ثمینه باغچه بان

(1306 هـ.خ)

ثمینه باغچه‌بان نویسنده تخصصی کودک و نوجوان شد تا در ۳۶ سالگی (سال۱۳۴۰) عهده‌دار نگارش کتاب‌های درسی کلاس اول دبستان شود؛ همچنین عضو تیم نویسندگان متن‌های درسی کلاس‌های دوم تا چهارم دبستان؛ قصه ریزعلی خواجوی و بسیاری از قصه‌هایی که از کتاب‌های درسی در ذهن‌‎مان ماندگار شده، روایت‌گرشان ثمینه باغچه‌بان بوده. است. ثمینه پس از نوشتن کتاب‌های درسی ابتدایی، آموزگار آموزگاران ابتدایی شد تا روش تدریس‌شان هم با محتوای کتاب‌ها همسو شود. مسوولیت تشکیل کلاس‌های کارآموزی و کارورزی آموزگاران کلاس اول دبستان در سراسر کشور به او واگذار شد. او همین برنامه را در سال ۱۳۴۲ برای کمیته ملی پیکار با بی‌سوادی نیز اجرا کرد. کتابی هم برای اعضای سپاه دانش با «روش کلی» جبار باغچه‌بان نوشت تا سال‌های بعد که سکان آموزش ناشنوایان را پس از پدر در دست گرفت، ازدواج کرد. مادر دو فرزند شد اما از فعالیت مداوم دست نکشید. ثمینه باغچه‌بان پس از درگذشت پدر در سال ۱۳۴۵، ریاست آموزشگاه و مدیریت فنی جمعیت کر و لال‌ها را به عهده گرفت. با این کار حضورش در عرصه آموزش ناشنوایان هم پررنگ‌تر شد. او لقب مادر ناشنوایان ایران را گرفت. او در کنار کارهای اجرایی کتاب‌های مهمی را در این عرصه ترجمه کرد و کلا نوشتن و ترجمه را رها نکرد. در سال ۱۳۵۰ مدیر عامل و مسئول برپایی سازمان ملی رفاه ناشنوایان شد. همچنین در سال ۱۳۵۴ مدیر امور بالینی و دوره تربیت شنوایی سنجی و رابط ناشنوایان در دانشگاه ملی (بهشتی کنونی) شد.