سفرنامه پیترو دلاواله

رسالۀ پیترو دللا والله «سجایای شاه ایران» اثری مهم در مناقب شاه عباس بزرگ است که پیترو دللا والله آن را بر پایۀ دیده‌ها و شنیده‌های خود تحریر کرده و شرحی از شخصیت و شیوۀ فرمانروایی شاه صفوی عرضه کرده است که از مهم‌ترین منابع تاریخ صفویان بویژه شاه عباس به شمار می‌آید. بررسی این اثر نیاز به تحقیق مفصلی دارد. آن‌چه پائین‌تر می‌آوریم، تنها نکته‌هایی از این کتاب دربارۀ شاه عباس است.
موضوع رسالۀ پیترو دللا والله «سجایای شاه ایران» است. دللا والله، چنان‌که خود او می‌گوید، به سبب اینکه «شش سال» در ایران به سر برده و بخش مهمی از آن مدت را در خدمت شاه بود اندکی بیشتر از دیگر سفیران و بیگانگان مقیم دربار ایران دربارۀ آن‌ سجایا اطلاع داشت. دللا والله در آغاز رساله این ویژگی‌های شاه عباس را به قرار زیر می‌آورد و آن‌گاه به تفصیل شرحی دربارۀ هر یک از آن‌ها می‌افزاید. او می‌نویسد که شاه عباس بزرگ شکارچی ماهر، سربازی اهل خطر، سرداری بزرگ و عالی‌مقام، سوارکاری چابک، شهریاری مهربان، شاهی سیاست‌دان و فرمانروایی کاردان بود. (ص. 3-2) بخشی از رسالۀ پیترو دللا والله به ستایش از شاه عباس به عنوان «فرمانروای سیاسی بزرگ» و مهارت او در «امر حکومت» اختصاص یافته است که در زیر به نکته‌هایی از آن، بویژه رفتار با سفیران، اشاره می‌کنیم.
دلیلی که دللا والله ارزیابی خود از بزرگی شاه عباس می‌آورد، این است که در کشور او «هیچ بی‌نظمی» دیده نمی‌شود و در حالی‌که اغلب اوقات او رایزنی ندارد و خود به تنهایی در کشوری فرمان می‌راند که مرزهای آن از رود سند تا فرات گسترده است، اما در همۀ ولایات نظم و آرامش برقرار است.
توصیه می کنم این رساله مطالعه کنید

