خود و آنچه از اوست - جلد ۱ و ۲

ماکس اشتیرنر را بنیانگذار مکتب خودمداری می شناسند. او یکی از مهمترین فلاسفه خارج از جریان فلسفه است و شاید در میان هگلی های جوان باهوش ترین و در عین حال عجیب ترین آنها باشد.
این کتاب اثری انتقادی است نسبت به شرایط سیاسی، سلطنتی، مذهبی، اجتماعی و حتی افرادی که در جایگاه های گوناگون فرد را به محدودیت می کشانند و منافع دیگر نهادها و یا حتی جامعه را به منافع او ارجح می دانند. در این کتاب نشانی از طبقه بندی افراد مشاهده نمی شود و عشق به مردم خودنمایی می کند. اشتیرنر قد علم کردن در برابر هر قاعده و قانونی را می ستاید و آن چه را که به واسطه جامعه و شرایط موجود به ذهن انسان تحمیل شده نقد می کند.
به این کتاب لقب بمب داده اند و به درستی میتوان گفت بیشتر یک بمب است تا کتاب. بمبی که در آلمان قرن نوزده زمانی که سیل فیلسوفان بزرگ و کوچک در حال سیست مسازی و چیدن بایدها و نبایدهایشان روی هم بودند، منفجر شد و هرکدام را به سمتی پرتاب کرد. ژنده پوشان سوسیالیست و کمونیسم به یک سو، قدیسانی چون هگل و فویرباخ اخلاق گرا را به سویی دیگر و برونو باوتر و دیگر بشر پرستان را به سویی دیگر. این کتاب در دو جلد آماده شده است که جلد اول «انسان» نام دارد و جلد دوم «من».

بخش هایی از کتاب:
الوهیت دغدغه خداست. دغدغه بشریت انسان است. دغدغه من نه الوهیت است نه بشر، نه حقیقت، نه نیکی، نه عدالت، نه آزادی و غیره بلکه دغدغه ام تنها آن چیزی است که از آن من است و این دغدغه ای عمومی نیست بلکه یگانه است، آن گونه که من هستم.
هیچ چیز والاتر از من برای من نیست.
آنکه کیهان را تسخیر کرده و هستی غیر قابل درک و اسرار آمیز آن را در خود دارد دقیقا همان شبح مرموزی است که ما والاترین ماهیت خطاب اش می کنیم. آنان خود را برای رسیدن به کنه این شیخ برای درک کردن اش برای کشف واقعیت در او اثبات وجود خدا تا حد مرگ شکنجه دادند کاری که انسانها هزاران سال است با وجود غیر ممکن بودن ترسناک اش خود را بدان گماشته اند، کار داناییدی تبدیل کردن شبح به غیر شبح، تبدیل امر غیر واقعی به امر، واقعی تبدیل روح به یک انسان کامل و جسمانی. آنان در پس این جهان هستی به دنبال چیزی در خود آن به دنبال ماهیت آن بودند؛ آنان در پس چیز به دنبال تا چیز می گشتند...