نیکلای گوگول

(1809 - 1852 م)

او در سال ۱۸۲۸ پس از اتمام دبیرستان به سن پترزبورگ رفت و در سال ۱۸۳۰ به عنوان منشی در یک اداره دولتی مشغول شد. گوگول درام‎نویسی طنزپرداز و بنیانگذار مقولاتی در ادبیات روسیه بود که به نقد واقعگرایانه معروف شد. انتشار رمان «نفوس مُرده» در ۱۸۴۲ او را به اوج شهرت رساند. آنچه نثر گوگول را در میان سایر آثار منثور بارز می‌سازد بازی‌های زبانی اوست که به عنوان یکی از شگردهایش در نویسندگی محسوب می‌شود. شاهکار گوگول داستان " شنل" است که به عنوان اولین داستان کوتاه امروزی شناخته می شود اهمیت این داستان چنان است داستایوفسکی درمورد آن گفته است "همه ی ما از زیر شنل گوگول بیرون آمده ایم ". گوگول اواخر عمرش تحت تاثیر کشیشی متعصب، پدر کنستانتینفسکی، قرار گرفت و دنباله‎ی نفوس مُرده را سوزاند؛ آن‎هم فقط ده روز پیش از مرگش.