خلاصه کتاب اورشلیم
امتیاز دهید
نویسنده:
سایمون سیبگ مانتیفیوری
امتیاز دهید
زندگینامه
خلاصه کتاب «اورشلیم» (Jerusalem) مروریست اجمالی بر کتاب «سایمون سیبگ مانتیفیوری» (Simon Sebag Montefiore)، تاریخنگار و نویسنده بریتانیایی که نخستینبار در سال ۲۰۱۱ منتشر شد. این اثر یکی از جامعترین و خواندنیترین روایتهای تاریخی درباره یکی از مناقشهبرانگیزترین و مقدسترین شهرهای جهان است.
مانتیفیوری در «اورشلیم» تاریخ این شهر را نه صرفا بهعنوان یک مکان جغرافیایی، بلکه بهعنوان صحنه تلاقی ایمان، قدرت، خشونت و رویا روایت میکند. از دوران باستان و پادشاهان یهودی گرفته تا امپراتوریهای روم و بیزانس، خلافتهای اسلامی، جنگهای صلیبی، عثمانیها و در نهایت قرن بیستم و منازعات معاصر، کتاب با جزئیات زنده و روایتمحور پیش میرود. ویژگی برجسته این کتاب آن است که تاریخ را فقط از زاویه حاکمان و جنگها نمیبیند، بلکه سرگذشت پیامبران، زائران، خانوادهها، زنان، کودکان و حتی کوچهها و سنگهای شهر را هم وارد روایت میکند.
بخشی از کتاب اورشلیم:
«وقتی داوود دژ صهیون را تصرف کرد، اورشلیم از پیش شهری کهن بود؛ اما بهسختی میشد آن را «شهر» نامید. بیشتر شبیه یک دژ کوچک کوهستانی بود در سرزمینی که نامهای بسیاری به خود دیده بود: کنعان، یهودا، یهودیه، اسرائیل، فلسطین، سرزمین مقدس برای مسیحیان و سرزمین موعود برای یهودیان. این منطقه که تنها حدود صد و پنجاه کیلومتر طول و عرض داشت، میان گوشه جنوبشرقی مدیترانه و رود اردن قرار گرفته بود. دشت ساحلی سرسبز آن بهترین مسیر را برای مهاجمان و بازرگانانِ میان مصر و امپراتوریهای شرق فراهم میکرد. اما خودِ اورشلیم، شهری دورافتاده و منزوی، در سی مایلی نزدیکترین ساحل و بهدور از مسیرهای اصلی تجارت، بر فراز چشماندازی سنگلاخی و طلاییرنگ از صخرهها، درهها و شیبهای تپههای یهودیه ایستاده بود؛ جایی که در معرض زمستانهای یخبندان گاه حتی برفی و تابستانهای سوزان و طاقتفرسا قرار داشت. با این همه، همین تپههای خشن امنیتی طبیعی فراهم میکردند و در دره پاییندست، چشمهای وجود داشت که برای پشتیبانی از یک شهر کفایت میکرد.
تصویر رمانتیک از شهر داوود بسیار زندهتر از هر واقعیتِ قابل اثبات تاریخی است. در مهِ پیشاتاریخ اورشلیم، تکههای سفال، گورهای سنگبُریده شبحگونه، بخشهایی از دیوارها، کتیبههایی در کاخهای پادشاهان دوردست و متون مقدس کتاب مقدس، تنها برقهای گذرایی از زندگی انسانی را در تاریکیای نامرئی نشان میدهند؛ برقهایی که گاه با فاصله صدها سال از هم پدیدار میشوند. نشانههای پراکندهای که گهگاه سر برمیآورند، نوری لرزان بر لحظهای تصادفی از تمدنی ناپدیدشده میافکنند و پس از آن، قرنها سکوت از زندگیای که هیچ چیز از آن نمیدانیم تا جرقه بعدی، که تصویری دیگر را روشن کند. تنها چشمهها، کوهها و درهها ثابت ماندهاند؛ هرچند حتی آنها نیز در طول هزارهها بهدستِ آبوهوا، آوار و تلاش انسان تغییر مسیر داده، دوباره شکل گرفته و پر و خالی شدهاند. تنها چیزی که کمابیش قطعی است این است که تا زمان پادشاهی داوود، قداست، امنیت و طبیعت دست به دست هم داده بودند تا اورشلیم را به دژی کهن بدل کنند که نفوذناپذیر پنداشته میشد.»
