تراژدی مکبث

از مقدمه مترجم:
از قرائن موجود در این نمایشنامه چنان برمی آید که «مکبث» نیز مانند «اتلو» و «لی‌یر شاه» و «هملت» و «کوریولی نوس » و «آنتونی و کلئوپاترا» از آثار سِیّمین یعنی آخرین دوران نویسندگی شکسپیر است و در این دوران (تقریباً از ۱۶۰۲ تا ۱۶۰۸ میلادی) قدرت شاعر در بیان افکار عمیق و خیالات و تصورات دقیق بیشتر بوده است و مهارت او در شرح و وصف حالات و صفات اشخاص این نمایشنامه ها چندانست که هیچ کس نمی تواند در عرصه درام نویسی با وی دعوی برابری نماید.
آثار شکسپیر در سِیّمین دوران نویسندگیش، همه تقریباً از نوع تراژدیست و کار تراژدی آنست که بشرح جنگ میان نیکی و بدی و جدال انسان با حوادث روزگار بپردازد و وصف غم و رنج و مصیبت و مرگ جزئیست از آن. تراژدی خوب آنست که هم رحم و شفقت را در انسان برانگیزد و هم رعب و وحشت را و فکر خواننده یا تماشاگر را بعالمهای بالاتر ببرد. قصد اصلی شکسپیر در نمایشنامه های بزرگ، وصف کیفیت گسستن علائق طبیعی و شرح ظلم و دروغ و خیانت و حق ناشناسی نسبت بولینعمت و پدر و دوست و خویشاوندست که برای طبع حساس از هر مصیبتی دشوارترست. خیانت مکبث بولینعمت و خویشاوند مهربان خویش و نتایج و عواقب آن، گناه عظیم حق ناشناسی و جاه پرستی را چنانکه باید مجسم می کند...