ترجمه فارسی رساله وجودیه

.
این رساله در وحدت وجود و ابطال قول اکثر عرفا به فناء در ذات خداوند و فنای فناء.

در این رساله می خوانیم:
بسیاری از عارفین معرفت الهی را به فنای وجود اضافه کردند و فنای فناء. این غلطی محض و سهوی واضح است. چون که معرفت الهی محتاج به فنا در وجود نیست و نه فنا در فنای او. علّت این است که برای اشیاء وجودی نیست پس فنایی نیست. چون‌که فنا پس از اثبات وجود است. پس چون خودت را بدون وجود و بدون فنا شناختی پس الله تعالی را شناختی وگرنه نشناختی. و اضافه معرفت خدای متعال به سوی فنای وجودی و به سوی فنای فنای او، مثبت شرک است. همانا تو هنگامی که معرفت الهی را به سوی فنای وجود و فنای فناء اضافه کردی، وجود را برای غیر خدا و نقیض او اثبات کردی و این شرکی واضح است. پس نبی صلی الله علیه و آله گفت: «من عرف نفسه فقد عرف ربّه» و نگفت: کسی که نفس خود را فانی کند پروردگارش را می‌شناسد. پس اثبات، غیر مناقض با فنای اوست و آنچه ثبوتش جایز نیست، فنایش جایز نیست.