حیوان خواری

از متن کتاب:
بچه که بودم بیشتر آخر هفته ها به خانه مادربزرگم می رفتم. جمعه شبها وقتی وارد خانه اش می شدم مرا بلند میکرد و محکم در آغوش گرمش می فشرد. و یکشنبه عصرها هم که میخواستم به خانه برگردم دوباره مرا بلند میکرد. سال ها بعد فهمیدم با این کار مرا وزن میکرده است.
مادربزرگ پابرهنه از جنگ جهانی دوم جان سالم به در برده بود، بین زباله های مردم دنبال خوراکی گشته بود؛ سیب زمینی گندیده، تکه های دور ریخته شده ی گوشت، پوست مواد غذایی و تکه هایی که به استخوانها و هسته ها چسبیده بود. برای همین آن قدر که برایش مهم بود من کوپنهای غذا را از جای درستشان ببرم، برایش مهم نبود که موقع نقاشی و رنگ آمیزی از خط بیرون بزنم. در بوفه ی هتلها هم وضع همین طور بود: زمانی که ما مشغول خوردن صبحانه بودیم، مادربزرگ پشت هم ساندویچ درست میکرد و در دستمال می پیچید و برای ناهار در کیفش می گذاشت. مادربزرگ بود که یادم داد با چای کیسه ای می شود بیشتر از یک چای درست کرد، و اینکه همه جای سیب خوردنی است. مسئله اش پول نبود خیلی از آن کوپنهایی که بریدم، هرگز برای خرید استفاده نشدند...