آمریکا در بند
امتیاز دهید
نویسنده:
پیر سالینجر
امتیاز دهید
بحران را خواندیم. آمریکا در بند همان است و همان نیست .
یک قصه بیش نیست ولی نامکرر است ، زیرا که هر کس به اقتضای زمان و مکان ، برای سرپوش نهادن برآنچه در گذشته انجام داده است،و برای هموار کردن راهی که می باید در آینده بپیماید ، به زیور کلمات می آرایدش.
آنان که نقش آفرین بوندن یا نقش آفرینان را همراهی می کردند . با بازخوانی آنچه دانستنش برتماشاگران روا بود و نه انچه حقیقت نام دارد و می بایستی برملا شود ، در پی تاریخ سازی اند .غافل از آنکه مشتی ناآگاه را میتوان در کوتاه مدت فریب داد ، ولی همگان را تا ابد نمیتوان فریفت…
بیشتر
یک قصه بیش نیست ولی نامکرر است ، زیرا که هر کس به اقتضای زمان و مکان ، برای سرپوش نهادن برآنچه در گذشته انجام داده است،و برای هموار کردن راهی که می باید در آینده بپیماید ، به زیور کلمات می آرایدش.
آنان که نقش آفرین بوندن یا نقش آفرینان را همراهی می کردند . با بازخوانی آنچه دانستنش برتماشاگران روا بود و نه انچه حقیقت نام دارد و می بایستی برملا شود ، در پی تاریخ سازی اند .غافل از آنکه مشتی ناآگاه را میتوان در کوتاه مدت فریب داد ، ولی همگان را تا ابد نمیتوان فریفت…
آپلود شده توسط:
kingbook
1392/06/28
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی آمریکا در بند
جناب سیاووش،فقط جامعه ایی که باسنت های هزار ساله ی خودش سرگرم نیست امید زیادی (البته در عرصه علم ودانش و فناوری) یرای تغییرات در جامعه دارد.
جوامع بسته ایی که به روی خاطرات و تجربیات گذشتگان خودشان تکیه می کنند و راه هر گونه نزدیکی افکار و آرای جدید را به روی خودشان می بندند، نمی توانند از نعمت پیشرفت برخوردار باشند.
آمریکا کشوری است که از نظر تاریخی گذشته ی خوبی به خاطر کشتن سرخ پوست ها و برده داری ندارد-
اما سیاسمداران امریکایی سیاستی بسیار.... قدرتمند در جذب افراد خلاق از سراسر دنیا دارند که تعدادی زیادی از آنها ایرانی هستند کسانی که اگر در سرزمین خودشان درک می شدند و مورد حسادت قرار نمی گرفتند و یا به عبارتی زیر پایشان را خالی نمی کردند و به آنها توجه می شد چه بسا که همین افراد وقت، هوش و نبوغ خود را صرف آبادانی همین مملکت می کردند!!!!!
چند وقت پیش مطلبی در رابطه با یکی از رزمی کاران کشور خودمان شنیدم: موضوع از این قرار بود که کشور آلمان این هموطن را به عنوان یک مربی صاحب سبک جدید برای یکی از پاشگاههای معروف خودش استخدام کرده و به او انواع امکاناتی که به تمام مربیان خود می دهد داده است. خود همین شخص (نامش را به یاد ندارم)در یک مصاحبه عنوان کرد حال دیگر دغدغه مادی ندارم ومی توانم تمام تمرکز خود را به روی کاری که دوست دارم بگذارم.خب، ببیند کشورهای پیشرفته صنعتی این انعطاف را دارند که اگر کسی برتریت لازم را در هر زمینه ایی داشت جذب کنند و حتی پاداش بیشتری هم بدهند ولی متاسفانه در این ایران یا کشورهایی از این دست ،به جای شکار آدم های نخبه و دادن امتیازات ویژه در صدد ایرادگیری، اشکال تراشی و حسادت و....هستند.آیا با این تفاصیل واقعاً امیدی به پیشرفت هم است؟
در کشوری که سیاهان را آتش می زدند اکنون رییس جمهور سیاه پوست است
حتی همین بحث اخیر سوریه که آمریکا با قبول شرایط ( تحویل مواد شیمیایی ) حاضر شد به سوریه حمله نکند همه را غافلگیر کرد !