولی استفاده از عبارت "برتری" به این سادگی نیست.
روان بودن، سهولت، قاعده مندی، زایندگی و ... به علاوه گستردگی واژگانی همه و همه جنبه های مختلف یک زبان هستند. نه اینکه تنها دایره واژگانی را ملاک بدانیم. من بر کره خاک ندیدم کسی یک زبان را به صرف واژگان بیشتر، "برتر" از زبان دیگری بداند. جز مرحوم نوایی!

[quote='Khwanirath']نقل قول از taymaz_turksever:امیر علی شیر نوایی هم کتابی به همین مضمون به نام محاکمه اللغتین نوشته و برتری زبان تورکی را نسبت به فارسی بیان کرده البته ایشان خودش به زبان فارسی شعر می سروده و نثر می نوشته.
فرمایش جناب taymaz کمی غریب می نماید. "برتری زبان تورکی را نسبت به فارسی بیان کرده" یعنی دقیقاً چه کار کردند؟ معیار برتری از نظر ایشان چه بوده؟[/quote]
دایره واژگان وسیعتر و مفاهیم بدیعتر زبان تورکی نسبت به فارسی بطوریکه زبان تورکی از این لحاظ با زبان قدرتمند عربی هماوردی می کند.

[quote='taymaz_turksever']امیر علی شیر نوایی هم کتابی به همین مضمون به نام محاکمه اللغتین نوشته و برتری زبان تورکی را نسبت به فارسی بیان کرده البته ایشان خودش به زبان فارسی شعر می سروده و نثر می نوشته.[/quote]
فرمایش جناب taymaz کمی غریب می نماید. "برتری زبان تورکی را نسبت به فارسی بیان کرده" یعنی دقیقاً چه کار کردند؟ معیار برتری از نظر ایشان چه بوده؟