پیشگیری وضعی از تروریسم

تروریسم یا همان «شوک قرن» با اشکال نوین خویش جهان را به خود مشغول ساخته است. هنوز تعریفی جامع از تروریسم یا سازوکار مؤثر برای مقابله با این پدیده شوم ارائه نشده است و هرروز شاهد چندین حادثه تروریستی در سطح جهان هستیم. عوامل بروز این پدیده با توجه به نوع و هدف عملیات تروریستی می تواند متفاوت باشد. تحقیقات میدانی در این زمینه از تروریست ها نشان داد که فرضیه بیمار روانی در حد بسیار ناچیزی مؤثر است، گرچه برخی از تروریست ها دارای اختلالات روانی پارانوئیدی اسکیزوفرنی، نارسیستی و.. بوده اند، اما عوامل اصلی، عوامل اجتماعی در سطح کلان بوده اند و فرضیه بیمار روانی جنبه فرعی دارد. با این که کشور ایران از دهه ۱۳۶۰ به بعد آماج حملات تروریستی بسیاری بوده و بسیاری از شهروندان، مدیران ارشد نظام، اماکن و.. خود را از دست داده است، اما در زمینه پیشگیری از آن هنوز نتوانسته است راهکار جامعی ارائه کند هنوز با مفاهیم محاربه و.. به مجازات آن ها می پردازد و هنوز قانونی در زمینه مجازات تروریست ها وجود ندارد.کشور ایران از جمله کشورهایی است که بیشترین لطمات را از حوادث تروریستی متحمل گردیده است. مخصوصاً بعد از انقلاب اسلامی در میهن عزیزمان شاهد وقوع عملیات تروریستی بسیاری بوده ایم که منجر به کشته و زخمی شدن مقامات دولتی و شهروندان زیادی گردیده است. تاریخ ثابت کرده دشمنان ما با مأیوس شدن از سایر راه ها سعی دارند با توسل به این حربه ناجوانمردانه، به بنیان کشورمان ضربه وارد آورند. علاوه بر این، از آنجا که کشور ایران در منطقه ای است که کشور های واقع شده در آن از امنیت و ثبات کافی برخوردار نیستند و برخی از آنها به سلاح های خطرناکی از جمله سلاح های هسته ای، شیمــیایی، بیولوژیک و .. دستــرسی دارند، این خطرات به مراتـب نسبــت به سایر کشـورها بیشتر می باشد. همانگونه که نظریه پردازانی ازجمله رابرت آ. پاپ اظهار داشته اند، اولاً تروریسم جرمی هدفمند است و در تلاش برای دستیابی به یک هدف سیاسی توسط تروریست ها به کار گرفته می شود. ثانیاً تروریست ها در فرآیند رسیدن به هدف خود محاسبه گرایانه عمل می کنند و سعی می کنند در عین حالی که کمترین هزینه را متحمل می شوند بیشترین خسارت را به طرف مقابل وارد کنند. از این رو پیپ بر این باور است که حملات تروریستی «ناشی از یک تحلیل کاملاً مبتنی بر محاسبه هزینه و فایده است که بر اساس آن مؤثر ترین روش از جانب تروریست ها اتخاذ میگردد تا از این طریق بتوانند با وارد آوردن بیشترین خسارت متحمل کمترین هزینه شوند». بنابراین با توجه به این مقدمه می توان به این نتیجه رسید که با به کار گیری شیوه های پیشگیرانه وضعی می توان با بالا بردن هزینه های ارتکاب عملیات تروریستی و مشکل نمودن انجام چنین فعالیت هایی، مرتکبین بالقوه این جرایم را از انجام آن منصرف نمود یا اینکه قبل از اینکه آنها موفق به انجام عملیات مورد نظرشان شوند آنها را دستگیر نمود و از این طرق مانع ارتکاب جرایم مذکور گردید.