هر کتاب، فرصت یک زندگی تازه.
مردی که از تاریخ آمد
نویسنده: امیر کاویان
زندگینامه داریوش فروهر
پیشگفتار کتاب:
چاپ اول این کتاب در سالگرد قتل وحشیانه داریوش و پروانه عزیز با استقبال گرم هموطنان آرمان خواه و میهن پرست روبرو شد.
در این مقدمه لازم می دانم ابتدا از شاعر و نویسنده ارزنده جناب آقای محمدرضا شفیعی کدکنی به خارج عدم درج نامشان در پایین یکی از شعرها که اشتباها به نام پروانه فروهر چاپ شده بود، پوزش بخواهیم. همچنین در غنی شدن این کتاب در چاپ دوم، دوست همفکرم آقای روزبه فراهانی پور که مرا مورد لطف خویش قرار دادند. از کلیه نویسندگان و سروران عزیز که در تهیه این کتاب از همان ابتدا همراه و همیارم بودند، بی نهایت سپاسگزارم.
امیدوارم یاد و خاطره پیشگامان نهضت ملی ایران که با خون پاکشان تاریخ مبارزات بی امان یکصدساله را آبیاری کرده اند، همچنان در دلها جاودانه باشد.
امیر کاویان
زمستان 1378
پیشگفتار کتاب:
چاپ اول این کتاب در سالگرد قتل وحشیانه داریوش و پروانه عزیز با استقبال گرم هموطنان آرمان خواه و میهن پرست روبرو شد.
در این مقدمه لازم می دانم ابتدا از شاعر و نویسنده ارزنده جناب آقای محمدرضا شفیعی کدکنی به خارج عدم درج نامشان در پایین یکی از شعرها که اشتباها به نام پروانه فروهر چاپ شده بود، پوزش بخواهیم. همچنین در غنی شدن این کتاب در چاپ دوم، دوست همفکرم آقای روزبه فراهانی پور که مرا مورد لطف خویش قرار دادند. از کلیه نویسندگان و سروران عزیز که در تهیه این کتاب از همان ابتدا همراه و همیارم بودند، بی نهایت سپاسگزارم.
امیدوارم یاد و خاطره پیشگامان نهضت ملی ایران که با خون پاکشان تاریخ مبارزات بی امان یکصدساله را آبیاری کرده اند، همچنان در دلها جاودانه باشد.
امیر کاویان
زمستان 1378
» کتابناکهای مرتبط:
داریوش همایون و کشاکش با تجدد در ایران
روحانی و شاه ( گزارش یک شاهد عینی از انقلاب ایران )
تاریخ عمومی آذربایجان
Powered by You
Member
Publisher
احساس دوگانه ای دارم به امثال داریوش فروهر. ملی گرایانی که قربانی انقلابی شدند که خود در به راه افتادنش دخیل بودند. همزمان که تأسف میخورم برای اینها، حس بیزاری هم پیدا میکنم. نسلی که نه فقط زندگی خودشان، بلکه زندگی چندین نسل بعد رو هم تباه کردند. جالب اینجاست که هنوز هم هستند کسانی که با انگیزه میهن پرستانه به سیستمی کمک می کنند که ذاتا و اساسا با میهن پرستی ناسازگاره! البته با این تفاوت که شاید خطاهای بزرگ امثال داریوش فروهر به خاطر نبود تجربه تاریخی در این زمینه قابل بخشش باشه، اما کسانی که امروز آینه عبرت جلوی چشمشان قرار داره ولی همچنان در همان راه قدم برمیدارند، شایسته بخشش نیستند.