سخنی در ماندگاری حادثه ی کربلا
یک قصه بیش نیست غم عشق ،وین عجب
کز هر زبان که می شنوم نا مکرر است!!
در باره حادثه ی عاشورا و واقعه ی کربلا قرن هاست که مطالب گوناگونی از طرف گروه ها و فرق اسلامی بیان میشود و ضمن پاسداشت سالانه ی آن از طرف شیعیان، اما بگفته ی حافظ هنوز حدیث نا مکرری است.
راستی رمز و راز ماندگاری کربلا در چیست ؟
چه عامل و عواملی باعث جاودانگی این حادثه ی جانگداز شده است ؟
عاشورا یک روز ، جریان و تاریخ نیست. بلکه فرهنگی است که آیینه ی تمام نمای عدالت، مظلومیت، معصومیت و حقیقت است. حقیقتی که یک گروه اندک در مقابل تاریخ ایستاد تا حقیقت خلقت را به رخ انسان، ناریخ و هستی بکشد که انسان زمانی به معنای انسانی خود دست می یابد که حقیقت عشق را درک نموده باشد که همانا معشوق ازلی حضرت حق باری تعالی است.
حسین ع یک درس به تمام بشریت و تاریخ داد و آن اینکه تمام هستی فقط یک کلمه است و آن کلمه وجودی غیر از وجود حضرت احدیت و بندگی او نیست. و همه ی هستی در مقابل عظمت او هیچ است. و به همین خاطر بود که تمام هستی خود را به سرزمین کربلا آورد و همه را یک به یک فدای حقیقت راه و عشق حضرت رب العالمین کرد و ۱۴۰۰ سال است که تاریخ به این عمل آگاهانه ی او به تعجب وا داشت. و کسی غیر از خود حسین ع توانایی درک این عمل را ندارد.!!
حسین ع به کربلا آمد. او چه برای اقامه حکومت آمده باشد چه برای جهاد و مبارزه ، عمل ا فقط یک نتیجه داشته و دارد ： رسوایی آل امیه برای کل تاریخ و درس دادن به کل بشریت که ظلم و ستم قابل مدارا نیست و باید در مقابل ان ایستاد. اگرچه امام حسین ع به نتیجه ی عملی قیام الهی خود که اقامه عدل و احیای سنت حضرت رسول ص کاملأ وقوف داشت و آن چیزی بود که سال ها بعد بطور کاملأ عینی به تحقق پیوست.
بنابراین بدون دلیل نیست که او (ثار الله ) یا خون خدا لقب یافت. زیرا او همه چیز خود را برا خدا فدا کرد و بدون تردید صاحب خون او نیز خدا خواهد بود نه قبیله ی او یا بنی ثقیف!!!
آنچه خداوند تعالی در سوره صافات پس از ماجرای قربانی کردن ابراهیم ع حضرت اسماعیل ع را و موفق شدن خلیل ع از آن آزمون بزرگ و قربانی کردن فرزند که خداوند به ابراهیم وعده ی یک قربانی عظیم را می دهد：
و فدیناه به ذبح عظیم / صافات / ۱۵۷
به گفته ی صاحب تفسیر مجمع البیان این ذبح عظیم چیزی و کسی غیر از امام حسین ع نیست. و گرنه خداوند برای یک گوسفند صفت ذبح عظیم را به کار نمی برد.!!!!
و حسین ع در سال ۶۱ هجری با همه ی اهلبیت آمد و فدایی دین خدا و سنت جدش رسولخدا ص و بقای بیت الله الحرام شد.
ر
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی هفت شهر عشق: نگاهی نو به حماسه عاشورا
تو ای بابا در آن دوران چه لرزیدی ز ذبح «پور»
ولی «پورت» به عاشو را چه ذبح خاندانی کرد.
یا ثار الله
یک قصه بیش نیست غم عشق ،وین عجب
کز هر زبان که می شنوم نا مکرر است!!
در باره حادثه ی عاشورا و واقعه ی کربلا قرن هاست که مطالب گوناگونی از طرف گروه ها و فرق اسلامی بیان میشود و ضمن پاسداشت سالانه ی آن از طرف شیعیان، اما بگفته ی حافظ هنوز حدیث نا مکرری است.
راستی رمز و راز ماندگاری کربلا در چیست ؟
چه عامل و عواملی باعث جاودانگی این حادثه ی جانگداز شده است ؟
عاشورا یک روز ، جریان و تاریخ نیست. بلکه فرهنگی است که آیینه ی تمام نمای عدالت، مظلومیت، معصومیت و حقیقت است. حقیقتی که یک گروه اندک در مقابل تاریخ ایستاد تا حقیقت خلقت را به رخ انسان، ناریخ و هستی بکشد که انسان زمانی به معنای انسانی خود دست می یابد که حقیقت عشق را درک نموده باشد که همانا معشوق ازلی حضرت حق باری تعالی است.
حسین ع یک درس به تمام بشریت و تاریخ داد و آن اینکه تمام هستی فقط یک کلمه است و آن کلمه وجودی غیر از وجود حضرت احدیت و بندگی او نیست. و همه ی هستی در مقابل عظمت او هیچ است. و به همین خاطر بود که تمام هستی خود را به سرزمین کربلا آورد و همه را یک به یک فدای حقیقت راه و عشق حضرت رب العالمین کرد و ۱۴۰۰ سال است که تاریخ به این عمل آگاهانه ی او به تعجب وا داشت. و کسی غیر از خود حسین ع توانایی درک این عمل را ندارد.!!
حسین ع به کربلا آمد. او چه برای اقامه حکومت آمده باشد چه برای جهاد و مبارزه ، عمل ا فقط یک نتیجه داشته و دارد ： رسوایی آل امیه برای کل تاریخ و درس دادن به کل بشریت که ظلم و ستم قابل مدارا نیست و باید در مقابل ان ایستاد. اگرچه امام حسین ع به نتیجه ی عملی قیام الهی خود که اقامه عدل و احیای سنت حضرت رسول ص کاملأ وقوف داشت و آن چیزی بود که سال ها بعد بطور کاملأ عینی به تحقق پیوست.
بنابراین بدون دلیل نیست که او (ثار الله ) یا خون خدا لقب یافت. زیرا او همه چیز خود را برا خدا فدا کرد و بدون تردید صاحب خون او نیز خدا خواهد بود نه قبیله ی او یا بنی ثقیف!!!
آنچه خداوند تعالی در سوره صافات پس از ماجرای قربانی کردن ابراهیم ع حضرت اسماعیل ع را و موفق شدن خلیل ع از آن آزمون بزرگ و قربانی کردن فرزند که خداوند به ابراهیم وعده ی یک قربانی عظیم را می دهد：
و فدیناه به ذبح عظیم / صافات / ۱۵۷
به گفته ی صاحب تفسیر مجمع البیان این ذبح عظیم چیزی و کسی غیر از امام حسین ع نیست. و گرنه خداوند برای یک گوسفند صفت ذبح عظیم را به کار نمی برد.!!!!
و حسین ع در سال ۶۱ هجری با همه ی اهلبیت آمد و فدایی دین خدا و سنت جدش رسولخدا ص و بقای بیت الله الحرام شد.
ر