الکساندر سولژنیتسین

(1918 - 2008 هـ.خ)

او برنده جایزه ادبیات نوبل در سال ۱۹۷۰ میلادی است. وی بخاطر افشای جنایات جوزف استالین در رمان‌هایش، بیست سال را در تبعید گذراند. رمان‌های «مجمع الجزایر گولاگ» و «یک روز از زندگی ایوان دنیسویچ» از شاهکارهای آلکساندر سولژنیتسین هستند. آلکساندر سولژنیتسین در جنگ جهانی دوم به عنوان افسر توپخانه در ارتش اتحاد جماهیر شوروی خدمت کرده بود و به خاطر خدماتش، مدال افتخار دریافت کرده بود. اما در سال ۱۹۴۵ میلادی به خاطر نوشتن نامه‌ای در انتقاد از جوزف استالین مورد غضب قرار گرفت و هشت سال زندانی شد. وی پس از گذراندن هشت سال در گولاگ‌های استالین به قزاقستان تبعید شد و در آنجا به خاطر ابتلا به سرطان معده مورد درمان قرار گرفت. او در سال ۱۹۷۴ میلادی از اتحاد جماهیر شوروی اخراج و از آنجا به آلمان غربی و سپس به سوئیس رفت و در نهایت در ایالات متحده آمریکا ساکن شد. در ۳ اوت ۲۰۰۸ وی در محل باغ ییلاقی خود به نام تروئیتسه - لیکووا در حومه شهر مسکو به علت ایست قلبی مُرد. وی را در صومعه دانسکی به خاک سپردند. این محل را آلکساندر سولژنیتسین ۵ سال قبل از مرگش انتخاب کرده بود. عدم رضایت و انتقادهای او از ساختار اداری نادرست و وجود فساد و ندانمکاری در میان مقامات بالادست شوروی و بی اعتنایی آنان به همه، جز خودشان معروف است. برخی از آثار آلکساندر سولژنیتسین عبارتند از: شعله در باد دختر بدکاره و هالو شب‌های پروس نامه به رهبران شوروی صلح و تجاوز لنین در زوریخ درخت بلوط و گوساله زندگی در اتحاد شوروی جمهوری کار تانک‌ها حقیقت را می‌دانند جشن پیروزی اکتبر چرخ قرمز سوالی از روسیه در پایان قرن بیستم روسیه در حال سقوط برخی از مشهورترین آثار وی به زبان فارسی نیز ترجمه شده‌اند. مینو مشیری یکی از مشهورترین مترجمان آثار وی به زبان فارسی است. برخی از آثار ترجمه شده وی به زبان فارسی عبارتند از: حقوق نویسنده به زمامداران شوروی یک روز از زندگی ایوان دنیسویچ مجمع الجزایر گولاگ بخش سرطان