لیر شاه

بخشی از دیباچه:
تراژدی «لیرشاه» شاید عالیترین شاهکاریست که شکسپیر شاعر شیرین سخن و نمایشنامه نویس بی مانند به جهان هنر ارمغان داده است و شاید تنها تراژدی هملت که آن نیز پرداخته خامه همین نابغه بزرگست، از لحاظ عظمت و هنری که در آن بکار رفته است بپایه لیرشاه برسد.
درین نمایشنامه چیرگی خامه شکسپیر بر دیگر آثار وی می چربد. گویی شکسپیر در پرداختن این نمایشنامه بخامه هیچ رخصت سرپیچی و سبکسری نداده است و اثری عظیم پرورده است. ذوق سرشار و فلسفه خاص شکسپیر این شاعر سخن آفرین، سبک خاصی باین اثر داده است که در آرایش و تزیین همانند عالیترین نمونه های سبک زیبا و پر تکلف گتیک است.
شلی شاعر توانای انگلیسی لیرشاه را برای هنرمندان عالیترین سرمشق می داند.
چون زیباییها و بدایعی که درین نمایشنامه اندوهناک وجود دارد، بی شمار است. بنابرین خواننده مانند آن تماشا گریست که شب هنگام دیده بر آسمان پرستاره بگشاید و بخواهد همه ستارگان را بیک نگاه ببیند. درک زیبائیها و نکات لذت بخش این نمایشنامه، مستلزم مطالعه مداوم و دقیق و داشتن ذوق سرشار و حس نکته سنجی بسیارست. این نمایشنامه در یک پرده به اوج بحران و عظمت می رسد. و آن همان پرده دوم است که طوفانی سهمگین برخاسته است و پنداری جهان رو به نابودی می رود و احساسات مردمی که در آن پیرامون هستند نیز دچار طغیان گشته است. آوای تندر پنداری ندای خشم طبیعت است که از دیدن اندوه بی پایان پدری پیر و نابخرد که بازیچه دست فرزندانی ناسپاس گشته است، به هیجان آمده و احساساتش سرکشی می کند. سخنان هراس انگیز لیر، این پیرمرد بیچاره که با آوای گوش خراش تندر آمیخته است، آدمی را پریشان حال می سازد...