بازداشتگاه داخائو

از مقدمه:
«اگر تقدیر خواست و معجزه ای صورت گرفت و تو زنده ماندی، قلم بردار و به دنیا بگو که اینان به روزگار ما چه آوردند».
این کمال آمال و آرزوی یارانی بود که در میان بازوان ما جان دادند یا با ارابه مرکز به اطاقهای گاز برده شدند. آری چنین بود غایت خواسته برادران و دوستان واقعی ما. آرزوی مردان بیشماری که گویی از ازل نامی نداشتند و شماره ای معرف هویتشان بود. چنین بود خواست قلبی کسانی که خاکسترشان از تنور کوره های سوزان به هوا رفت و بر کشتزارهای کشور بیگانه فروریخت. این بود خواست واپسین هم زنجیرهای نویسنده لهستانی.
جان دوماگالا یکی از زندانیان داخائو که او را واداشت درباره زندان داخائو و نظایر آن تحقیق کند و آنها را روی کاغذ بیاورد. آری این آخرین تقاضا بود که او را - که جان خود را از جهنم داخائو بدر برد - برانگیخت تا به کمک یاران دوران زندان درباره آنچه در زندان داخائو گذشت تحقیق و بررسی کند.
این مدرک گویا ثمره مطالعات چند ساله ای است که در زیر ضربات تازیانه انجام گرفت و ما ترجمه آنرا به انگلیسی، مدیون زحمات پدر روحانی عالیجناب آنگلوس زیبرت هستیم.
به نظر من این کتاب و کتاب دیگری به نام گواهان غربی از انتشارات فلتن ور لاگ سارلوئیس مطمئن ترین منابعی هستند که می توانند ما را از آنچه در داخائو گذشته است باخبر سازند. طبعا من به این دو کتاب اکتفا نکردم و بسیاری از جزوه هایی را که در مورد بازداشتگاه داخائو نگاشته شده بود و همچنین ما حصل تجربههای محدود خود را نیز به کارگرفتم...