اختلالات خلقی و اضطرابی

اختلالات خلقی و اضطرابی دو گروه اصلی از اختلالات روان‌پزشکی‌اند که روی احساس، افکار و کارکرد روزمره‌ی فرد اثر می‌گذارند.
اختلالات خلقی بیشتر با تغییرات شدید و پایدار در «خلق‌وخو» شناخته می‌شوند. افسردگی اساسی (با نشانه‌هایی مثل غم طولانی، بی‌انگیزگی، کاهش انرژی و افکار منفی) و اختلال دوقطبی (نوسان بین دوره‌های افسردگی و دوره‌های شیدایی یا هیپومانیا با انرژی زیاد، افکار سریع و رفتارهای پرخطر) از مهم‌ترین نمونه‌های آن هستند.
اختلالات اضطرابی هم به حالت‌های پایدارِ نگرانی، تنش یا ترس افراطی گفته می‌شود که با موقعیت واقعی تناسب ندارند و زندگی فرد را مختل می‌کنند. شایع‌ترین‌شان شامل اختلال اضطراب فراگیر (دلواپسی دائمی و کنترل‌ناپذیر)، اختلال هراس (حملات ناگهانی اضطراب شدید)، فوبیاهای خاص (ترس غیرمنطقی از موقعیت یا شیء خاص)، اختلال اضطراب اجتماعی (ترس از ارزیابی منفی در جمع)، و اختلال وسواس فکری عملی (افکار مزاحم تکرارشونده همراه با اعمال اجباری) هستند.
هر دو گروه قابل درمان‌اند؛ روان‌درمانی (مثل درمان شناختی‌‌رفتاری)، دارودرمانی (مثل داروهای ضدافسردگی یا ضداضطراب) و گاهی ترکیبی از این‌ها بیشترین اثربخشی را دارند.