عبدالعظیم قریب
(1258 - 1344 هـ.خ)
مشخصات:
نام واقعی:
عبدالعظیم قریب گرکانی
سایر نامها:
میرزا عبدالعظیم خان گرگانی، عبدالعظیم قریب
تاریخ تولد:
1258/00/00 خورشیدی
تاریخ درگذشت:
1344/01/03 خورشیدی (86 سالگی)
محل تولد:
روستای گرکان، از توابع شهرستان آشتیان
جنسیت:
مرد
ژانر:
زندگینامه
در نوجوانی در سال ۱۳۱۱ ه.ق به تهران آمد و نزد استادان بزرگ آن روزگار به تحصیل و فراگیری زبان و ادبیات عرب، علم اصول، هیئت و نجوم پرداخت. منطق و حکمت را در مدرسهٔ سپهسالار جدید نزد میرزا طاهر تنکابنی و زبان فرانسوی را در مدرسهٔ دارالفنون فراگرفت.
میرزا عبدالعظیم خان قریب در سال ۱۳۱۷ ه.ق به استخدام وزارت معارف درآمد و در مدرسه علمیه که تنها آموزشگاه به شیوه جدید بود به تعلیم دانشآموزان مشغول گردید. از سال ۱۳۲۴ ه.ق تدریس در مدرسهٔ نظام را آغاز کرد و مدتها با وجود پیری مدرسهٔ نظام را ترک نکرد و برخی از رجال بعدی ایران همچون کلنل محمدتقی پسیان از شاگردان او بودند.
از سال ۱۳۲۰ قمری در مدرسهٔ دارالفنون و سپس در دارالمعلمین مرکزی (بعداً دانشسرای عالی) از نخستین دورهٔ تأسیس آن شروع به تدریس ادبیات فارسی کرد. استادان دارالمعلمین، کسانی چون ابوالحسن فروغی، شیخ مرتضی نجمآبادی و فاضل تونی نسبت به «جناب میرزا» احترام خاصی داشتند. میرزا عبدالعظیم خان قریب همچنین در مدرسه سیاسی و مدرسه ایران و آلمان نیز تدریس میکرد و ضمن آنکه درس فارسی میداد، در کلاس درس آموزگاران آلمانی حضور مییافت تا سبک نوین تدریس را از آنان فراگیرد و به کار ببرد. از سال ۱۳۰۶ تا ۱۳۱۱ شمسی(مدت پنج سال) تعلیم محمدرضا شاه را به عهده داشت.
هنگامی که دانشگاه تهران تأسیس شد، قریب از اولین کسانی بود که به مقام استادی دانشگاه برگزیده شد و در دانشکده ادبیات عهدهدار تدریس زبان و دستور فارسی شد. او این سمت را تا پایان عمر به عهده داشت. وی به عضویت فرهنگستان ایران نیز انتخاب شد و از اعضای برجسته این فرهنگستان بهشمار میرفت.
عبدالعظیم قریب در زبان و ادبیات فارسی و عربی تسلط بیمانندی داشت و حدود ۵۸ سال از عمرش را با عشق و علاقه صرف تدریس دستور زبان فارسی و تعلیم و تربیت فرهیختگان ایران کرد. زمانی که وی تدریس را آغاز نمود، در مدارس به زبان فارسی اهمیتی داده نمیشد و متون مناسب برای تدریس این زبان به محصلان در دسترس نبود یا اصلاً وجود نداشت. وی قواعد زبان فارسی با به سبک دستورهای فارسیزبان اروپایی تدوین کرد و دستور زبان فارسی را در چهار جلد تألیف کرد. وی منتخباتی از نظم و نثر استادان زبان فارسی را به نام فرائدالادب (۱۳۴۳ قمری) تهیه کرد که سالها در مدارس تدریس میشد. قریب نخستین استادی بود که دستور زبان فارسی را در قالبی ساده و روشن تدوین کرد و تدریس آن را به صورت ماده مستقل در مدارس رواج داد. از دیگر فعالیتهای فرهنگی قریب، جمعآوری حدود هزار جلد کتاب نفیس خطی بود که در کتابخانه بزرگ خود نگهداری میکرد. استاد عبدالعظیم قریب در سال ۱۳۲۶ طی جشنی از سوی دانشگاه تهران مورد تقدیر قرار گرفت و به پاس خدمات علمی و فرهنگی خود به دریافت نشان ویژه دانشگاه تهران نائل گردید و یکی از تالارهای دانشگاه نیز به نام وی نهاده شد.
بیشتر
آخرین دیدگاهها