بدون نام

[quote]واقعا متوجه ربط این کامنت، با کامنت جناب دارک نمی شم![/quote] لزوماً آنچه شما متوجه نمیشوید دلیل بر بی ارتباط بودن موضوع نیست با اینحال از یادآوری رشته ی تحصیلیم ،قوانینش و همینطور عقاید دوستم(که در اینجا کمی پیچیده !! به مقایسه ی

[quote]از این به بعد دانشمندان بجای لباس ضد تشعشع، در نیروگاههای اتمی و مراکز تحقیقاتی وابسته به انرژی اتمی ، چادر سر بگیرند![/quote] شما بخند دوست عزیز ولی ما داشتیم همکلاسی محترمی رو که وقتی اساتید دانشگاهی مانع حضورش با چادر در آزمایشگ

چند سال پیش خواستم برای دوستی رمان خوان کتابی هدیه بگیرم از آنجا که خودم خیلی اهل رمان نبودم به توصیه کتابفروش این کتاب را خریدم ، مدتی که بین خرید کتاب و اهدای اون فاصله افتاد باعث شد خودم شروع کنم به خوندنش،با این که کتاب طولانی بود

اینجانب شخصاً به عنوان عضو کوچکی از جامعه ی زحمتکش و همیشه در صحنه ی آزمایشگاهی شاهدم که چه تلاشهایی از طرف فعالان این عرصه در تهیه ی پیش نویسی تحت عنوان لایحه ی پیشنهادی به مقامات بالارتبه به منظور بررسی دقیقتر کاندیداها از طریق غربالگی

یکی حرف خوبی میگفت: اصل مطلب شرکت در انتخابات است ،کدام کاندید؟ چندان مهم نیست چرا که از قبل اسکن شده اند و کرمی برای ریختن ندارند ! خب یا مردم با زبان خوش می آیند و حماسه می آفرینند و یا با آوردن گزینه هایی ترسناک نظیر جلیلی (به مع

[quote]او از جزئیت عبور کرده و به کلیّت پیوسته بود[/quote] روزی به دعوت دوستی در مجلس وعظی نشستم،جمعیت مشتاق خیره به استاد و در انتهای هر جمله ندای" سپاس استاد "سر میداد. آنقدر محو تماشای مستمعین بودم که تنها فهمیدم بحث بر سر بررسی نظری

خوندن این کتاب برای من خیلی خاطره ساز شد. حدود سه سال پیش،جدا از اینکه کتاب خیلی جالبی بود و مطالب به درد بخوری داشت. باب آشنایی من رو با قلعه ی حسن صباح باز کرد ! قبل از اینکه کتابو بخونم نمیدونستم تو ایرانه ! مشتاق شدم برم و این قلعه

به نظرم از سمفونی مردگان ضعیف تر بود،دیگه وسطاش ! داشت حوصله ام سر میرفت ولی آخرش رو بد تموم نکرد.

موضوعش برام تازه بود و همینطور حسی که نویسنده تجربه اش کرده بود،تا یه جاهایی باهاش رفتم ، قشنگ روایت میکرد و خوشمزه اما ته مزه اش ...تلخ بود خیلی تلخ !

(کم سن تر که بودم دنیا دیدگان در نظرم قابل احترام ترین آدمهای روی زمین بودنند و همصحبتی با ایشان را از الطاف الهی ! میپنداشتم کمی که بزرگتر شدم گفتم نکند از دنیا بروم و لطف الهی شامل حالم نشود! لذا به خواندن دستنوشته ها اکتفا فرمودم که خالی