‍ پیترو دلاواله، جهانگرد ایتالیایی
پیترو دلاواله در یازدهم آوریل ۱۵۸۶ میلادی در شهر رم متولد شد. او نخست به آموختن زبان لاتین پرداخت و به جهت داشتن ذوق و استعداد و داشتن پایه و مایه علمی به عضویت مجمع ظرفای روم که از مهمترین مجامع علمی و ادبی شهر رم به شمار می آید، پذیرفته شد.(۱)؛ در آن زمان اصیل زادگان میبایست به آداب شوالیه گری آشنا میشدند و فن شمشیربازی را می آموختند، به همین علت پیترو که طبعی آتشین و سری پرشور داشت، به آموختن فنون نظامی نیز پرداخت. پیترو جوان در جوانی، به علت شکست عشقی، شهر رم را ترک میکند و به ناپل میرود، و در آنجا طی مراسمی لباس زائرین را بر تن کرد و گردن بند متبرکی به گردن آویخت که تا آخر عمر همراهش بود. پیترو برای فراموش کردن شکست عشقی و از سوی دیگر بر اثر تشویق های دوست دانشمند خود "ماریو اسکیپانو"، تصمیم مسافرت به مشرق زمین را گرفت و در هشتم ژوئن ۱۶۱۴م، با کشتی "گران دلفینو"، از ونیز عازم آسیای صغیر و مصر شد و بعد از طریق صحرای سینا به فلسطین رفت، و پس از دیدار لز اورشلیم به دمشق و حلب و آنگاه به بغداد مسافرت کرد و به قصد مشاهده آثار تمدن بابلی ها از شهر حله نیز دیداری نمود و پس از مراجعه مجدد به بغداد در آنجا با " #سیتی_معانی"، دوشیزه هجده ساله آسوری مسیحی ازدواج کرد. پیترو پس از این ازدواج در تاریخ چهارم ژانویه ۱۶۱۷، به اتفاق عروس تازه و چند تن از ملازمان و خدمتکاران عازم ایران شد و از راه همدان و گلپایگان به اصفهان رفت. چون #شاه_عباس در آن موقع در اصفهان نبود و در فرح آباد واقع در کنار دریای خزر به سر میبرد. جهانگرد ایتالیایی بعد از مدتی اقامت در اصفهان، در ژانویه ۱۶۱۸، از راه کویر و فیروزکوه به مازندران رفت و بالاخره در شهر اشرف، شاه عباس او را به حضور پذیرفت و مذاکراتی بین آنان جریان یافت که تفضیل آنرا به دقت شرح میدهد. شاه عباس از همان ابتدا با جهانگرد ایتالیایی با مهربانی تمام رفتار میکند و همین امر موجب میشود که او مدتها در دربار ایران بماند و در سفر و حضر شاه، وی را همراهی کند.
دلاواله چنانکه خود میگوید از مسافرت به ایران دو هدف داشت: یکی اینکه در یک لشکرکشی نظامی علیه ترکهای عثمانی شرکت کند و تا سر حد امکان انتقام بدرفتاری هایی را که آنان نسبت به مسیحیان روا میداشتند بگیرد، و دیگر اینکه اسبابی فراهم سازد تا مسیحیان مقیم عثمانی که در وضع بدی بسر میبردند به ایران که نسبت به اتباع مسیحی خود در کمال مهربانی و رافت رفتار میکرد مهاجرت کنند و در واقع رفتار خوب شاه عباس با مسیحیان و آزادی کاملی که به آنان در اجرای مراسم مذهبی شان میداد، چنان این جهانگرد ایتالیایی را تحت تاثیر قرار داد که همه جا به تعریف و تمجید شاه ایران میپردازد...(۳)؛ دلاواله پس از فرح آباد در معیت شاه عباس عازم اردبیل میشود، تا از نزدیک شاهد جنگهای خونین ایران و عثمانی باشد و داستان پیروزی ایرانیان را به تفضیل بیان میکند. پیترو پس از این جنگ راهی اصفهان و از آنجا به شیراز و تخت جمشید میرود و مطالب جالبی درباره تخت جمشید مینویسد...؛او سپس برای راهی شدن به هند عازم جنوب میشود؛ اما در ۳۰ دسامبر ۱۶۲۲، همسر مهربانش بانو معانی که در اثر سفرهای متعدد خسته و آزرده شده و تحمل آب و هوای منطقه را نداشت، در میناب چشم از جهان فرو بست. دلاواله شرح بیماری و درگذشت وی را طی یکی از نامه هایش با چنان سوز و گداز میننویسد که سخت تاثر برانگیز است و از آنجایی که عشق و علاقه زیادی نسبت به همسر خویش داشت، با تحمل زحمات فراوان به مومیایی کردن جسد میپردازد و آن را در تابوتی قرار میدهد و در طول تمام مسافرت های بعدی همراه میبرد تا بالاخره پس از رسیدن به شهر رم، زن محبوبش را در مقبره خانوادگی واقع در کلیسای "آراچلی" که بر روی تپه معروف "کامپیدولیو " مرکز شهر رم واقع شده به خاک سپرد. دلاواله پس از ۲۰ ماه توقف در هند و نگارش خاطراتش از دیدنی های این سرزمین، با کشتی به ناپل میرود و درست در پنجم فوریه سال ۱۶۲۲م، پس از دوازده سال دوری از وطن به شهر رم باز میگردد.(۴)؛ دلاواله پس از مرگ همسرش با "ماریاتیناتین"، دختر یکی از صاحب منصبان گرجی که ازکودکی توسط همسرش تربیت یافته بود ازدواج کرد، و صاحب چهارده فرزند شد. پس از این ازدواج، اصیل زاده ایتالیایی زندگی اش را در شهر رم ادامه داد. بالاخره در آوریل ۱۶۵۲ میلادی، چشم از جهان بست، و او را نیز در کلیسای آراچلی شهر رم دفن کردند.
منابع:
۱. سفرنامه پیترو دلاواله (قسمت مربوط به ایران) ترجمه شعاع الدین شفا، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، چ دوم، ۱۳۷۰ ص۱۱.
۲. همان، ص۱۳.
۳. همان، ص۱۴.
۴. همان، ص۱۷.

