نمایشنامه یک زن در دو چهره

این نمایشنامه در سال ۱۹۵۹ در مادرید بروی صحنه آمد و موفقیت شایانی کسب کرد، بطوریکه بعدها فیلمی از آن تهیه نمودند. نویسنده در این نمایشنامه فکاهی بزبان طنز و هزل، سجایای ساده و عامیانه اعضاء خانواده ای را نشان میدهد و بعضی از مباحث اخلاقی و فساد جامعه را تلویحاً بیان میکند و با زیرکی و مهارت، بتدریج و قدم بقدم باصلاح اخلاق و تغییر زندگی قهرمان داستان، زن جوانی که ناخواسته وارد محیط فاسد شده بود، موفق می شود. مکالمات بازیگران، هم خنده آور و اعجاب انگیز و هم آموزنده و متأثر کننده است. این اثر برای همه طبقات اجتماع و بویژه نوجوانان بمنزلة كتاب اخلاقی، مفيد و در عین حال مهیج و سرگرم کننده است.

پرده اول:
صحنه، اطاق پذیرایی و نشیمن آپارتمان قدیمی را در خیابان اور تالزا که یکی از خیابانهای مرکزی شهر مادرید است نشان میدهد. آپارتمان وسیعی است متعلق به خانواده ای مرفه. مبلمان آن شاید در شصت سال پیش مجلل و متداول بوده ولی حالا از مد افتاده بنظر میرسد. زیرا از آن زمان تا کنون هیچ چیز در آن عوض نشده است، نه مبلی و نه پرده ای. با اینحال همه چیز نو و پاکیزه و مرتب است و دقت و مراقبت زنانه ای که برای نگهداری آن به کار برده شده به چشم میخورد. اشیائی که در اینجاست همه گران قیمت و در نهایت نظم و پاکیزگی است. در انتهای صحنه در بزرگی است که به هال ورودی باز میشود و درست در برابر آن در ورودی آپارتمان قرار دارد. از سمت چپ هنر پیشگان داخل و خارج می شوند...