صد سال تنهایی

خیلی خیلی ممنون من عاشق سبک رئالیسمم:-*

واقعا عالیه خیلی وقت بود دنبال این کتاب میگشتم
بازم ممنون

کتاب بی نظیریه
انگار شجره نامه خود مارکز است
چیز خوبی که من همیشه تو مارکز میبینم اینه که خیلی از شخصیت هاش بخشی از زندگیشون تو بقیه داستان ها هست.انگار وقایع حقیقی زندگی ادم هایی مرتبط است که وقتی قصه یکیشونو روایت میکنه سایه بقیه رو هم میشه توش دید

نمی دونید چه قر وقت ب.د دنبالش بودم.......
مچکرم

هنوز نخوندمش اميدوارم كتاب خوبي باشه

خیلی جالب ودلنشین بود بخوانیم ولذت ببریم .

من صد سال تنهایی رو وقتی خوندم که همه ی جوونای روشنفکر این مملکت رو جو گرفته بود تا مارکز بخونن. حالا که از اون سالها خیلی می گذره بازم به نظرم رمان خوبیه :)

اگر خداوند براي لحظه اي فراموش كرده بود كه من ديگر يك «عروسك پارچه اي» هستم، و به من جرعه اي حيات مي بخشيد؛
شايد:
هر آنچه را كه در فكرم مي آمد به زبان نميآوردم بلكه راجع به چيزهايي كه ميخواستم به زبان بياورم، فكر ميكردم.
به چيزها به اندازه معنايشان ارزش ميگذاشتم نه به اندازه قيمت و بهايشان.
كمتر مي خوابيدم بيشتر به رويا فرو ميرفتم و ميفهميدم كه در ازاي هر يك دقيقه كه چشمهايمان را مي بنديم، شصت ثانيه نور و روشنايي را از دست داده ايم.
وقتي ديگران به عقب بر مي گشتند من جلو ميرفتم و وقتي ديگران ميخوابيدند من بيدار ميماندم …
گوش مي دادم وقتي ديگران صحبت ميكردند. و مي فهميدم كه چگونه بايد از خوردن يك بستني شكلاتي لذت برد!
اگر خداوند به من جرعه اي حيات ميبخشيد: ساده تر لباس مي پوشيدم و چهرهام را به سمت آفتاب بر مي گرداندم و نه تنها جسمم بلكه روحم را در برابر آفتاب عريان مي ساختم.
خداي من! اگر من يك قلب داشتم، تمام نفرتم را بر يخ مي نوشتم آنگاه منتظر در آمدن آفتاب ميماندم.
گل هاي رز را با اشك هايم آب ميدادم تا درد خارهاي آنها، و بوسه گلبرگهاي سرخ آنها را حس كنم.
خداي من! اگر به من جرعه اي زندگي نوشانده بودي: حتي اجازه نميدادم يك روز از عمر بگذرد بدون اينكه به مردم گفته باشم كه چقدر به آنها عشق ميورزم. به تك تك انسانها ميفهماندم كه آنها محبوب هاي من هستند و در عشق با عشق ميزيستم؛
به مردم نشان مي دادم كه چقدر اشتباه مي كنند كه اگر پير شدند ديگر نميتوانند عشق بورزند: بلكه اگر ديگر نتوانند عشق بورزند، پير شده اند.
به بچه ها بال مي دادم؛ اما به آنها اجازه ميدادم پرواز را خودشان ياد بگيرند.
به پيران مي آموختم مرگ همراه با پيري نمي آيد بلكه همراه با فراموشي است كه مرگ خواهد آمد.
و اي انسانها!
من مطالب زيادي از شما آموختم؛ آموختم كه همه مايلند بر فراز قله ها بايستند بي آنكه بدانند شادي و موفقيت واقعي در به دست آوردن مهارت انجام كارهاست.
ياد گرفتم كه: وقتي بچة تازه متولد شدهاي، براي نخستين بار انگشت پدرش را، در اولين شوخي كوچكش با او، ميفشارد او را براي هميشه اسير خود كرده است.
من از شما چيزهاي بسياري آموختم، اما واقعيت اين است كه استفاده چنداني از آنها نكردم و اكنون بايد آنها را در چمدان بگذارم و بروم زيرا من متاسفانه خواهم مرد!
گابريل گارسياماركز
دسامبر 2000

من چاپ قبل ازانقلاب این کتاب خوندم والبته حدود 10 الی25صفحه ای از این کتاب نبود. البته ترجمه استاد پارسای واقعا ماهرانه تر بود.

این رمان 2 بار خوندم ولی با این وجود دوست دارم دوباره بخونم.