ممنون از اینکه همکاری میکنید و کتابهارو در اختیار دیگران قرار میدهید

با سلام،
فایل کتاب مشکلاتی داره و بعضی صفحات ناقص هست و خوانا نیست. در صورت امکان فایل رو چک کنید. ممنون از سایت خوبتون

کتاب بسیار جالبی هست و مملو از اطلاعات ریز و جزئی از زندگی ایرانیان در زمان صفویان. لازم به ذکر است که مترجم کتاب "دکتر شعاع الدین شفا"می باشد و نه "دکتر شجاع الدین شفا".
دکتر شعاع الدین شفا، برادر شجاع الدین شفا است. وی دکتری خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه نوشاتل سوئیس گرفته و در وزارت امور خارجه پست های مهمی بر عهده داشت. دکتر شفا در سال 1351 به مناسبت ترجمه "سفرنامه پیترو دلاواله" از ایتالیایی به فارسی جایزه بهترین کتاب سال را دریافت داشت. ایشان در سالهای 1353 - 1355 سفیر ایران در قطر و از شهریور 1357 تا بهمن 1357 سفیر ایران در ایتالیا بوده است.
بخش ایران "سفرنامه پیترو دلاواله" نخستین بار در سال ۱۳۴۸ توسط ایشان از زبان ایتالیایی به فارسی ترجمه و در سلسله انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب منتشر شد. متن کامل سفرنامه در دو جلد به فارسی توسط "محمود بهفروزی" ترجمه و از سوی نشر قطره منتشر شد. کتاب حاضر دو هزار صفحه است.
متن اصلی کتاب شامل چهار قسمت است که شامل آغاز حرکت سیاح از ایتالیا،تا رسیدن به ایران، بخش اول مربوط به ایران (همین کتاب ترجمه شده نوسط دکتر شعاع الدین شفا) و بخش خروج از ایران تا رسیدن به ایتالیا. به گفته "محمود بهفروزی" در مصاحبه با "علی دهباشی"، پیترو دلاواله اولین سیاحی است که به ایران آمده و سفرنامه ای از خود به جا گذاشته است. کتاب وی در همان قرن هفدهم به چند زبان اروپایی ترجمه و منتشر شد و شهرتی جهانی پیدا کرد.

سلام / بنده شدیدا به دنبال ترجمه بهفروزی این کتاب هستم در صورت امکان مساعدت فرمائید

از لینکی که جناب خرتوخر مرحمت فرمودند به راحتی دانلود میشه

خر عزیز لطفا فکری هم به حال لینک خراب این کتاب بفرما
با سپاس

کتاب معرکه ای است دمت گرم سرت خوش کتابناک و پیامبر بزرگ در بزرگ
زیرا ایرانیان با وجودی که مسلمان هستند بی محابا شراب می خورند و از این امر پروایی ندارند( من با این یک جمله خیلی حال کردم )
سه زن خواننده و نوازنده نیز با سازهای خود در اطاق بودند که در مواقع میهمانی به منظور خوانندگی و نوازندگی و گرم کردن مجلس به منازل دعوت می شوند
رقص یک زن وچند پسر بچه که بی نهایت در کار خود مهارت داشتند خواب از سر من پرید می توانم بگویم تا به حال رقص به این خوبی ودلپذیری ندیده بودم

با سلام از شما به خاطر کتاب های مفید و خواندنی تان متشکرم