شاهنامه فردوسی - جلد ۴

شاهنامه فردوسی، ویرایش «فریدون جنیدی»، مجموعه‌ای در۶ دفتر است که یک دفتر آن، پیشگفتار بر ویرایش شاهنامه فردوسی(در ۴۷۸ صفحه در قطع رحلی) و ۵ دفتر دیگر(در قطع رحلی)، متن شاهنامه ویراسته فریدون جنیدی است که با بهره‌گیری از ۲۷ سنجه (معیار) به ویرایش شاهنامه پرداخته اند.
ویراستار ابیاتی که به نظرش الحاقی بوده، از متن شاهنامه حذف نکرده و تنها ابیات الحاقی با قلم ریز و ایرانیک از ابیات اصیل جدا شده اند. در پانویس هر صفحه از این ۵ دفتر، دلایل ویراستار بر افزودگی(الحاقی بودن) هر بیت، نوشته شده و توضیح درباره ابیات اصیلی که پیراسته و آراسته شده‌اند و یا نیاز به گزارش بیشتر (برای خواننده) دارد، در زیر‌نویس صفحه مربوط به آن ابیات ثبت شده است. روش ویراستار، روشی نو و به تعبیری «ویرایشی ایرانی» است که از دیدگاه علم تصحیح متون، می‌توان آن را «تصحیح التقاطی» دانست. ویراستار با روش‌های ذوقی (استحسانی)، محتوایی، انتقادی و قیاسی هم به کلّی بیگانه نبوده و در برخی موارد (افزون بر سنجه‌های ویژه‌شان برای ویرایش شاهنامه) با بهره‌گیری از سنجه‌های روش‌های مذکور به ویرایش شاهنامه پرداخته است.