زنی که تویی

ماها !
یاد داری
من و تو
کنار این برکه تا پگاه
به هم تابیدیم ؟
تو واژه نوش من شدی و
من نور نوش تو.
سپیده که سر زد،
من نور مست بودم و
تو واژه مست..

يكشب نگاه خسته مردی بروی من
لغزيد و سست گشت و همانجا خموش ماند
تا خواستم كه بگسلم اين رشته نگاه
قلبم تپيد و باز مرا سوی او كشاند