دستور زبان فارسی باسلوب السنه مغرب زمین - دوره سوم - سال ۱۳۳۱

از متن کتاب:
زبان فارسی که اکنون بدان تکلم می کنیم مرکب از سه زبان است: فارسی باستانی، فارسی پهلوی، فارسی دری.
فارسی باستانی یا (فرس قدیم) زبانی بوده است که در مملکت فارس که پایتخت آن شهر استخر بوده است بدان تکلم می کرده اند. فارسی پهلوی زبانی بوده است که اهالی شهر بدان تکلم می کرده اند چه پهلو در لغت بمعنی شهر باشد و آنرا پهلوانی نیز گویند.
زبان فارسی دری زبانی بوده است که اهالی ده و روستا بدان متکلم بوده اند و در آن تغییر و تبدیل و حذف و تخفیف و اسکان جایز نبوده است. افکندن، اشتر، اسفید، برو بگو، پس (فکندن. شتر. سفید. رو گو) دری نیست و چون با زبان دیگر آمیخته نبوده است از این جهت آنرا فارسی فصیح گویند.
ولی امروز تشخیص لغات هر یک از سه زبان بغایت دشوار است چه زبان فارسی متداول بقسمی مخلوط و آمیخته از این سه زبان است. که امتیاز لغات هر یک بسیار مشکل است...