خلاصه کتاب «اورشلیم» (Jerusalem) مروریست اجمالی بر کتاب «سایمون سیبگ مانتیفیوری» (Simon Sebag Montefiore)، تاریخنگار و نویسنده بریتانیایی که نخستینبار در سال ۲۰۱۱ منتشر شد. این اثر یکی از جامعترین و خواندنیترین روایتهای تاریخی درباره یکی از مناقشهبرانگیزترین و مقدسترین شهرهای جهان است.
مانتیفیوری در «اورشلیم» تاریخ این شهر را نه صرفا بهعنوان یک مکان جغرافیایی، بلکه بهعنوان صحنه تلاقی ایمان، قدرت، خشونت و رویا روایت میکند. از دوران باستان و پادشاهان یهودی گرفته تا امپراتوریهای روم و بیزانس، خلافتهای اسلامی، جنگهای صلیبی، عثمانیها و در نهایت قرن بیستم و منازعات معاصر، کتاب با جزئیات زنده و روایتمحور پیش میرود. ویژگی برجسته این کتاب آن است که تاریخ را فقط از زاویه حاکمان و جنگها نمیبیند، بلکه سرگذشت پیامبران، زائران، خانوادهها، زنان، کودکان و حتی کوچهها و سنگهای شهر را هم وارد روایت میکند.
بخشی از کتاب اورشلیم:
«وقتی داوود دژ صهیون را تصرف کرد، اورشلیم از پیش شهری کهن بود؛ اما بهسختی میشد آن را «شهر» نامید. بیشتر شبیه یک دژ کوچک کوهستانی بود در سرزمینی که نامهای بسیاری به خود دیده بود: کنعان، یهودا، یهودیه، اسرائیل، فلسطین، سرزمین مقدس برای مسیحیان و سرزمین موعود برای یهودیان. این منطقه که تنها حدود صد و پنجاه کیلومتر طول و عرض داشت، میان گوشه جنوبشرقی مدیترانه و رود اردن قرار گرفته بود. دشت ساحلی سرسبز آن بهترین مسیر را برای مهاجمان و بازرگانانِ میان مصر و امپراتوریهای شرق فراهم میکرد. اما خودِ اورشلیم، شهری دورافتاده و منزوی، در سی مایلی نزدیکترین ساحل و بهدور از مسیرهای اصلی تجارت، بر فراز چشماندازی سنگلاخی و طلاییرنگ از صخرهها، درهها و شیبهای تپههای یهودیه ایستاده بود؛ جایی که در معرض زمستانهای یخبندان گاه حتی برفی و تابستانهای سوزان و طاقتفرسا قرار داشت. با این همه، همین تپههای خشن امنیتی طبیعی فراهم میکردند و در دره پاییندست، چشمهای وجود داشت که برای پشتیبانی از یک شهر کفایت میکرد.
تصویر رمانتیک از شهر داوود بسیار زندهتر از هر واقعیتِ قابل اثبات تاریخی است. در مهِ پیشاتاریخ اورشلیم، تکههای سفال، گورهای سنگبُریده شبحگونه، بخشهایی از دیوارها، کتیبههایی در کاخهای پادشاهان دوردست و متون مقدس کتاب مقدس، تنها برقهای گذرایی از زندگی انسانی را در تاریکیای نامرئی نشان میدهند؛ برقهایی که گاه با فاصله صدها سال از هم پدیدار میشوند. نشانههای پراکندهای که گهگاه سر برمیآورند، نوری لرزان بر لحظهای تصادفی از تمدنی ناپدیدشده میافکنند و پس از آن، قرنها سکوت از زندگیای که هیچ چیز از آن نمیدانیم تا جرقه بعدی، که تصویری دیگر را روشن کند. تنها چشمهها، کوهها و درهها ثابت ماندهاند؛ هرچند حتی آنها نیز در طول هزارهها بهدستِ آبوهوا، آوار و تلاش انسان تغییر مسیر داده، دوباره شکل گرفته و پر و خالی شدهاند. تنها چیزی که کمابیش قطعی است این است که تا زمان پادشاهی داوود، قداست، امنیت و طبیعت دست به دست هم داده بودند تا اورشلیم را به دژی کهن بدل کنند که نفوذناپذیر پنداشته میشد.»
آپلود شده توسط:
Ketabnak
1404/09/30
دیدگاههای کتاب الکترونیکی خلاصه کتاب اورشلیم