حجاب هستی درخت هستی: چهار رساله الهی

عرض ادب
سخن که خیزد از جان ، ز جان حجاب کند
ز گوهر و لب دریا ، زبان حجاب کند
مولانا
( حجاب هستی) از کتاب های مهم ( ابن عربی) است که در کمال عرفان نظری خود به موانع حب ذات یا ( حجاب ) می پردازد.
ابن عربی در این کتاب به ۲ نکته مهم اشاره می کند ：
۱) او ( محبت ) را اصل و پایه ی آفرینش می داند.
آفرینش با محبت و عشق عجین است. ازاینرو حضرت محبوب می فرماید：دوست داشتم شناخته شوم. پس آفریدگان را
آفریدم و با نعمت های خویش به آنان مهر ورزیدم تا مرا بشناسند."
این نوای محبت ، مایه ی اتصال حق و خلق است که در فضای لایتناهی حق طنین انداز است. آنگاه انسان به این مطلب
می اندیشد که خود را از ( حجاب ها ) یا آنچه که صوفیه بدانها ( شواغل حسی ) می گویند ، برهاند.
۲) نکته ی دوم آنست که همین توجه به ( بی حجاب شدن ) یا از حجاب فارغ گشتن ، خود نوعی حجاب است که موجب
اشتغال ذهن و مشغله ی قلبی عارف می گردد.
پس ، عارف نباید به ( لا حجاب ) توجه کند. بلکه باید توفیق زیستن از حجاب را از حضرت حق ودود بخواهد. و خود را
در اختیار او قرار دهد.
و حضرت حافظ نیز ( غبار تن ) یا جسم را ( حجاب ) چهره ی جان برای اتصال حق دانسته است：
( حجاب چهره ی جان می شود غبار تنم )
با سپاس بیکران ، امتنان و پوزش