دستور زبان فارسی باسلوب السنه مغرب زمین - دوره دوم - سال ۱۳۲۶

از متن کتاب:
بعد الحمد و الصلوه بر دانشمندان خبیر و ناقدان بصیر پوشیده نیست که زبان هر ملت و قومی حافظ قومیت و حارس بقا ملیت است. ترقی و تنزل هر ملتی را می توان از ترقی و تنزل زبان آن معلوم نمود. چه می بینیم هر قومی که زبان آنها در اوج ترقی و اعتلا است، قدرت و جلال سلطنتی آن بدرجه نهایت و کمال است و هر ملتی که زبان آنها در زاویه پستی و انحطاط است، شوکت و ابهت دولتی آن در حضیض نقصان و زوال از نیرو است که هر دولتی بر ملتی غالب می شود، در اعدام زبان آن ملت و انتشار زبان خود می کوشد. اثبات این مدعا از کتب تواریخ و سیر بخوبی روشن و مبرهن خواهد شد؛ مثلا اسکندر مقدونی پس از تسلط بر ایران در انعدام و انهدام اساس زبان فارسی و انتشار زبان و ترویج خط یونانی تا بجائی کوشید که زبان فارسی یکباره نابود شد. حتی خطوط معمولی و نوشتجات رسمی ایرانیان بخط یونانی شد و آثار و تمدن هخامنشی از میان رفت. چه تغییر زبان موجب تغییر عادات ملت است و باعث اخذ اخلاق و سیرت قومی دیگر...